ဒါေႀကာင္႔ အားလံုးလညး္ဖူးၿဖစ္ေအာင္ သီးသန္႔ရိုက္ကူးပူေဇာ္လိုက္
ဒီလိုပူေဇာ္ရတဲ႔အက်ိဳးအားေႀ
Sunday 14 October 2012
ေခါင္းၿမီးၿခံဳအိပ္ေန တစ္ေရးနိုးေတာ႔ ပရိုမိုးရွင္း
(တစ္)
လြန္ခဲ႔ေသာ အနွစ္နွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ကၿဖစ္ပါ၏။တမာနံ႔သင္းသည္႔ အညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကေလးထဲ၌ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခဲ႔စဥ္တစ္ေန႔အမွဳထမ္းအရာထမ္းတို႔၏
ေလာကသဘာ၀အတိုင္း ပရိုမိုးရွင္း ( Promotion ) ဟူသည္႔ ကၽြတ္ကၽြတ္ညံစီသည္႔အသံမ်ားနွင္႔အတူ ကြန္ဂရက္က်ဴးေလးရွင္း ( Caongratulation) လုပ္သံမ်ားပါ ထပ္မံေပါင္းစပ္လ်က္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမ အ၀န္းအ၀ိုင္းကေလး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားၿဖစ္သြားခ႔ဲဖူးပါသည္ ။
ဟုတ္ပါသည္။ ရာထူးတစ္ဆင္႔တိုးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးနွဳန္းေနက် ပရိုိမိုးရွင္းပဲၿဖစ္ပါသည္။ ရာထူးတိုးေတာ႔ဂုဏ္ၿပဳၿခင္း ၊ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း
လုပ္ၿခင္းေတြလည္းရွိလာခဲ႔ေပသေပါ႔။နည္းၿပေတြလက္ေထာက္ကထိကေတြက လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္၊ လက္ေထာက္ကထိကေတြက ကထိကၿဖစ္၊
ကထိကေတြကတြဲဖက္ပါေမာကၡၿဖစ္ စသည္ စသည္ ။
ဤ၌၀ါရင္႔ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လွမ္းေၿပာလိုုက္ေသာ စကားေႀကာင္႔ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအားလံုး၀ါးခနဲ ရယ္ေမာလိုက္ႀကပံုကုိယေန႔တုိင္ ကၽြန္ေတာ္
အမွတ္ရေနမိပါေသးသည္။
`` ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာမွမလုပ္ဘဲေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေန အခ်ိန္တန္ရင္ နွိဳးၿပီးလာေၿပာလိမ္႔မယ္....ပရိုးမိုးရွင္းလုိ႔ ´´
ဟူသည္။
သည္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္လည္းရယ္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မရယ္ၿဖစ္ေတာ႔။ရယ္လည္းမရယ္ခ်င္ေတာ႔။ရယ္စရာအခ်က္အလက္ဟူ၍လည္းမထင္မွတ္ေတာ႔။ေမာစရာႀကီးပါ။
(ႏွစ္)
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နုိင္ငံ၌ အၿခားၿခားေသာေလာကေတြမွာေတာ႔ၿဖင္႔ မည္သို႔ရွိေလသည္မသိ။ ပညာေရးေလာက ၊ အထူးသၿဖင္႔တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာကမွာကေတာ႔
ရာထူးဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ပဲၿဖစ္ပါသည္။ Time Scale ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လြယ္လြယ္ေခၚေနေသာ စနစ္ပင္ၿဖစ္ပါ၏။မည္သူမဆုိလုပ္သက္ ခုနွစ္နွစ္ၿပည္႔ေလေသာအခါ
နည္းၿပ သရုပ္ၿပမွသည္ လက္ေထာက္ကထိကသို႔ ရာထူးတက္သြားႀကစၿမဲ။ ေနာက္ထပ္လုပ္သက္ငါးနွစ္ၿပည္႔ၿပန္ေသာအခါ လက္ေထာက္ကထိကမွသည္ ကထိကသို႔ ရာထူးတက္
သြားႀကစၿမဲ။ ၿပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမရွိ္ပါက မည္သူမဆို လွည္းေနေလွေအာင္းၿမင္းေဇာင္းမက်န္ တစ္ဆင္႔မွတစ္ဆင္႔သို႔တက္သြားႀကစတမ္း။ဥာဏ္ေတြပညာေတြ သုေတသနလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနွင္႔လားလားမွမဆုိင္ ၊
တစိုးတစိမွမပတ္သက္။ ထို႔ေႀကာင္႔ဂုဏ္ၿပဳေလာက္ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း လုပ္ေလာက္ေသာ ရာထူးတက္ၿခင္း ပရိုမိုးရွင္းၿဖစ္ၿခင္းမွဟုတ္ပါေလစ။
ယင္းကိုရည္ညႊန္းကာ မိတ္ေဆြဆရာႀကီးက ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေနလည္း အခ်ိန္တန္ေတာ႔ရာထူးက တက္ၿမဲဟု ဆိုလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ၿမန္မာ႔ပညာေရးေလာကနွင္႔အတူ တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာက အသူတစ္ရာေခ်ာက္ထဲသုိ႔ၿပဳတ္က်ခဲ႔ရၿခင္း အေႀကာင္းေပါင္းမ်ားစြာထဲ၌ ထို Time Scale နွင္႔ရာထူးအနိမ္႔အ
ၿမင္႔ကို ဆံုးၿဖတ္ၿခင္းကလည္း အခ်က္တစ္ခ်က္အၿဖစ္ ပါ၀င္ေနပါသည္။
(သံုး)
ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးၿဖစ္ေသာ နိုင္ငံမ်ားရွိ ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမတစ္ေယာက္၏ ရာထူးအနိမ္႔အၿမင္႔ကုိ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွ အခ်ိန္နွင္႔မတိုင္းပါ။ အရည္အေသြးနွင္႔ တုိင္းတာဆံုးၿဖတ္ပါသည္။
သူ႔ဘာသာရပ္အတြက္သူဘယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္သလဲ ၊ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ သုေတသနဘယ္ေလာက္လုပ္သလဲ၊ စာတမ္းေတြဘယ္ေလာက္ေရးသလဲ ၊ ဘာသာရပ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေမြ႔ေလ်ာ္လိုဘယ္ေလာက္ထည္႔သြင္းပါ၀င္( Contribution) သလဲစသည္႔ပညာအေၿခခံအေႀကာင္းတရားမ်ားကို
ႀကည္႔ကာ ရာထူနွင္႔တကြ ေခၚယူခန္႔ထားႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ပညာကုိအေၿခခံကာ ရာထူးေပးေသာစနစ္ၿဖစ္သည္႔အတြက္ ပညာအေၿခခံေကာင္းေသာလူ ေနရာရသည္။ ပညာခၽြန္သူေနရာရသည္႔ ထိုဘာသာရပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးသည္ ။ ဘယ္နွနွစ္ႀကာရင္ လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္မယ္လုိ႔ ကထိကၿဖစ္မယ္တုိ႔
ဆိုတာမ်ိဳးေတြကုိ ထိုဂုဏ္သိကၡာႀကီးေသာတကၠသို္လ္ႀကီးေတြမွာ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွမလုပ္။
(ေလး)
ၿပင္ပကေနေရာက္ေရာက္လာတတ္ႀကသည္႔ တကၠသိုလ္နယ္ပယ္က ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏တကၠသုိလ္ေလာကကုိ အံ႔ႀသႀကတာတစ္ခုရွိပါေသးသည္။
လူတစ္ေယာက္က ရာထူးတစ္ခုမွာအႀကာႀကီးေနေနတတ္တာမ်ိဳးၿဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ ကထိကတစ္ေယာက္ ၊ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္သည္ ၿပစ္မွဳတစ္စံုတစ္ရာမက်ဴးလြန္မခ်င္း ဘယ္ေတာ႔မွ မၿပဳတ္ဘဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာမ်ိဳး ၿဖစ္ပါသည္။
သူတို႔ဆီမွာဒါမ်ိဳးမရပါ။ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္စခန္႔ကတည္းက တကၠသိုလ္ကစာခ်ဳပ္နွင္႔ခန္႔ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ ႔တကၠသိုလ္ေတြကနွစ္နွစ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ ႔ကသံုးနွစ္စသည္။
စတင္ခန္႔ထားကတည္းက ကထိကပါေမာကၡစသည္ၿဖင္႔ ေခၚယူခန္႔ထား လစာညွိနွိဳင္းကာ ခန္႔အပ္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္ၿပီး
ထိုဆရာ ၊ဆရာမ ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ မည္မွ်အလုပ္လုပ္သလဲမလုပ္ဘူးလဲကို ႀကည္႔ကာ သတ္မွတ္ခ်ိန္ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ခန္႔ထားသင္႔၊ မခန္႔ထားသင္႔ဆံုးၿဖတ္ႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ အလုပ္ကုိခၽြန္ခၽြန္မြန္မြန္လုပေႀကာင္း စိတ္ေက်နပ္လွ်င္ထိုတကၠသိုလ္က ဆရာ၊ ဆရာမကုိ
အခ်ိန္မေစ႔မီ ကတည္းက ႀကိဳတင္ကမ္းလွမ္း(Offer) ၿမဲၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္စာသင္နွစ္ (သို႔) Semester ဘယ္နွစ္ခုဆက္သင္ေပးပါ လစာကမည္မွ်စသည္။
ေအာ္ဖာ(Offer) မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ မကမ္းလွမ္းေတာ႔ဘူးဟုဆုိလွ်င္ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္လွ်င္နားေပေတာ႔။အၿခားတကၠသိုလ္တစ္ခုခုသို႔ေၿပာင္းေလွ်ာက္လိုေသာ္ေလွ်ာက္ေပေတာ႔။
ဆုိလိုသည္မွာ မႀကိဳးစားသူမနိုးႀကားသူအတြက္ ထာ၀ရရာထူးရွိမေနပါဘူးဟူသည္႔သေဘာ။
သို႔ၿဖစ္ရာ ဆရာ၊ဆရာမတစ္္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ မခန္႔ၿခင္း၊ ရာထူးေပးၿခင္း၊မေပးၿခင္း ဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္၏သေဘာ။ တကၠသိုလ္တစ္ခု၏လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲခြင္႔ (Autonomy)
၌ တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္ေသာ Staff Autonomy ဆရာ၊ ဆရာမ၀န္ထမ္းကို မိမိတကၠသိုလ္ကသာ မိမိစိတ္ႀကိဳက္စီမံခန္႔ခြဲနုိင္သည္႔ သေဘာပင္ၿဖစ္ပါသည္။
သည္လုိလုပ္လိုက္သည္႔အတြက္ ဘာၿဖစ္သလဲဟုေမးအံ႔။ ခို၍မရ။ ကပ္၍မရ။ ေမွးေန၍မရ။ မွိန္းေန၍မရ။ ၿဖီး၍မရ။ ၿဖန္း၍မရ။ အာဏာရွင္စတိုင္နွင္႔ ဒါအၿမဲတမ္းငါ႔ထိုင္ခံုလုပ္ထား၍မရ။
တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကေနအသံေပးဖူးပါသည္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲေတာ႔ ၀န္ထမ္းခန္႔တာ၊ ရာထူးတိုးေပးတာ၊ ၿဖဳတ္ပယ္တာေတြမွာ မ်က္နွာလိုက္တာမ်ိဳးရွိမလာနိုင္ဘူးလားတဲ႔။
မရွိနိုင္ပါ။ ရွိခဲ႔လွ်င္လည္းထိုဌာန ထိုတကၠသိုလ္ မခၽြန္ေသာမမြန္ေသာ ကုိယ္႔လူမ်ားနွင္႔ေမာင္းနွင္ေနသည္႔အတြက္ႀကာေလေလနံမည္ပ်က္ေလနွင္႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ဆိတ္သုဥ္းရမည္သာ။
ပညာေရးကိုၿပင္ရာ၌ေက်ာင္းသားနွင္႔ သင္ရိုးကိုသာၿပင္ရံုမဟုတ္ဘဲ ဆရာ၊ဆရာမ (Staff) ကုိပါၿပင္မွရနိုင္ပါသည္။
စာခ်ဳပ္နွင္႔ နွစ္္ကန္႔သတ္ကာခန္႔အပ္ၿခင္း၊ ဆက္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ထုတ္ပယ္ၿခင္း ၊လုပ္သက္ကိုအေၿခခံ၍ရာထူးမေပးဘဲစြမ္းေဆာင္ရည္ၿဖင္႔ ရာထူးေပးၿခင္းတုိ႔သည္ ကမၻာသံုးၿဖစ္ရာထိုလမ္းအတုိင္း မသြားဘဲနွင္႔ေတာ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပညာေရးေလာကၿဖစ္ေပၚလာရန္အေႀကာင္းမၿမင္ပါေလ။
(ေမာင္သာခ်ိဳ )
{ 7days ဂ်ာနယ္ထဲမွ ဆရာေမာင္သာခ်ိဳ၏ ေဆာင္းပါးေလးကုိဖတ္မိၿပီး နွစ္သက္ေသာေႀကာင္႔ တစ္ဆင္႔ကူးယူတင္ၿပၿခင္းသပ္သပ္ၿဖစ္ပါသည္။ }
လြန္ခဲ႔ေသာ အနွစ္နွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ကၿဖစ္ပါ၏။တမာနံ႔သင္းသည္႔ အညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကေလးထဲ၌ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခဲ႔စဥ္တစ္ေန႔အမွဳထမ္းအရာထမ္းတို႔၏
ေလာကသဘာ၀အတိုင္း ပရိုမိုးရွင္း ( Promotion ) ဟူသည္႔ ကၽြတ္ကၽြတ္ညံစီသည္႔အသံမ်ားနွင္႔အတူ ကြန္ဂရက္က်ဴးေလးရွင္း ( Caongratulation) လုပ္သံမ်ားပါ ထပ္မံေပါင္းစပ္လ်က္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမ အ၀န္းအ၀ိုင္းကေလး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားၿဖစ္သြားခ႔ဲဖူးပါသည္ ။
ဟုတ္ပါသည္။ ရာထူးတစ္ဆင္႔တိုးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးနွဳန္းေနက် ပရိုိမိုးရွင္းပဲၿဖစ္ပါသည္။ ရာထူးတိုးေတာ႔ဂုဏ္ၿပဳၿခင္း ၊ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း
လုပ္ၿခင္းေတြလည္းရွိလာခဲ႔ေပသေပါ႔။နည္းၿပေတြလက္ေထာက္ကထိကေတြက လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္၊ လက္ေထာက္ကထိကေတြက ကထိကၿဖစ္၊
ကထိကေတြကတြဲဖက္ပါေမာကၡၿဖစ္ စသည္ စသည္ ။
ဤ၌၀ါရင္႔ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လွမ္းေၿပာလိုုက္ေသာ စကားေႀကာင္႔ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအားလံုး၀ါးခနဲ ရယ္ေမာလိုက္ႀကပံုကုိယေန႔တုိင္ ကၽြန္ေတာ္
အမွတ္ရေနမိပါေသးသည္။
`` ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာမွမလုပ္ဘဲေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေန အခ်ိန္တန္ရင္ နွိဳးၿပီးလာေၿပာလိမ္႔မယ္....ပရိုးမိုးရွင္းလုိ႔ ´´
ဟူသည္။
သည္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္လည္းရယ္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မရယ္ၿဖစ္ေတာ႔။ရယ္လည္းမရယ္ခ်င္ေတာ႔။ရယ္စရာအခ်က္အလက္ဟူ၍လည္းမထင္မွတ္ေတာ႔။ေမာစရာႀကီးပါ။
(ႏွစ္)
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နုိင္ငံ၌ အၿခားၿခားေသာေလာကေတြမွာေတာ႔ၿဖင္႔ မည္သို႔ရွိေလသည္မသိ။ ပညာေရးေလာက ၊ အထူးသၿဖင္႔တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာကမွာကေတာ႔
ရာထူးဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ပဲၿဖစ္ပါသည္။ Time Scale ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လြယ္လြယ္ေခၚေနေသာ စနစ္ပင္ၿဖစ္ပါ၏။မည္သူမဆုိလုပ္သက္ ခုနွစ္နွစ္ၿပည္႔ေလေသာအခါ
နည္းၿပ သရုပ္ၿပမွသည္ လက္ေထာက္ကထိကသို႔ ရာထူးတက္သြားႀကစၿမဲ။ ေနာက္ထပ္လုပ္သက္ငါးနွစ္ၿပည္႔ၿပန္ေသာအခါ လက္ေထာက္ကထိကမွသည္ ကထိကသို႔ ရာထူးတက္
သြားႀကစၿမဲ။ ၿပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမရွိ္ပါက မည္သူမဆို လွည္းေနေလွေအာင္းၿမင္းေဇာင္းမက်န္ တစ္ဆင္႔မွတစ္ဆင္႔သို႔တက္သြားႀကစတမ္း။ဥာဏ္ေတြပညာေတြ သုေတသနလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနွင္႔လားလားမွမဆုိင္ ၊
တစိုးတစိမွမပတ္သက္။ ထို႔ေႀကာင္႔ဂုဏ္ၿပဳေလာက္ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း လုပ္ေလာက္ေသာ ရာထူးတက္ၿခင္း ပရိုမိုးရွင္းၿဖစ္ၿခင္းမွဟုတ္ပါေလစ။
ယင္းကိုရည္ညႊန္းကာ မိတ္ေဆြဆရာႀကီးက ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေနလည္း အခ်ိန္တန္ေတာ႔ရာထူးက တက္ၿမဲဟု ဆိုလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ၿမန္မာ႔ပညာေရးေလာကနွင္႔အတူ တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာက အသူတစ္ရာေခ်ာက္ထဲသုိ႔ၿပဳတ္က်ခဲ႔ရၿခင္း အေႀကာင္းေပါင္းမ်ားစြာထဲ၌ ထို Time Scale နွင္႔ရာထူးအနိမ္႔အ
ၿမင္႔ကို ဆံုးၿဖတ္ၿခင္းကလည္း အခ်က္တစ္ခ်က္အၿဖစ္ ပါ၀င္ေနပါသည္။
(သံုး)
ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးၿဖစ္ေသာ နိုင္ငံမ်ားရွိ ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမတစ္ေယာက္၏ ရာထူးအနိမ္႔အၿမင္႔ကုိ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွ အခ်ိန္နွင္႔မတိုင္းပါ။ အရည္အေသြးနွင္႔ တုိင္းတာဆံုးၿဖတ္ပါသည္။
သူ႔ဘာသာရပ္အတြက္သူဘယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္သလဲ ၊ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ သုေတသနဘယ္ေလာက္လုပ္သလဲ၊ စာတမ္းေတြဘယ္ေလာက္ေရးသလဲ ၊ ဘာသာရပ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေမြ႔ေလ်ာ္လိုဘယ္ေလာက္ထည္႔သြင္းပါ၀င္( Contribution) သလဲစသည္႔ပညာအေၿခခံအေႀကာင္းတရားမ်ားကို
ႀကည္႔ကာ ရာထူနွင္႔တကြ ေခၚယူခန္႔ထားႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ပညာကုိအေၿခခံကာ ရာထူးေပးေသာစနစ္ၿဖစ္သည္႔အတြက္ ပညာအေၿခခံေကာင္းေသာလူ ေနရာရသည္။ ပညာခၽြန္သူေနရာရသည္႔ ထိုဘာသာရပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးသည္ ။ ဘယ္နွနွစ္ႀကာရင္ လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္မယ္လုိ႔ ကထိကၿဖစ္မယ္တုိ႔
ဆိုတာမ်ိဳးေတြကုိ ထိုဂုဏ္သိကၡာႀကီးေသာတကၠသို္လ္ႀကီးေတြမွာ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွမလုပ္။
(ေလး)
ၿပင္ပကေနေရာက္ေရာက္လာတတ္ႀကသည္႔ တကၠသိုလ္နယ္ပယ္က ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏တကၠသုိလ္ေလာကကုိ အံ႔ႀသႀကတာတစ္ခုရွိပါေသးသည္။
လူတစ္ေယာက္က ရာထူးတစ္ခုမွာအႀကာႀကီးေနေနတတ္တာမ်ိဳးၿဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ ကထိကတစ္ေယာက္ ၊ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္သည္ ၿပစ္မွဳတစ္စံုတစ္ရာမက်ဴးလြန္မခ်င္း ဘယ္ေတာ႔မွ မၿပဳတ္ဘဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာမ်ိဳး ၿဖစ္ပါသည္။
သူတို႔ဆီမွာဒါမ်ိဳးမရပါ။ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္စခန္႔ကတည္းက တကၠသိုလ္ကစာခ်ဳပ္နွင္႔ခန္႔ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ ႔တကၠသိုလ္ေတြကနွစ္နွစ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ ႔ကသံုးနွစ္စသည္။
စတင္ခန္႔ထားကတည္းက ကထိကပါေမာကၡစသည္ၿဖင္႔ ေခၚယူခန္႔ထား လစာညွိနွိဳင္းကာ ခန္႔အပ္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္ၿပီး
ထိုဆရာ ၊ဆရာမ ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ မည္မွ်အလုပ္လုပ္သလဲမလုပ္ဘူးလဲကို ႀကည္႔ကာ သတ္မွတ္ခ်ိန္ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ခန္႔ထားသင္႔၊ မခန္႔ထားသင္႔ဆံုးၿဖတ္ႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ အလုပ္ကုိခၽြန္ခၽြန္မြန္မြန္လုပေႀကာင္း စိတ္ေက်နပ္လွ်င္ထိုတကၠသိုလ္က ဆရာ၊ ဆရာမကုိ
အခ်ိန္မေစ႔မီ ကတည္းက ႀကိဳတင္ကမ္းလွမ္း(Offer) ၿမဲၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္စာသင္နွစ္ (သို႔) Semester ဘယ္နွစ္ခုဆက္သင္ေပးပါ လစာကမည္မွ်စသည္။
ေအာ္ဖာ(Offer) မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ မကမ္းလွမ္းေတာ႔ဘူးဟုဆုိလွ်င္ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္လွ်င္နားေပေတာ႔။အၿခားတကၠသိုလ္တစ္ခုခုသို႔ေၿပာင္းေလွ်ာက္လိုေသာ္ေလွ်ာက္ေပေတာ႔။
ဆုိလိုသည္မွာ မႀကိဳးစားသူမနိုးႀကားသူအတြက္ ထာ၀ရရာထူးရွိမေနပါဘူးဟူသည္႔သေဘာ။
သို႔ၿဖစ္ရာ ဆရာ၊ဆရာမတစ္္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ မခန္႔ၿခင္း၊ ရာထူးေပးၿခင္း၊မေပးၿခင္း ဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္၏သေဘာ။ တကၠသိုလ္တစ္ခု၏လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲခြင္႔ (Autonomy)
၌ တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္ေသာ Staff Autonomy ဆရာ၊ ဆရာမ၀န္ထမ္းကို မိမိတကၠသိုလ္ကသာ မိမိစိတ္ႀကိဳက္စီမံခန္႔ခြဲနုိင္သည္႔ သေဘာပင္ၿဖစ္ပါသည္။
သည္လုိလုပ္လိုက္သည္႔အတြက္ ဘာၿဖစ္သလဲဟုေမးအံ႔။ ခို၍မရ။ ကပ္၍မရ။ ေမွးေန၍မရ။ မွိန္းေန၍မရ။ ၿဖီး၍မရ။ ၿဖန္း၍မရ။ အာဏာရွင္စတိုင္နွင္႔ ဒါအၿမဲတမ္းငါ႔ထိုင္ခံုလုပ္ထား၍မရ။
တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကေနအသံေပးဖူးပါသည္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲေတာ႔ ၀န္ထမ္းခန္႔တာ၊ ရာထူးတိုးေပးတာ၊ ၿဖဳတ္ပယ္တာေတြမွာ မ်က္နွာလိုက္တာမ်ိဳးရွိမလာနိုင္ဘူးလားတဲ႔။
မရွိနိုင္ပါ။ ရွိခဲ႔လွ်င္လည္းထိုဌာန ထိုတကၠသိုလ္ မခၽြန္ေသာမမြန္ေသာ ကုိယ္႔လူမ်ားနွင္႔ေမာင္းနွင္ေနသည္႔အတြက္ႀကာေလေလနံမည္ပ်က္ေလနွင္႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ဆိတ္သုဥ္းရမည္သာ။
ပညာေရးကိုၿပင္ရာ၌ေက်ာင္းသားနွင္႔ သင္ရိုးကိုသာၿပင္ရံုမဟုတ္ဘဲ ဆရာ၊ဆရာမ (Staff) ကုိပါၿပင္မွရနိုင္ပါသည္။
စာခ်ဳပ္နွင္႔ နွစ္္ကန္႔သတ္ကာခန္႔အပ္ၿခင္း၊ ဆက္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ထုတ္ပယ္ၿခင္း ၊လုပ္သက္ကိုအေၿခခံ၍ရာထူးမေပးဘဲစြမ္းေဆာင္ရည္ၿဖင္႔ ရာထူးေပးၿခင္းတုိ႔သည္ ကမၻာသံုးၿဖစ္ရာထိုလမ္းအတုိင္း မသြားဘဲနွင္႔ေတာ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပညာေရးေလာကၿဖစ္ေပၚလာရန္အေႀကာင္းမၿမင္ပါေလ။
(ေမာင္သာခ်ိဳ )
{ 7days ဂ်ာနယ္ထဲမွ ဆရာေမာင္သာခ်ိဳ၏ ေဆာင္းပါးေလးကုိဖတ္မိၿပီး နွစ္သက္ေသာေႀကာင္႔ တစ္ဆင္႔ကူးယူတင္ၿပၿခင္းသပ္သပ္ၿဖစ္ပါသည္။ }
အလြမ္း အိမ္မက္
ငါ႔ကိုရူးတယ္လုိ႔ ေၿပာခ်င္ေၿပာႀကပါ ………
မိုးေလးတဖြဲဖြဲ ရြာေနစဥ္ အလြမ္းကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး ၿငိမ္႔ေနမယ္ ဆုိတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔………….
န၀ေဒး ရတုေပါင္းခ်ဳပ္ နဲ႔ ႀကည္ေအးရဲ ႔ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ ကို လွန္ေလွာဖတ္ရင္း………..
လြန္ခဲ႔တဲ႔ နွစ္ေပါင္း၂၀ က အၿဖဴေရာင္ရင္ခုန္သံတစ္ခုရဲ ႔ အရိပ္ကိုထိတ္လန္႔စြာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ …….။
တိုက္ဆိုင္လိုက္ပံုမ်ား ရင္ခုန္သံပိုင္ရွင္ရဲ ႔ နွစ္ ၂၀ ေၿမာက္ နွစ္ပတ္လည္ ေန႔ ၊ လ ၿဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ကို ေရာက္ေတာ႔မယ္……………. ႀကာခဲ႔ပါၿပီ…….. အေတာ္႔ကိုႀကာခဲ႔လုိ႔ ေမ႔ေပ်ာက္ၿပီးေနလာခဲ႔တဲ႔ နွစ္ေတြလည္း ဆယ္စုနွစ္စြန္းခဲ႔ပါၿပီ………..
ငယ္ရြယ္နုနယ္စဥ္…………လမ္းလြဲခဲ႔တဲ႔ နွလံုးသားတစ္စံုရဲ ႔ ……. ပိုင္ရွင္……............
အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀အစ ေက်ာင္းအသစ္မွာ ေက်ာင္းစတက္ခဲ႔ ရတဲ႔ေန႔ ေခါင္းမွာပတ္တီးေဖြးေဖြးနဲ႔ စာသင္ခန္းထဲ၀င္လာတဲ႔ေကာင္မေလး ကုိ
‘ ဟဲ႔ ….. နင္႔ေခါင္းက အနာက အရမ္းနာလား ’
ေမးလာတဲ႔ ေကာင္းေလးရဲ ႔ ကရုဏာအေမးနဲ႔အတူ ေဘးအစြန္၂ ဖက္မွာ
ထိုင္ရင္း သူတုိ႔၂ေယာက္ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သြားႀကတယ္………။
ဒီလုိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ရက္မ်ားကို အတူ ၿဖတ္သန္းခဲ႔ႀကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းအားလံုး စုစုေပါင္း ၈ ေယာက္…………….
ေက်ာင္းသြားအတူ ၿပန္လညး္တတြဲတြဲ ၊ စားလညး္ အတူ
သခ်ၤာပုစ ၦာအေၿဖရွာလည္း ၿငင္းခုန္ႀက ….၊
စာအၿပန္အလွန္ေမးေၿဖလုပ္ရင္း အထက္တန္းေက်ာင္းသူ / သား ဘ၀ ေရာက္လာႀကတယ္……….။
ၿဖဴစင္ရွင္းသန္႔တဲ႔ ဘ၀ေလးကို စတင္အေရာင္ၿခယ္လိုက္တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ ႔ ေႀကာင္႔
တံလွ်ပ္ကိုေရအၿဖစ္ထင္မွတ္သြားခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးရဲ ေၿပာင္းလဲမွဳဟာ
စာတစ္ေစာင္အၿဖစ္ ေကာင္မေလးလက္ထဲေရာက္သြားခဲ႔တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္မၿပည္႔ခင္ ေဆးေရာင္ၿခယ္ၿခင္း ၊ ပံုရိပ္ထင္ၿခင္းမခံခ်င္တဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ ႔ ေစတနာေဒါသက သက္ေသနွင္႔တစ္ကြ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာမဆီ ထပ္မံေရာက္သြားခဲ႔တယ္။
အရြယ္မတိုင္ခင္လမ္းလြဲေတာ႔မယ္႔ တပည္႔ေတြအေပၚ စံနမူနာအၿဖစ္နဲ႔ တစ္ခန္းလံုးေရွ႔ အၿပစ္ေပးခံလိုက္ရတဲ႔ ေကာင္ေလးရဲ ႔ ခံစားခ်က္ဟာ ေနာက္တစ္ရက္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ကစၿပီး ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ၿခင္းမလွေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္ ။
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ႔အရိပ္အေႀကာင္း စံုစမ္းလိုက္ေတာ႔ မိသားစုအားလံုး အပူတၿပင္းလိုက္ရွာေနၿပီး မိမိသေဘာဆႏၵအရ စစ္ထဲ၀င္သြားတာကို အစ္မလုပ္သူရဲ ႔ ေၿပာစကားအရသိလိုက္ရတယ္……….. ။
ဒီလုိနဲ႔ ………. နာရီစကၠန္႔မိနစ္ေတြကို ရက္ ၊ လ ေတြအလီလီစားသံုးၿပီး ……….
ဧည္႔သည္တစ္ေယက္ကုိ ဘူတာႀကီးလိုက္ပို႔တဲ႔ မနက္……….
ထြက္္လုလုေနေရာင္ေအာက္မွာ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခုရဲ ႔ အလင္းေရာင္တစ္ပြင္႔ကို ၿဖတ္ကနဲေတြ႔လိုက္ရတယ္………..
အသားေတြညိဳၿပီး ေၿပာင္းလဲသြားတဲ႔ ပံုသဏၭာန္ နဲ႔ တက္ႀကြလန္းဆန္းတဲ႔ အၿပံဳးေတြမေၿပာင္းမလဲ ရွိေနတာကို ေမာ႔ႀကည္႔မိစဥ္………………….
ခဏေလးပါပဲ…….တစ္ကယ္႔ကိုမွ ခဏေလးပါ……….
မထင္မွတ္ထားတဲ႔ ေနရာမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ႔ သံေယာဇဥ္ ရထားနွစ္စင္းရဲ ႔ ႀကံဳႀကိဳက္တိုက္မိတဲ႔ အရွိန္ၿပင္းထန္ပံုဟာ………….
တလိမ္႔လိမ္႔နဲ႔ ထြက္စၿပဳေနတဲ႔ ရထားေဘးမွာလိုက္ပါေၿပးရင္း
ၿပဳတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚလႊဲထိုင္လက္ၿပ နွဳတ္မဆက္ဘဲထြက္သြားသူကုိ သဲသဲကြဲကြဲမၿမင္ရေအာင္ ပိတ္ကာထားလိုက္တဲ႔ မိုးေရေတြအၿဖစ္က်ဆင္းခဲ႔ပါတယ္။
ဒါဟာ……….ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ပါ……………
အခုလက္ရွိ က်န္ရစ္ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြအထိ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္ေလးတစ္ခုပါ………။
ပန္းကမၻာေမွ်ာ္စင္ စခန္းသာမွာ ေရဒီယိုေအာ္ပေရတာသင္တန္းသြားတက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ကာလအတြင္း ‘ ရင္ထဲကထာ၀ရ မုိး ’ အတြက္ဆိုၿပီး လြမ္းစာေခြလိုက္တဲ႔ ေပဖူးလႊာတစ္ေစာင္ပဲ ………….သက္ေသအၿဖစ္က်န္ရစ္ခဲ႔ရေအာင္ ပါးလုိက္ပါတယ္ ။ သင္တန္းဆင္းၿပီး ၿပန္လာတဲ႔ ကာလ က်ရာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း မေတာ္တဆ အမွတ္တမဲ႔ေႀကာင္႔ ရလာတဲ႔ စူးေလးတစ္စူးရဲ ႔ အဆိပ္နဲ႔ အၿပင္းအထန္တုိက္ပြဲၿဖစ္ေနပါတယ္။
ဥတုသံုးရာသီထဲမွာမွ မိုးဥတု နဲ႔ ေဆာင္းဥတု ကို ရူးသြပ္စြာတြယ္တာသူရဲ ႔ အဆိပ္တိုက္ပြဲၿပင္းထန္စဥ္ အရွိန္ၿပင္းစြာက်လာတဲ႔
မိုးေပါက္မိုးစက္ကို တၿမတ္တနိုးခံယူရင္း ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ နွလံုးသားပိုင္ရွင္ေလး ……………. ။
စာႀကည္႔ေနတဲ႔ ေကာင္မေလးအနားတ၀ဲ၀ဲလည္လည္နဲ႔ ပ်ံသန္းေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴတစ္ေကာင္ကုိ ေမာင္းထုတ္ေၿခာက္လွန္႔လို႔ မရတဲ႔ ထူးဆန္းတဲ႔အၿဖစ္ပ်က္ နဲ႔အတူ........
ပ်ံသန္းတတ္တဲ႔ သတၱ၀ါ ဆုိအေႀကာက္ႀကီးတဲ႔ သူမက ထူးဆန္းစြာတြယ္ကပ္ေနတဲ႔ လိပ္ၿပာအေပၚ မေႀကာက္မိတဲ႔ စိတ္ကုိ ထူးဆန္းစြာစူးစမ္းေနခဲ႔မိတယ္။
မဂၤလာမရွိတဲ႔ မိုးလင္းတစ္မနက္ အ မဂၤလာသတင္းဆိုး တစ္ခု အႀကားမွာ ထူးဆန္းစြာလိပ္ၿပာေလး ေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္……….။
မယံုႀကည္နိုင္စြာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူသြားေရာက္စံုစမ္းႀကည္႔ေတာ႔ အခမ္းအနားနဲ႔ ေကာင္းမြန္စြာ သၿဂိဳလ္ၿပီးၿပီမို႔ ေနာက္ဆံုးခရီးကုိေတာင္ နွဳတ္ဆက္ခြင္႔မရလိုက္ပါဘူး ။
စိုးရြံ ႔အားနာမွဳေတြ ရင္မွာပိုက္ၿပီး အားေပးေဖာ္ မိခင္ နဲ႔အတူ သြားေလသူအတြက္ကုသိုလ္ၿပဳတဲ႔ တစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ နွတ္မဆက္ဘဲထြက္ခြါသူ ကုသိုလ္ရေအာင္ ၿပဳခဲ႔ရတဲ႔ ခါးသက္လွတဲ႔ ခါးသီးမွဳကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး ။
ခါးသီးမွဳေတြ ……….ခါးသီးမွဳေတြ…………
ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြရ ဲ႔ အၿပစ္တင္မုန္းတီးစြာႀကည္႔တဲ႔ မ်က္လံုးမ်ား ………… ခါးလိုက္တာ……….
အရြယ္မေရာက္ေသးဘဲ စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး မိမိဆႏၵ နဲ႔ေလွ်ာက္ခဲ႔ေအာင္လုပ္တာ ငါတဲ႔……………
ဒီလမ္းလြဲကိုေရာက္လုိ႔ ဒီလိုအၿဖစ္ႀကံဳရေအာင္ ၿပဳခဲ႔တာ ငါ တဲ႔………
ဒါေႀကာင္႔ နာက်ည္းစိတ္နာလို႔ ေနာက္ဆံုးနွဳတ္ဆက္ခြင္႔မၿပဳနိုင္လုိ႔ အေႀကာင္းမႀကားခဲ႔ႀကတာတဲ႔…………
စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ၿပင္းထန္လိုက္ပံုမ်ား ….................
အခုခ်ိန္ထိ ရပ္ကြက္ထဲမွာ မေတာ္တဆ ႀကံဳေတြ႔ရင္ ခြင္႔မလႊတ္နိုင္ႀကတဲ႔ အႀကည္႔ေတြ………… ။
ေရြးခ်ယ္ရာဘ၀မွာ က်င္လည္က်က္စားရင္း ခင္မင္တြယ္တာတဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ ႔ ေၿပာစကားအရ နံမည္တစ္လံုး ကုိ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းနွီးလာတဲ႔အေႀကာင္း ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ဒီနံမည္တစ္လံုးကုိပဲ တမ္းတၿပီး နွဳတ္ဆက္သြားခဲ႔တဲ႔အၿဖစ္ကုိ သိရေတာ႔ ႀကည္နူး၀မ္းနည္းမိၿပီး သူ႔မိသားစုအေပၚ အားနာမိရတယ္……..။
ေမွ်ာ္လင္႔အားထားစရာ သားတစ္ေယာက္ပဲ ပါလာတဲ႔ မိသားစုကုိ နာက်င္ေႀကကြဲၿခင္းေတြ ငါေပးမိၿပီလား………… ငါ႔ေႀကာင္႔မ်ားလားလုိ႔ ဒြိဟ သံသယစိတ္ေတြနဲ႔ အတူ
ဓါတ္ပံုမွန္ေဘာင္ရဲ ႔မလွမ္းမကမ္း ပန္းအိုးထဲက နွင္းဆီပြင္႔မွာ ပ်ံထြက္ဖို႔အားယူေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴ တစ္ေကာင္ကုိ တိတ္တဆိတ္နွဳတ္ဆက္ေနမိတယ္…………
ငါ႔ ကိုခြင္႔လႊတ္ပါ………ဟင္႔အင္း မဟုတ္ဘူး ……….ငါ႔ကုိခြင္႔မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔ ……သူငယ္ခ်င္းရယ္…………..
ဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္သြားရင္းတစ္ခါတစ္ေလ … မေတာ္တဆ အစ္မ နဲ႔ ဆံုလိုက္ရင္ ေလာကမွာ အၿပစ္ရွိတဲ႔ လူသားအၿဖစ္ကုိယ္႔ကုိကိုယ္ ခံယူရင္း ရြက္ေဟာင္းေတြေၿမခၿပီး ရြက္နုသစ္ေတြေ၀ခဲ႔တာ နွစ္ခါၿပန္ရွိေနခဲ႔ၿပီ။
ညတစ္ညရဲ ႔ ညဥ္႔လယ္္မွာ လိပ္ၿပာၿဖဴပိုင္ရွင္ကုိ ရုတ္တရက္ၿမင္လိုက္ရတာက….. ေရႊတိဂံုဘုရား အေနာက္ဘက္မုခ္ ေရြ႔လ်ားစက္ေလွခါး ရွိတဲ႔ မုခ္ရဲ ႔ ေဘးေစာင္းတန္းေလွခါးတေလွ်ာက္မွာ ၿမင္အပ္မၿမင္အပ္ က်င္လည္က်က္စားေနသူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာမွ ညွိဳးေရာ္ႏြမ္းလ်ၿပီး မွိဳင္ေတြစြာ ထိုင္ေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴေလး တစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။
ကုိယ္႔ကိုၿပန္ႀကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြကတစ္ဆင္႔ ႀကားလုိက္ရတာက ……...........
‘ ငါ႔ ကို ဒီ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ သကၤန္းတစ္စံုနဲ႔ အတူ နင္ကိုယ္တိုင္ ကုသိုလ္လာလုပ္ၿပီး အဲ႔ ကုသိုလ္ကုိ ငါ႔ကိုၿပန္မွ်ေပးနိုင္မလား ’
ဆိုတဲ႔ ေတာင္းဆိုသံေႀကာင္႔ထိတ္လန္႔တႀကား လန္႔နိုးခဲ႔ရတယ္ ………. ဘုရားဘုရား ……..လိပ္ၿပာေလး မလြတ္လပ္ဘဲ ေတာင္ပံၿငိေနပါလား…………ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ …................
အဆက္သြယ္ၿပတ္ေနတဲ႔ အစ္မလုပ္သူကုိ ေက်ာင္းမွာၿပန္ရွာ….အက်ိဳးေႀကာင္းေၿပာၿပေတာ႔ ဘာစကားမွမေၿပာနိုင္ဘဲ အစ္မလုပ္သူ ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုတာကိုရင္နာနာနဲ႔ ႀကည္႔ခဲ႔ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ သူ႔ေမြးေန႔မွာ အစ္မလုပ္သူနဲ႔အတူ ဘုရားသြား ၊ ႀကားသိရသလိုကုသိုလ္လုပ္ၿပီး ၿပန္လည္အမွ်ေပးေ၀ခဲ႔တယ္ ။ ညဥ္႔ဦးယံခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ေတာက္ပေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴတစ္ေကာင္ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းသြားတာ ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔............
ေႀသာ္……….. ဒီတစ္ခါေတာ႔ နွဳတ္ဆက္ၿပီး မွ ထြက္ခြါသြားပါလားဆုိကာ ၀မ္းသာပီတိနဲ႔ အတူ ဆိုနင္႔ခဲ႔ရတယ္….။
အစ္မ ၿဖစ္သူက အစြဲလမ္းႀကီးလွတဲ႔ ေမာင္လုပ္သူရဲ ႔ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ပံုတည္းေသာ ဓါတ္ပံုေလးကို လက္လႊဲေပးခဲ႔တာမို႔ ယခုတုိင္ သိမ္းထားခဲ႔တဲ႔ အမွတ္တရ ေတြထဲမွာ ရွိေနဆဲ….မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးတစ္စံုပါ…….။
ႀကာခဲ႔ပါၿပီ………………. အေတာ႔္ကိုႀကာခဲ႔ပါၿပီ………….
ဒါေပမယ္႔…..တုိက္ဆုိင္မွဳနဲ႔ႀကံဳလာတုိင္း ခံစားခ်က္ေတြ ဟာ အသစ္လုိ လတ္ဆတ္စြာ
ခံစားရၿပီး အရွိန္ၿပင္းစြားက်ခဲ႔တဲ႔ ဇူလိုင္လ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားလို ၀မ္းနည္းမွဳတၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ၿဖစ္ေနရၿမဲပါ…….။
ဘ၀မွာ ရွင္သန္လွည္႔လည္ရင္း နွလံုးသားခံစားခ်က္ေတြ နာက်င္ေႀကကြဲထိခိုက္မွဳကို ခံစားရတုိင္း အၿဖဴေရာင္ ရင္ခုန္သံကုိ ၿပန္လည္ႀကားေယာင္မိခဲ႔ပါတယ္။ နွဳတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားခါနီး အၿဖဴေရာင္ ရင္ခုန္သံပိုင္ရွင္ရဲ ႔ ခံစားခ်က္အမွန္ကို မသိခဲ႔ရသူမို႔ ကိုယ္႔ခံစားနာက်င္ရတုိင္း သူမ်ား ငါ႔ နွလံုးသားကုိ က်ိန္စာတုိက္ခဲ႔ေလသလား လို႔ သံသယမ်ားစြာ ၿဖစ္မိခဲ႔တယ္။ ဒီသံသယေတြနဲ႔အတူ ၀ဋ္ရွိရင္လည္း ေက်ပါေတာ႔ ငါ႔ကိုကိ်န္စာမ်ားတိုက္ခဲ႔မိရင္ စိတ္ကြက္မိခဲ႔ရင္ ၿပန္လာၿပီး ၿဖည္ေပးပါလုိ႔ တမ္းတစြာ သတိရမိတယ္………. သတိရမိတိုင္းလည္း ငယ္ရြယ္နုနယ္တဲ႔ နွလံုးသားတစ္စံုရဲ ႔ ေမတၱာကို အေလးနက္မထားမိခဲ႔တဲ႔ ေစာကားသလိုၿပဳခဲ႔မိတဲ႔ ေမတၱာရဲ ႔ စူးရွၿခင္းကုိ ၿပန္ခံစားေနရတာလုိ႔ အေတြးေတြနဲ႔ စိတၱဇညေတြကို ေက်ာ္ၿဖတ္ေနမိတယ္။
ဒါေႀကာင္႔ ၿပန္လာပါ အိမ္မက္ေလးရယ္ ………….
အရင္လို ငါတုိ႔ရဲ ႔ဘ၀ေတြ ၿပန္လည္ရွင္သန္ဖို႔ ရက္စက္စြာခါးသီးခဲ႔တဲ႔ ည ေတြထဲက ငါ႔ကုိ ဆြဲထုတ္ေပးပါ။
ဒါမွမဟုတ္ ……………ငါ႔ရဲ ႔ လိပ္ၿပာကုိ ဆြဲထုတ္ေခၚေဆာင္သြားပါ ။
ငါ မြန္းႀကပ္လွၿပီ…………… ဇူလိုင္လေတြေရာက္တိုင္း မြန္းႀကပ္မွဳေတြနဲ႔ ငါ ေႀကာက္လန္႔ေနခဲ႔တာကေန လြတ္ေၿမာက္ခ်င္ၿပီ……….
ဘယ္လုိပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ ……..................
ငါ႔ကို ရူးတယ္လိုပဲေၿပာပါ……..ေၿပာခ်င္ေၿပာႀကပါေစ…………..
ငါ တုိ႔ အိမ္မက္ထဲမွာ ၿပန္ဆံုႀကမယ္……………
ေႏြမိုးေဆာင္း
28.6.2012
1:30 Am
Tuesday 29 May 2012
သာလြန္မင္း
“ ပ်ိဳးသည္႔ ၊ စိုက္သည္႔ ၊ ၿပင္သည္႔ ၊ လုပ္သည္႔ ဥယ်ာဥ္သဖြယ္ၿဖစ္၏။ ”
“ ငါ႔တြင္မူကား မသန္သည္ကိုသန္ေအာင္ ၊ မပြင္႔သည္ကိုပြင္႔ေအာင္ ၊ မသီးသည္ကိုသီးေအာင္၊ မစည္သည္ကိုစည္ေအာင္ ၊ မပြါးသည္ကိုပြါးေအာင္ ......၊ အစြတ္သင္႔သည္ကုိအစြတ္နွင္႔ ၊ အေၿခာက္သင္႔သည္ကုိ အေၿခာက္နွင္႔ ........... ၊ ခါးသည္႔အပင္ကိုမသက္ရေအာင္ ၊ ခ်ိဳသည္႔အပင္ကိုမပ်က္ရေအာင္ ........၊ အၿမစ္ယွက္ရင္ႀသဇာေပါ႔သည္၊ ပ်က္သည္မ်ားကို အၿမစ္အပင္မယွက္ရေအာင္ တတ္လွေသာ ဥယ်ာဥ္သည္ သုတ္သင္သိမ္းပိုက္စိုက္ပိ်ဳးသကဲ႔သို႔......... ၊ သာသနာေတာ္စီးပြါးၿပည္သူလူတကာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔စီးပြါး ၊ မိမိၿပည္နုိုင္ငံ ၌ ရွိေသာလူအေပါင္းတုိ႔ကို ကတိတည္စြာ............ ၊ ငယ္သသူကိုႀကီးသာေအာင္ ၊ ႀကီးသသူကို အိုသာေအာင္ ၊ အိုသသူကို ခ်မ္းသာစြာေသရေအာင္ ..........”
“ တိုင္းၿပည္ကို ဥယ်ာဥ္သဖြယ္ တင္စားၿပီး ထိုဥယ်ာဥ္ထဲက အသီးအပြင္႔တုိ႔သန္ဖုိ႔ ပြင္႔ဖုိ႔ စည္ပင္တိုးပြားဖုိ႔လုပ္ေဆာင္မည္။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ စိုသင္႔စြတ္သင္႔ေၿခာက္ေသြ႔သင္႔သည္မ်ားကို အဆင္႔ဆင္႔လုပ္ေဆာင္ရင္း ခါးသည္႔အရာကို ပိုမခါးသြားရေအာင္ ခ်ိဳသည္႔အရာလည္း အခ်ိဳမပ်က္ရေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္ပါမည္.။ ဥယ်ာဥ္ႀကီးရွိအပင္မ်ားသည္ အၿမစ္အယွက္အကိုင္းမခက္ဘဲ ေ၀ဆာၿပီး တိုင္းၿပည္၏သာသနာေတာ္စီးပြား ၿပည္သူလူထုစီးပြားသာေစရန္ တာ၀န္ယူပါသည္။ ထုိ႔အတူ ငယ္သူေတြႀကီးလာမယ္႔အေရးမွာ ေဘးအႏၱရာယ္မရွိ မွန္ကန္စြာ ႀကီးၿပင္းခြင္႔ရေစရန္၊ ႀကီးသူေတြကအိုလာမည္႔အေရးမွာ စိတ္လက္ဆင္းရဲစြာမအိုေစရ နည္းလမ္းက်စြာအိုမင္းခြင္႔ရေစမည္။ ထို႔ၿပင္ ေသၿခင္းဆုိသည္မွာ ဆင္းရဲၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေသပံုေသနည္းဆင္းရဲၿခင္းေတြရွိသည္႔အထဲမွ ေသၿခငး္ကို ရဲ၀ံ႔ေအးေဆးစြာ ရင္ဆိုင္နုိင္ေစေအာင္ အေသေၿဖာင္႔ေအာင္ အေသတတ္ေအာင္ ေသရက်ိဳးနပ္သကဲ႔သို႔ ခံယူသြားနုိင္ေအာင္ ခ်မ္းသာစြာ ေသၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔ႀကံဳရေအာင္ တာ၀န္ယူပါသည္။ ”
ဆိုတဲ႔ ၿမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၄၀ ခုနွစ္ ၊ AD ၁၆၂၈ ခု သာလြန္မင္းတရား နန္းတက္စဥ္ တုိင္းၿပည္အနွံ ေမာင္းေႀကးနင္းခတ္၍ ေႀကၿငာေသာ ေမာင္းခတ္သံ ၿဖစ္ပါသည္။
26.5.2012
4:00pm
“ ငါ႔တြင္မူကား မသန္သည္ကိုသန္ေအာင္ ၊ မပြင္႔သည္ကိုပြင္႔ေအာင္ ၊ မသီးသည္ကိုသီးေအာင္၊ မစည္သည္ကိုစည္ေအာင္ ၊ မပြါးသည္ကိုပြါးေအာင္ ......၊ အစြတ္သင္႔သည္ကုိအစြတ္နွင္႔ ၊ အေၿခာက္သင္႔သည္ကုိ အေၿခာက္နွင္႔ ........... ၊ ခါးသည္႔အပင္ကိုမသက္ရေအာင္ ၊ ခ်ိဳသည္႔အပင္ကိုမပ်က္ရေအာင္ ........၊ အၿမစ္ယွက္ရင္ႀသဇာေပါ႔သည္၊ ပ်က္သည္မ်ားကို အၿမစ္အပင္မယွက္ရေအာင္ တတ္လွေသာ ဥယ်ာဥ္သည္ သုတ္သင္သိမ္းပိုက္စိုက္ပိ်ဳးသကဲ႔သို႔......... ၊ သာသနာေတာ္စီးပြါးၿပည္သူလူတကာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႔စီးပြါး ၊ မိမိၿပည္နုိုင္ငံ ၌ ရွိေသာလူအေပါင္းတုိ႔ကို ကတိတည္စြာ............ ၊ ငယ္သသူကိုႀကီးသာေအာင္ ၊ ႀကီးသသူကို အိုသာေအာင္ ၊ အိုသသူကို ခ်မ္းသာစြာေသရေအာင္ ..........”
“ တိုင္းၿပည္ကို ဥယ်ာဥ္သဖြယ္ တင္စားၿပီး ထိုဥယ်ာဥ္ထဲက အသီးအပြင္႔တုိ႔သန္ဖုိ႔ ပြင္႔ဖုိ႔ စည္ပင္တိုးပြားဖုိ႔လုပ္ေဆာင္မည္။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ စိုသင္႔စြတ္သင္႔ေၿခာက္ေသြ႔သင္႔သည္မ်ားကို အဆင္႔ဆင္႔လုပ္ေဆာင္ရင္း ခါးသည္႔အရာကို ပိုမခါးသြားရေအာင္ ခ်ိဳသည္႔အရာလည္း အခ်ိဳမပ်က္ရေအာင္ ေစာင္႔ေရွာက္ပါမည္.။ ဥယ်ာဥ္ႀကီးရွိအပင္မ်ားသည္ အၿမစ္အယွက္အကိုင္းမခက္ဘဲ ေ၀ဆာၿပီး တိုင္းၿပည္၏သာသနာေတာ္စီးပြား ၿပည္သူလူထုစီးပြားသာေစရန္ တာ၀န္ယူပါသည္။ ထုိ႔အတူ ငယ္သူေတြႀကီးလာမယ္႔အေရးမွာ ေဘးအႏၱရာယ္မရွိ မွန္ကန္စြာ ႀကီးၿပင္းခြင္႔ရေစရန္၊ ႀကီးသူေတြကအိုလာမည္႔အေရးမွာ စိတ္လက္ဆင္းရဲစြာမအိုေစရ နည္းလမ္းက်စြာအိုမင္းခြင္႔ရေစမည္။ ထို႔ၿပင္ ေသၿခင္းဆုိသည္မွာ ဆင္းရဲၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေသပံုေသနည္းဆင္းရဲၿခင္းေတြရွိသည္႔အထဲမွ ေသၿခငး္ကို ရဲ၀ံ႔ေအးေဆးစြာ ရင္ဆိုင္နုိင္ေစေအာင္ အေသေၿဖာင္႔ေအာင္ အေသတတ္ေအာင္ ေသရက်ိဳးနပ္သကဲ႔သို႔ ခံယူသြားနုိင္ေအာင္ ခ်မ္းသာစြာ ေသၿခင္းမ်ိဳးနဲ႔ႀကံဳရေအာင္ တာ၀န္ယူပါသည္။ ”
ဆိုတဲ႔ ၿမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၄၀ ခုနွစ္ ၊ AD ၁၆၂၈ ခု သာလြန္မင္းတရား နန္းတက္စဥ္ တုိင္းၿပည္အနွံ ေမာင္းေႀကးနင္းခတ္၍ ေႀကၿငာေသာ ေမာင္းခတ္သံ ၿဖစ္ပါသည္။
26.5.2012
4:00pm
ပခန္း၀န္ႀကီး ( သတိုးမင္းႀကီးမဟာမငး္လွစည္သူ)
ခ်စ္ဦးညိဳ ရဲ ႔ “
သမိုင္းမတြင္ ၊ သမိုင္းတြင္ ၊ သမိုင္း၀င္ေနတဲ႔စကားမ်ား ” စာအုပ္ကုိဖတ္ေတာ႔
ပခန္း၀န္ႀကီး သတိုးမင္းႀကီးမဟာမင္းလွစည္သူ သာ ဒီေခတ္ဒီစနစ္မွာ
သက္ရွိထင္ရွားရွိရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိတယ္ ။ အဲ႔ဒီ႔ စာအုပ္ထဲမွာ
ပခန္း၀န္ႀကီးရဲ ႔ တရားမွ်တပြင္႔လင္းၿပီး ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးကိုမွန္ကန္စြာ
ေစာင္႔ေရွာက္တဲ႔ အၿပဳအမူအေၿပာအဆိုကိုေတြ႔ရတယ္ ။
အမွဳေတာ္ကုိထမ္းေနတဲ႔ ၀န္စု၀န္မွဴးတို႔ မယားမ်ားစြာယူႀကလုိ႔ လစာရိကၡာနဲၿပီးမေလာက္မင ၿဖစ္၊ တံစိုးလက္ေဆာင္ေတြ စားေနႀကတာကို ရာထူးဌာနႏၱရအလိုက္ မယားဦးေရ ကန္႔သတ္ရင္ေကာင္းမယ္လုိ႔ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ ပခန္း၀န္ႀကီးက တိုငိ္းၿပည္ေတာ္မွာ ဘုရင္ဟာ မယားအမ်ားဆံုးယူတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ပဲ....ဒီေတာ႔ ဘုရင္ကုိပါ ထည္႔သြင္းပညတ္မွ ဒီအမိန္႔ဥပေဒတရားမွ်တမွန္ကန္လိမ္႔မယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္မ်ိဳးခ်ခဲ႔သူပါ။
လႊတ္ေတာ္ကုိေက်ာ္ၿပီး စာခၽြန္အမိန္႔ေတြထုတ္ေနဲ႔ဘုရင္ကုိ မငး္မည္သည္မင္းနွင္႔တူေအာင္က်င္႔ သူတပါးေၿပာတိုင္းမလုပ္သင္႔ဘူး လႊတ္ေတာ္ကိုမတိုင္ပင္ဘဲ အမိန္႔ထုတ္ေနရင္ ဘာေႀကာင္႔လႊတ္ေတာ္ထားလဲ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ေရာေပါ႔လို႔ ေလွ်ာက္ရဲသူပါ။
၀န္ကေတာ္တစ္ပါးရတဲ႔ ရိကၡာထက္ပိုတဲ႔ အေဆာင္ေယာင္လွည္းယဥ္တန္းသြားတာေတြ႔လ ုိ႔ ေတာ္မေတာ္မသိတဲ႔ဘ၀င္ကုိ ခ်နွိွမ္ဖို႔ ရိုက္ဆံုးမခိုင္းရဲတာ ပခန္း၀န္ႀကီးဆုိသူပါ။
ဒီလိုမ်ိဳး ရိုးသားပြင္႔လင္းၿပီး တရားမွ်တစြာနဲ႔ တိုင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တဲ႔သူကို နည္းလမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ဆိုဆံုးမတတ္သူမ်ိဳး ဒီေခတ္စနစ္ႀကီးမွာ လုိအပ္ပါတယ္ ။ မည္သည္႔သေဘာမွ်မဟုတ္ဘဲ စာအုပ္ဖတ္ရင္း ေတြးမိတဲ႔ အေတြးတစ္ခုကို မွတ္တမ္းတင္ထားၿခင္းသပ္သပ္ၿဖစ္ပါသည္။
26.5.2012
3:00pm
အမွဳေတာ္ကုိထမ္းေနတဲ႔ ၀န္စု၀န္မွဴးတို႔ မယားမ်ားစြာယူႀကလုိ႔ လစာရိကၡာနဲၿပီးမေလာက္မင ၿဖစ္၊ တံစိုးလက္ေဆာင္ေတြ စားေနႀကတာကို ရာထူးဌာနႏၱရအလိုက္ မယားဦးေရ ကန္႔သတ္ရင္ေကာင္းမယ္လုိ႔ မိန္႔မွာခ်က္ကုိ ပခန္း၀န္ႀကီးက တိုငိ္းၿပည္ေတာ္မွာ ဘုရင္ဟာ မယားအမ်ားဆံုးယူတဲ႔ပုဂၢိဳလ္ပဲ....ဒီေတာ႔ ဘုရင္ကုိပါ ထည္႔သြင္းပညတ္မွ ဒီအမိန္႔ဥပေဒတရားမွ်တမွန္ကန္လိမ္႔မယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္မ်ိဳးခ်ခဲ႔သူပါ။
လႊတ္ေတာ္ကုိေက်ာ္ၿပီး စာခၽြန္အမိန္႔ေတြထုတ္ေနဲ႔ဘုရင္ကုိ မငး္မည္သည္မင္းနွင္႔တူေအာင္က်င္႔ သူတပါးေၿပာတိုင္းမလုပ္သင္႔ဘူး လႊတ္ေတာ္ကိုမတိုင္ပင္ဘဲ အမိန္႔ထုတ္ေနရင္ ဘာေႀကာင္႔လႊတ္ေတာ္ထားလဲ ဖ်က္သိမ္းလိုက္ေရာေပါ႔လို႔ ေလွ်ာက္ရဲသူပါ။
၀န္ကေတာ္တစ္ပါးရတဲ႔ ရိကၡာထက္ပိုတဲ႔ အေဆာင္ေယာင္လွည္းယဥ္တန္းသြားတာေတြ႔လ ုိ႔ ေတာ္မေတာ္မသိတဲ႔ဘ၀င္ကုိ ခ်နွိွမ္ဖို႔ ရိုက္ဆံုးမခိုင္းရဲတာ ပခန္း၀န္ႀကီးဆုိသူပါ။
ဒီလိုမ်ိဳး ရိုးသားပြင္႔လင္းၿပီး တရားမွ်တစြာနဲ႔ တိုင္းၿပည္အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္တဲ႔သူကို နည္းလမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ဆိုဆံုးမတတ္သူမ်ိဳး ဒီေခတ္စနစ္ႀကီးမွာ လုိအပ္ပါတယ္ ။ မည္သည္႔သေဘာမွ်မဟုတ္ဘဲ စာအုပ္ဖတ္ရင္း ေတြးမိတဲ႔ အေတြးတစ္ခုကို မွတ္တမ္းတင္ထားၿခင္းသပ္သပ္ၿဖစ္ပါသည္။
26.5.2012
3:00pm
ရာဇ၀င္တြင္တဲ႔ တာေမြ..........
ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ၊ ရန္ကုန္အေရွ႔ပိုင္းခရိုင္ အတြင္းပါရွိပါသည္။
တာေမြသည္ မြန္ဘာသာအမည္မွ ဆင္းသက္လာၿပီး ထန္းတပင္ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။
အေလာင္းမငး္တရားလက္ထက္ကပင္
မြန္တုိင္းရင္းသားအမ်ားအၿပားေနထိုင္ရာေဒသအၿဖစ္ေတြ႔ရွိေနရဆဲၿဖစ္သည္။
1825ခုနွစ္ အဂၤလိပ္_ၿမန္မာပထမစစ္ပြဲကာလအတြင္း တာေမြတြင္
တိုက္ပြဲမ်ားၿဖစ္ပြါးခဲ႔ေသး၏။ တာေမြခံတပ္တိုက္ပြဲမွာ
ထင္ရွားေသာတိုက္ပြဲတစ္ပြဲၿဖစ္သည္။ က်ိဳကၠစံအားကစားကြငး္သည္ တာေမြၿမိဳ
႔နယ္အတြင္းတည္ရွိပါသည္။ ကုနး္ေဘာင္ေခတ္က စစ္ကဲႀကီး
ဦးၿမိဳင္ေနထိုင္ရာေနရာၿဖစ္ၿပီး ဥယ်ာဥ္ၿခံေၿမမ်ားလည္း တည္ရွိခဲ႔သည္။
ကုိလိုနီေခတ္တြင္ ၿဗိတိသွ်ဘုရင္ခံက ႀသစေႀတးလ် လူမ်ိဳး ၿမင္း၀ိဇၨာ
မစၥတာပါ၀ယ္ကုိတာ၀န္ေပးကာၿမင္းၿပိဳင္ကြင္း ေဆာက္လုပ္ေစခဲ႔သည္။ တာေမြၿမိဳ
႔နယ္အတြင္းထင္ရွားေသာ ရပ္ကြက္တစ္ခုမွာ ေက်ာက္ေၿမာင္းရပ္ကြက္ၿဖစ္သည္။
ေရႊဘိုခရိုင္ ေက်ာက္ေၿမာင္းၿမိဳ ႔နယ္မွ
ဆရာေတာ္သီတင္းသံုးရာေက်ာင္းရွိသၿဖင္႔ ေခၚဆိုၿခင္းၿဖစ္သည္ ။
29.5.2012
2:30pm
29.5.2012
2:30pm
I'm so Afraid.........now.
“ ပုဂံၿမိဳ ႔ေဟာင္းနွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ ” တဲ႔.................... ။
ကၽြန္မကို ေတာ္ေတာ္အခက္ေတြ႔ေစတဲ႔ စာတမ္းငယ္တစ္ေစာင္ ။ ေရးသူကေတာ႔ ေလးစားခ်စ္ႀကည္ညိဳရေသာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ......။ ရသစာတမ္းငယ္ ဆုိတဲ႔ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ႀကီးလည္း သူ႔ရဲ ႔ ရသ ကဘယ္လုိလည္းဆိုတာ ထိေတြ႔ေပးခဲ႔သူက ၿမန္မာစာဌာနက ဆရာဦးသီဟ ။ ဒႆသီဟ လုိ႔ အမည္တြင္သူ ။
ခ်စ္ခင္ေႀကာက္ရြံေလးစားရသူေတြက ပုဂံၿမိဳ ႔ေဟာင္းနွင္႔တကြ ႀကည္ညိဳစရာ ႀကည္နူးစရာ တန္ဖိုးထားစရာေတြကို နွစ္သက္တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ ပဲ႔ၿပင္လမ္းၿပေပးခဲ႔လို႔ ရင္ထဲအသည္းနွလံုးထဲမွာ ပုဂံဆုိတဲ႔ အၿမဳေတတစ္လံုး ကိန္းေအာင္းခဲ႔တာႀကာပါၿပီ......။ ကၽြန္မရဲ ႔အၿမဳေတဟာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းလို႔ ဘယ္အရာနဲ႔မွ တန္ဖိုးၿဖတ္လုိ႔မရခဲ႔တဲ႔အရာပါ ။
အခု.......ဒီအၿမဳေတ အသည္းနွလံုးကို တဖန္ၿပန္လည္လက္ဆင္႔ကမ္း ရေတာ႔မယ္ ......။ လက္ဆင္႔ကမ္းၿပီးလက္ခံရမယ္႔သူ ၊ လက္ခံၿပီးသိမ္းဆည္းထားမည္႔သူေတြက ကုိယ္႔လို အၿမဳေတအၿဖစ္ တန္ဖိုးထားထိန္းသိမ္းနုိင္႔ပါ႔မလား .........လို႔ ကၽြန္မေတြးေတာရင္းနဲ႔ ဒီသင္ခန္းစာကုိ လက္ဆင္႔ကမ္းမေပးရဲဘူးၿဖစ္ေနတယ္ ....... ။ ရွင္းရွင္းေၿပာရရင္ ကၽြန္မေႀကာက္တယ္ ........အခုေခတ္ကေလးေတြရဲ ႔ အသည္းနွလံုးကို ကၽြန္မ မယံုရဲဘူး..........
သတၱေလာက၊ ႀသကာသေလာက ရဲ ႔ အလွအပကိုေတာင္မခံစားတတ္တဲ႔ အသည္းနွလံုးပိုင္ရွင္ေတြကို ကၽြန္မရဲ ႔အနွစ္နွစ္အလလ ထိန္းသိမ္းတန္ဖိုးထားရတဲ႔ အၿမဳေတကိုဘယ္လိုယံုႀကည္ခ်က္နဲ႔ေပးရမလဲ ...... လို႔ စဥ္းစားရတာ ခက္တယ္........ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္............ ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ ကၽြန္မအေတြးအာရံုထဲမွာ ယံုႀကည္ခ်က္ေပ်ာက္ေနတယ္ ........ခုေနခါ ဆရာဦးသီဟနဲ႔သာ ေတြ႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ........ “ ကၽြန္မဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆရာ ” လုိ႔ ေမးခ်င္တယ္။ ကၽြန္မေႀကာက္ေနတယ္....ေပးအပ္သူနဲ႔ ဆက္ခံသူရဲ ႔ အံ၀င္ခြင္က်မွဳမရွိတဲ႔ အသည္းနွလံုး ၂ ခုကို ထပ္တူညီေအာင္ ကၽြန္မ တာ၀န္ယူေနရတာကုိ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ေႀကာက္ေႀကာက္လာတယ္....................။
29.5.2012
2:30pm
ကၽြန္မကို ေတာ္ေတာ္အခက္ေတြ႔ေစတဲ႔ စာတမ္းငယ္တစ္ေစာင္ ။ ေရးသူကေတာ႔ ေလးစားခ်စ္ႀကည္ညိဳရေသာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ......။ ရသစာတမ္းငယ္ ဆုိတဲ႔ တန္ဖိုးဘယ္ေလာက္ႀကီးလည္း သူ႔ရဲ ႔ ရသ ကဘယ္လုိလည္းဆိုတာ ထိေတြ႔ေပးခဲ႔သူက ၿမန္မာစာဌာနက ဆရာဦးသီဟ ။ ဒႆသီဟ လုိ႔ အမည္တြင္သူ ။
ခ်စ္ခင္ေႀကာက္ရြံေလးစားရသူေတြက ပုဂံၿမိဳ ႔ေဟာင္းနွင္႔တကြ ႀကည္ညိဳစရာ ႀကည္နူးစရာ တန္ဖိုးထားစရာေတြကို နွစ္သက္တန္ဖိုးထားတတ္ေအာင္ ပဲ႔ၿပင္လမ္းၿပေပးခဲ႔လို႔ ရင္ထဲအသည္းနွလံုးထဲမွာ ပုဂံဆုိတဲ႔ အၿမဳေတတစ္လံုး ကိန္းေအာင္းခဲ႔တာႀကာပါၿပီ......။ ကၽြန္မရဲ ႔အၿမဳေတဟာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလြန္းလို႔ ဘယ္အရာနဲ႔မွ တန္ဖိုးၿဖတ္လုိ႔မရခဲ႔တဲ႔အရာပါ ။
အခု.......ဒီအၿမဳေတ အသည္းနွလံုးကို တဖန္ၿပန္လည္လက္ဆင္႔ကမ္း ရေတာ႔မယ္ ......။ လက္ဆင္႔ကမ္းၿပီးလက္ခံရမယ္႔သူ ၊ လက္ခံၿပီးသိမ္းဆည္းထားမည္႔သူေတြက ကုိယ္႔လို အၿမဳေတအၿဖစ္ တန္ဖိုးထားထိန္းသိမ္းနုိင္႔ပါ႔မလား .........လို႔ ကၽြန္မေတြးေတာရင္းနဲ႔ ဒီသင္ခန္းစာကုိ လက္ဆင္႔ကမ္းမေပးရဲဘူးၿဖစ္ေနတယ္ ....... ။ ရွင္းရွင္းေၿပာရရင္ ကၽြန္မေႀကာက္တယ္ ........အခုေခတ္ကေလးေတြရဲ ႔ အသည္းနွလံုးကို ကၽြန္မ မယံုရဲဘူး..........
သတၱေလာက၊ ႀသကာသေလာက ရဲ ႔ အလွအပကိုေတာင္မခံစားတတ္တဲ႔ အသည္းနွလံုးပိုင္ရွင္ေတြကို ကၽြန္မရဲ ႔အနွစ္နွစ္အလလ ထိန္းသိမ္းတန္ဖိုးထားရတဲ႔ အၿမဳေတကိုဘယ္လိုယံုႀကည္ခ်က္နဲ႔ေပးရမလဲ ...... လို႔ စဥ္းစားရတာ ခက္တယ္........ေတာ္ေတာ္ခက္တယ္............ ေတြးရင္းေတြးရင္းနဲ႔ ကၽြန္မအေတြးအာရံုထဲမွာ ယံုႀကည္ခ်က္ေပ်ာက္ေနတယ္ ........ခုေနခါ ဆရာဦးသီဟနဲ႔သာ ေတြ႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ........ “ ကၽြန္မဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆရာ ” လုိ႔ ေမးခ်င္တယ္။ ကၽြန္မေႀကာက္ေနတယ္....ေပးအပ္သူနဲ႔ ဆက္ခံသူရဲ ႔ အံ၀င္ခြင္က်မွဳမရွိတဲ႔ အသည္းနွလံုး ၂ ခုကို ထပ္တူညီေအာင္ ကၽြန္မ တာ၀န္ယူေနရတာကုိ တၿဖည္းၿဖည္းနဲ႔ေႀကာက္ေႀကာက္လာတယ္....................။
29.5.2012
2:30pm
Wednesday 14 March 2012
ေပ ( Corypha palm )
ေရွးယခင္က ၿမန္မာမ်ား အသံုးၿပဳကာ ထိန္းသိမ္းခဲ႔ႀကေသာ ေပစာမ်ား၏ တန္ဖိုးကို အသိမွတ္ၿပဳ သက္ေသတည္ေသာအားၿဖင္႔ ဤ ေပ စာ ၿပဳလုပ္ပံု အဆင္႔ဆင္႔ကိုေရးသားလုိက္သည္။ ၁၂၄၇ ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္ုးလဆုတ္ ၈ ရက္ေန႔တြင္ မႏၱေလး နန္းေတာ္အတြင္းသို႔ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မ်ား ၀င္ေရာက္မိၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ နန္းတြင္းမွလႊတ္ေတာ္ ၿဗဲတုိက္တြင္ထိမ္းသိမ္းထားေသာ ေပ ၊ ပုရပိုက္ မ်ားကို တန္ဖိုးမထားဘဲ မီးရွိဳ ႔ပစ္ႀကသည္။ မင္းမဲ႔ခ်ိန္ၿဖစ္၍ တားဆီးမည္႔သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ မရွိ၍ တန္ဖိုးရွိေသာ ေပစာမ်ား ပ်က္ဆီးဆံုးရွဳံးခဲ႔ရသည္။ ထိုအေႀကာင္းရာကို ေတာင္ခြင္မင္းႀကီးသိေတာ္မူစဥ္ ကာနယ္စေလဒင္ထဲ စားေရးေတာ္ႀကီး ဦးၿမဲကို ေစလႊတ္ေၿပာဆိုေသာမွ ေပပုရပိုက္မ်ားကို အစုလိုက္မီးရွိဳ ႔ဖ်က္စီးၿခင္းမၿပဳရန္ အမိန္ခ်မွတ္သည္။ ထို႔ေႀကာင္႔ က်န္ရွိေသာ ေပ၊ ပုရပိုက္မ်ား၊ ထန္းဖူးစာမ်ား ကို သိမ္းၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ အတြင္း၀န္ရံုးႀကီးသို႔ ယူေဆာင္ထိမ္းသိမ္းထားသည္။ မႏၱေလးမွ ယူေဆာင္လာေသာ ေပ ၊ ပုရပိုက္မ်ားမွာ ႏြားလွည္းစီးေရ ( ၄၀ ) ေက်ာ္ရွိသည္ဟု သည္ရသည္။ ထုိေပစာမ်ား မွာ ယုခု ကၽြန္မတုိ႔ ေတြ႔ရွိ ေလ႔လာေနရေသာ ေပစာမ်ား ပုရပိုက္မ်ား ၿဖစ္သည္။ ထို႔ေႀကာင္႔ ေပစာ တစ္ခု ၿဖစ္ဖုိ႔ရန္ အတြက္ မည္မွ် အဆင္ဆင္႔ လုပ္ေဆာင္ရေႀကာင္း ကို အားလံုးသူမ်ား သိေစရန္အတြက္ မွတ္တမ္းတင္ထားၿခင္းသပ္သပ္သာၿဖစ္ပါသည္။
ေပ
ေပလက္
သေရေခတၱရာပ်ဴေခတ္ကတည္းက စတင္၍ေပရြက္ထန္းရြက္မ်ားေပၚတြင္ စာေရးသားၿခင္းမ်ားရွိခဲ႔သည္ကို ပညာရွင္မ်ားလက္ခံထားခဲ႔ႀကသည္။ အသံုးၿပဳႀကသည္႔ အရြက္မ်ားမွာ ေတာ႔ဒီထန္း ( Toddy Palm ) နွင္႔ ေကာ္ရီဖားထန္း ( Corypha Palm ) တုိ႔ၿဖစ္ႀကသည္။ ေတာ႔ဒီထန္းကို ၿမန္မာတုိ႔က “ ထန္း ” ၊ မြန္တုိ႔က “ တာ ” ၊ ပါဠိဘာသာက “ တာလ ” ဟူ၍ေခၚႀကသည္။ ေကာ္ရီဖာထန္းကုိ ေရွးၿမန္မာတုိ႔က “ ပိယ္ ” ဟူ၍၎ ၊ ယၡဳၿမန္မာတုိ႔က “ ေပ ” ဟူ၍၎ ေခၚႀကသည္။ ေယဘုယ်အားၿဖင္႔ စာေရးသားရာ၌ ေပရြက္ကိုသာ အမ်ားဆံုးအသံုးၿပဳ၍ ေရးသားႀကသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရသည္။
ေပပင္သည္ ပူၿပင္းေၿခာက္ေသြ႔ေသာ ေဒသတြင္ေပါက္ေလ႔ရွိသည္။ ေပပင္၏အသီးမွာ ေသးငယ္ၿပီး ထန္းပင္မွ အရည္ထြက္သကဲ႔သို႔ ေပပင္ကိုလူတုိ႔ၿပဳၿပင္ယူလွ်င္ေပရည္ထြက္သည္။
ေပပင္သည္ထန္းပင္ထက္လံုးပတ္ႀကီး၍ အရြက္သည္လည္း ထန္းရြက္ထက္ႀကီးသည္။ အရြက္အၿပန္႔ႀကီးသၿဖင္႔ အရြက္ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားတရားေဟာရာတြင္ ေရွ႔ကကာထားေသာယပ္ေတာင္ႀကီးမ်ား၊ ခရီးသြားရာတြင္ အပူဒဏ္ကာယပ္ကေလးမ်ားအၿဖစ္ သံုးႀကသည္။ထို႔ေႀကာင္႔အညာေဒသမ်ားတြင္ အိုးစည္၀ိုင္းသံခ်ပ္ထိုးရာတြင္ “ ေပတစ္ပင္လံုး ဘုန္းႀကီးယပ္ေတာင္ ” ဟု သီဆိုႀကသည္။ ေပပပင္သည္ အနွစ္၆၀ခန္႔အသက္ရွည္၍ ေပရြက္၏အသက္မွာ နွစ္ေပါင္း 1000 ခန္႔အထိ မေဆြးမၿမည္႔တည္ရွိတတ္သည္။ ေပပင္သည္အသီးတစ္ႀကိမ္သီးၿပီးလွ်င္ေသြ႔ေၿခာက္၍ ေသသြားတတ္သည္။
ေပသီး
ေပရြက္မွရေသာေပခ်ပ္မ်ားကို စာေရးရန္အတြက္ ၿေပပဳလုပ္အသံုးၿပဳႀကသည္။ ေပပင္မွရေသာေပရြက္ေပၚတြင္ အကၡရာစာလံုးမ်ားေရးသားထားေသာေႀကာင္႔ “ ေပ ” နွင္႔
“ စာ ” ကုိ ေပါင္းစည္း၍ “ ေပစာ ” ဟူေသာေ၀ါဟာရၿဖစ္ေပၚလာသည္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတည္ေနေစလိုလွ်င္ ေရႊ ၊ ေငြ ၊ ေႀကးတုိ႔ကုိ ေပရြက္သဏၭာန္ အၿပားခတ္၍ စာေရးသားႀကသည္။ ထိုအခါ ေရႊေပ ၊ ေငြေပ ၊ ေႀကးေပ ဟုေခၚေ၀ၚႀကၿပန္သည္။
ေပစာ
ေပရြက္ကုိစာေရးသားအသံုးၿပဳရာတြင္ ေပပင္မွ ခူးၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္းစာေရး၍ ရနိုင္သည္မဟုတ္ ။ ေပရြက္ေပၚတြင္ ကညစ္ ၿဖင္႔ စာေရးသားနိုင္ေအာင္ အဆင္႔ဆင္႔ၿပဳလုပ္ရသည္။ ေပပင္၏အသက္ ၈ နွစ္သားခန္႔မွ ေပရြက္ကိုခူးႀကသလို ၁၀ နွစ္သားတြင္ခူးရသည္ဟုလည္း သိရွိရသည္။ ေပရြက္ကိုခူးၿပီးလွ်င္ အရြက္နွစ္ရြက္ပူးေနေသာေနရာတြင္ရွိေသာ အလယ္ေႀကာမကို သင္နုတ္ပစ္ရ၏။ ထို႔ေနာက္က်န္ရွိိေသာေပရြက္ကို အရင္းအဖ်ားအနည္းငယ္ ၿဖတ္ထုတ္ၿပီး လိပ္ေခြကာေနပူတြင္ အေၿခာက္လွန္းထားရသည္။ ေၿခာက္ေသြ႔လွ်င္ေခြလိပ္ထားေသာ ေပကုိၿဖန္႔ဆန္႔လ်က္ ေပခ်ပ္မ်ားကို တစ္ရြက္ခ်င္း ၿပန္ထပ္ၿပီးၿပန္ေခြရသည္။ ေပခ်ပ္မ်ားကိုေခြရန္ထပ္ေသာအခါထိပ္ခ်င္း အညီ မထားဘဲ တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ထိပ္ဖက္္မွ နညး္နညး္စီေလွ်ာ႔၍ ထပ္ရသည္။ သို႔မွေကာင္းစြာေခြလိပ္၍ ရနိုင္သည္။
ေပစာ
ထိုသုိ႔ေခြလိပ္ၿပီးေသာ ေပမ်ားကို ရာ၀င္စဥ္႔အိုးထဲထည္႔ကာ ထိုအိုးႀကီးထဲသုိ႔ ေရထည္႔ရသည္။ ေရကိုေပေခြမ်ားနစ္သည္အထိ ထည္႔ၿပီး ထမင္းကိုလညး္ သင္႔တင္႔ေအာင္ထည္႔ရသည္။ ထမင္းထည္႔ရသည္မွာ ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းေနေသာေပခ်ပ္မ်ားကုိ ေတာင္းတင္းလာေစရန္နွင္႔ ႀကာရွည္ခံေစရန္အတြက္ ေကာ္တင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေပေခြထည္႔ထားသည္႔အိုးကိကု ေနပူပူတြင္ တစ္ပတ္ေက်ာ္မွ်ထားရသည္။ အဖံုးကိုမပိတ္ထားရ ၊ အပူရွိန္ေႀကာင္႔စဥ္႔အိုးထဲမွာ ထမင္းရည္မ်ားအခ်ဥ္ေပါက္ကာ အၿမွဳပ္ထြက္လာလွ်င္ ေပကုိဆယ္ႀကည္႔ရသည္။ ေပရြက္၌ အစိမ္းကြက္မ်ားရွိေနေသးလွ်င္ မနပ္ေသးေသာေႀကာင္႔ ထပ္စိမ္ထားရသည္။ ေပရြက္မ်ားအညိဳေရာင္သမ္းလာမွသာ နပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အညိဳလြန္လွ်င္ေဆြးၿမည္႔လြယ္၍ အေနေတာ္ နပ္မွသာလွ်င္ေကာင္းမြန္ၿပီး ႀကာရွည္ခံေလသည္။
ေပရြက္ေရစိမ္ရာတြင္ နပ္သင္႔သည္႔အခ်ိန္ထက္ပို၍ ေရမစိမ္မိေစရန္ သတိထားရမည္။ ေပရြက္စိမ္ၿခင္းမွာ ခ်ဥ္နံ႔အလြန္နံေသာေႀကာင္႔ လူသူကင္းေ၀းရာ ေနရာတြင္ၿပဳလုပ္ရသည္။ ထိုသို႔ေရစိမ္မွသာ စာေရးသားရာတြင္ ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းေခ်ာေမြ႔ေစသည္။ ေပရြက္မ်ားနပ္လာသည္႔အခါ ေရထဲမွ ဆယ္ယူၿပီးေဆးေႀကာရသည္။ တစ္ရြက္ခ်င္းၿပန္ေခြၿပီးလွ်င္ အေခြမ်ားကုိ ၿပန္ၿဖန္႔ၿပီး အႀကြးအေသးခြဲကာ အရြယ္တူခ်င္းထပ္ကာ စုစညး္ထားရသည္။ အရြယ္တူခ်င္းခဲြၿခားၿပီးေပရြက္မ်ားကုိ တပံုစီခြဲကာ “ က်မ္း ” ဟုေခၚေသာ ေပရြက္မ်ား၏ ၿပက္အက်ယ္အလ်ားနွင္႔ ထပ္တူညီေသာ ေခ်ာေမြ႔သည္႔ ပ်ဥ္ခ်ပ္ ၂ ခုႀကားတြင္ညွပ္ထားရသည္။ ေပရြက္မ်ားကို ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ထားၿပိး သစ္သားၿပားတစ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ ေပရြက္မ်ားတင္ထားၿပီးလွ်င္ အေပၚကလည္း က်မး္တစ္ခုထပ္တင္ရသည္။ ထုိသုိ႔အထက္ေအာက္ညွပ္ၿပီး က်မ္းတြင္ေဖာက္ထားနွင္႔ေသာ အေပါက္ကေလး ၂ ခုအတုိင္းစူးၿဖင္႔ ေပရြက္မ်ားကို ေဖာက္ရသည္။ ေပေဖာက္မည္႔ စူး၏အင္အားကိုႀကည္႔၍ ေပရြက္မ်ားကုိထပ္ရသည္။ ေပရြက္တိုင္းဘယ္တစ္ခ်က္ညာတစ္ခ်က္အေပါက္ကေလးမ်ားေဖာက္ရသည္။ ေပခ်ပ္ေပၚတြင္ရွိေသာ ထိုအေပါက္ကေလးမ်ားကို “ ပလႅင္ေပါက္ ” ဟု ေခၚသည္။ ပလႅင္ေပါက္သည္ ေပခ်ပ္မ်ားတိမ္းေစာင္းၿခင္းမရွိဘဲ ညီညာေစရန္စိုက္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ေပစာတစ္ထုပ္လွ်င္ အမ်ားအားၿဖင္႔ ေပအဂၤါ ၂၅ အဂၤါ ( အခ်ပ္ေရ ၃၀၀ ) ခန္႔ရွိတတ္၏။
သုိ႔ေသာ္မူေသသတ္မွတ္၍မရေခ်။ ပလႅင္ေဖာက္ၿပီးသားေပရြက္မ်ားကုိ အထပ္လိုက္ ပလႅင္တိုင္တြင္ စိုက္ရသည္။ ပလႅင္တိုင္ဆိုသည္မွာ ေခ်ာေမြ႔စြာၿပဳလုပ္ထားေသာ ၀ါးတိုင္ေလး ၂ ခု ၿဖစ္သည္။ လံုးပတ္အခ်င္းမွာ တစ္လက္မ၏ဆယ္ပံုတစ္ပံုခန္႔ရွိသည္။ က်မ္း၂ ခုႀကားတြင္ ညွပ္၍ ထားေသာ ေပခ်ပ္၏အနိမ္႔အၿမင္႔ကိုလုိက္၍ အရွည္အတိုရွိသည္။ သစ္သားက်မ္း ၂ ခု ညွပ္သြင္းလ်က္ ပလႅင္တိုင္တြင္ စိုက္ထားေသာ ေပခ်ပ္မ်ားကုိ ထိပ္ခ်င္းညီေနေစရန္ေပထိုးေဆာက္ၿဖင္႔ ေပရြက္၏ ထိပ္ ၂ ဖက္ကုိ က်မ္းနွင္႔အညီ ၿဖတ္ထုတ္ပစ္ရသည္။ ေပထုိးေဆာက္သည္ ေႀကးစည္ပံုသဏၭာန္ရွိ၍ ထက္ၿမေနေအာင္ ေသြးထားရသည္။ ထိုေဆာက္ကုိ အမ်ိဳးေကာင္းေသာသံၿဖင္႔ ၿပဳလုပ္ႀကရသည္။
ထိုသုိ႔ေပခ်ပ္မ်ားညီညာေအာင္ ၿဖတ္ၿပီးလွ်င္ စာေရးသားရန္အသင္႔မၿဖစ္ေသးေပ ။ စာေရးရန္မ်ဥ္းခ်ရေသးသည္။ နွစ္ေပခန္႔အရွည္ရွိ၍ လက္သံုးလံုးခန္႔ၿပက္အက်ယ္ရွိသည္႔ ၀ါး ( သို႔ ) သစ္သားကုိ အထစ္ေလးမ်ားထစ္ထားရသည္။ အထစ္ထစ္ထားေသာ သစ္သားေဘာင္ကို ခိုင္ၿမဲေအာင္ ၿပဳၿပီး ခ်ည္ပြပြေလးမ်ားကို ထစ္ကေလးမ်ားေပၚတြင္ခ်ည္ထားရသည္။ ထို႔ေနာက္က်မ္းညီညီေပၚတြင္ ေပရြက္ကုိခ်ထားၿပီး သစ္သားေဘာင္ရွိထစ္ကေလးမ်ားမွ ႀကိဳးမ်ားကို နႏြင္းရည္သုတ္လိမ္းရသည္။ ႀကိဳးအေပၚက ေပရြက္တစ္ခ်ပ္ထပ္လိုက္ေသာအခါ နႏြင္းသုတ္ထားေသာ ႀကိဳးသည္ေအာက္ခံေပရြက္နွင္႔ အေပၚကထပ္လုိက္ေသာ ေပရြက္ႀကားသို႔ေရာက္ရွိမည္။ ထိုသို႔ၿပဳလုပ္ၿခင္းကို ေပမ်ဥ္းပစ္ သည္ဟုေခၚသည္။ ထိုသုိ႔ေပမ်ဥ္းပစ္ရာတြင္ ေပ၏ၿပက္အႀကီးအေသးကိုလိုက္၍ ၈ ေႀကာင္းမွ ၁၂ ေႀကာင္း ထိၿပဳလုပ္ေလ႔ရွိသည္။
ေပခ်ပ္ေပၚတြင္စာေရးရန္အဆင္႔ဆင္႔ၿပီးစီးလွ်င္ စာေရးရန္ရွိေတာ႔သည္။ ေပစာကုိေရးရာတြင္ စာစင္ခံု ဟုေခၚေသာ ခံုကေလးကို အသံုးၿပဳရသည္။ စာစင္ခံုဆိုသည္မွာ အမွီပါေသာ အၿမင္႔တေတာင္သာသာရွိ၍ ေပရြက္တင္ၿပီး စာေရးရေသာ ခံုငယ္ကိုေခၚသည္။ စာစင္ခံု၏အတြင္ဖက္ လက္၀ဲဖက္ႀကက္ေၿခတိုင္စြန္းတြင္ အကၤ် ီခ်ဳပ္ခံုမ်ား၌ေတြ႔ေလ႔ရွိေသာ အ၀တ္ဖုလံုး ( သို႔ ) အ၀တ္က်ပ္ထုပ္စည္းတစ္မ်ိဳးၿပဳလုပ္ထားရသည္။ ႀကည္႔ကူးမည္႔ မူလစာ ေပခ်ပ္ကိုသစ္သားတန္း ေနာက္မွီတြင္ေထာင္ထားၿပီး က်န္ေပခ်ပ္ကို သစ္သားခင္းေပၚတြင္ စာပေလြခံ၍ အလုိက္သင္႔ထားကူးရသည္။
ကူးယူမည္႔ ေပရြက္အလြတ္ကို အ၀တ္ဖုလံုးေပၚတြင္ တင္၍ ညာဖက္က ကညစ္ကုိကိုင္ၿပီးကူးေရးရသည္။ ကညစ္ဆိုသည္မွာ ခဲတံလံုးနီးပါးခန္႔ရွိ ထိပ္ဖ်ားခၽြန္ေသာ သံခၽြန္ပင္ၿဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႔ ကညစ္၌ အထက္ဖက္တြင္ ဓါးေမာက္ငယ္သဏၭာန္ၿပဳလုပ္ထားသည္။ ကညစ္ၿဖင္႔ ေပခ်ပ္ေပၚတြင္ စာေရးရာတြင္ စာလံုးမ်ားကုိေကာင္းစြာ ၿမင္ရမည္မဟုတ္ေပ။ ေရးၿပီးေပခ်ပ္၏မ်က္နွာၿပင္ကို ေရနံသုတ္ေပးေသာအခါမွသာေကာင္းစြာ ထင္ရွားလာမည္ၿဖစ္သည္။ ေပေပၚတြင္ေရနံသုတ္ၿခင္းကို ေရနံကိုင္သည္ဟု ေခၚသည္။ ေပခ်ပ္မ်ားေပၚတြင္ စာမ်ားေရးသားၿပီးလွ်င္ မ်ဥ္းကိုင္ရေသးသည္။ မ်ဥ္းကိုင္သည္ဆိုသည္မွာ အလုိရွိရာေဆးေရာင္သုတ္လိမ္းၿခင္းၿဖစ္သည္။ သုိ႔မွသာ ခန္႔ညားသပ္ရပ္ေသာေပထုပ္ၿဖစ္လာၿပီး ေပစာထုပ္အမ်ိဳးစားလည္း ကြဲၿပားလာသည္။
ေပစာထုပ္ရွိေပရြက္မ်ား၏ေလးဘက္ေလးမ်က္နွာကို ေရႊခ်လွ်င္ “ ေရႊမ်ဥး္ေရႊပိန္းခ်ေပ ” ၊
ေလးဘက္လံုးမဟုတ္ဘဲ ထိပ္နွစ္ဘက္ကုိခ်န္လွပ္ၿပီး အလ်ားလုိက္ေဘး၂ ဘက္ကိုေရႊခ်ထားလွ်င္ “ ႀကံဆစ္ေပ ” ၊ ေရႊလံုး၀မခ်ဘဲ ဟသၤၿပဒါးကုိေလးဘက္လံုးသုတ္လွ်င္ “ မ်ဥ္းနီေပ ” ၊ ေပရြက္၏ေဘးအစြန္မ်ားကို ေဆးအနက္သုပ္ထားလွ်င္ “ မ်ဥ္းနက္ေပ ” ဟုေခၚသည္။ ထုိေလးမ်ိဳးမွ အပ က်န္ရိုးရိုးေပမ်ားကို “ ေပႀကမ္း ” ဟုေခၚသည္။
မ်ဥ္းကုိင္ၿပီးသား ေပခ်ပ္မ်ား၏ ပထမဆံုးေပခ်ပ္နွင္႔ ေနာက္ဆံုးေပခ်ပ္တုိ႔ကို အပိုေပခ်ပ္ ၁၀ ခန္႔စီထပ္၍ ပလႅင္ေပါက္တြင္သြင္းကာ ပိုးႀကိဳး ( သုိ႔ ) ခ်ည္ႀကိဳးတုိ႔ၿဖင္႔ ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ေသခ်ာခ်ဳပ္ရသည္။ ထုိသို႔ေပခ်ပ္အပိုထည္႔ခ်ဳပ္ရသည္မွာ စာေရးၿပီးေပခ်ပ္မ်ားအေႀကာင္းတစံုရာေႀကာင္႔ ပ်က္စီးခဲ႔လွ်င္ အစားထိုးေရးနိုင္ရန္ၿဖစ္သည္။ ထိုသို႔အထပ္လိုက္ခ်ဳပ္ၿပီးေပထုပ္၏အစတြင္ ထည္႔သြင္းရေသာေပခ်ပ္အထပ္လိုက္ကို “ စာပလႅင္ ”ဟုေခၚသည္။
ေပထုပ္ကုိ ဟသၤၿပဒါးသုတ္ထားေသာ ပ်ဥ္ၿပား ၂ ခ်ပ္ၿဖင္႔ အထက္ေအာက္ညွပ္၍ ထားရသည္။ ထိုသစ္သားၿပား ၂ ၿပားကို “ က်မ္း ”ဟုေခၚသည္။ ေပစာထုပ္ငွါးေသာအခါ က်မ္းပါ တပါတည္း ေပးလိုက္ရသည္။ ေပစာထုပ္ကုိ အ၀တ္နွင္႔ၿဖစ္ေစ ၀ါးကိုေခ်ာေမြ႔စြာ သပ္ထားၿပီးအ၀တ္ၿဖင္႔ ေရာေနွာရက္လုပ္ထားေသာ “ ယင္း ” နွင္႔ၿဖစ္ေစပတ္ထားေလ႔ရွိသည္။ ေပစာထုပ္ကုိ တဖန္ အဖိုးထိုက္တန္ေသာ ပိုး၊ ဖဲ ၊ ကတၱီပါမ်ားကို မိမိတုိ႔ ေငြကုန္ေႀကးက် ခံနိုင္သေရႊ ႔ ထပ္ၿပီးခ်ဳပ္လုပ္ပတ္စည္း၍ သိမ္းထားႀကသည္။ ထိုသုိ႔ေပထုပ္ကုိထပ္၍ ထုပ္ေသာအ၀တ္စကုိ “ ပေလြ ” ဟုလည္းေကာင္း၊ “ ကမၸေလြ ( သုိ႔ ) စာပေလြ ” ဟုေခၚႀကသည္။ ထိုစာပေလြသည္ အနံတစ္ေတာင္ခန္႔ရွိၿပီ းအလ်ား ၂ ေတာင္နီးပါးခန္႔ရွိသည္။ စာပေလြသည္ ေပခ်ပ္မ်ားကို မက်ိဳးပဲ႔ေစရန္အတြက္ ၿဖစ္သည္။
ေပစာ ၊ ေပစာႀကိဳး ၊ ယင္း
ကမၸေလြၿဖင္႔ပတ္ထားေသာ ေပထုပ္၏အေပၚမွ ပတ္၍ စည္းထားေသာ “ စာစည္းႀကိဳး ” သုိ႔ “ ေပစာႀကိဳး ” ရွိ၏။ အနံလက္မ၀က္ခန္႔နွင္႔ အလ်ား၁၅ ေပမွ် ရွိတတ္သည္။ စာစည္းႀကိဳးတြင္လည္း ေပစာထုပ္၏အလွဴရွင္အမည္ ၊ ေနရပ္လိပ္စာ ၊ လွဴရေသာေကာင္းမွဳ ၊ ဆုေတာင္း မ်ားကို လကၤာသြားၿဖင္႔လည္းေကာင္း ၊ စကားေၿပၿဖင္႔လည္းေကာင္း ရက္လုပ္ထားေလ႔ရွိသည္။ ဤသည္ကုိႀကည္႔ၿခင္းၿဖင္႔ ေရွးၿမန္မာတို႔၏ ခ်ည္မွ်င္ရက္လုပ္ၿခင္း၊ စာလံုးပံုေဖာ္ၿခင္း ၊ ေဆးေရာင္စံုစပ္ၿခင္း အိမ္တြင္းလက္မွဳပညာကုိ အကဲခတ္နုိင္မည္ၿဖစ္သည္။
ၿပည္ေရႊဆံေတာ္ဘုရား ေပစာ သမိုင္း
ေႏြမိုးေဆာင္း
14.3.2012
5:45 pm
ေပ
ေပလက္သေရေခတၱရာပ်ဴေခတ္ကတည္းက စတင္၍ေပရြက္ထန္းရြက္မ်ားေပၚတြင္ စာေရးသားၿခင္းမ်ားရွိခဲ႔သည္ကို ပညာရွင္မ်ားလက္ခံထားခဲ႔ႀကသည္။ အသံုးၿပဳႀကသည္႔ အရြက္မ်ားမွာ ေတာ႔ဒီထန္း ( Toddy Palm ) နွင္႔ ေကာ္ရီဖားထန္း ( Corypha Palm ) တုိ႔ၿဖစ္ႀကသည္။ ေတာ႔ဒီထန္းကို ၿမန္မာတုိ႔က “ ထန္း ” ၊ မြန္တုိ႔က “ တာ ” ၊ ပါဠိဘာသာက “ တာလ ” ဟူ၍ေခၚႀကသည္။ ေကာ္ရီဖာထန္းကုိ ေရွးၿမန္မာတုိ႔က “ ပိယ္ ” ဟူ၍၎ ၊ ယၡဳၿမန္မာတုိ႔က “ ေပ ” ဟူ၍၎ ေခၚႀကသည္။ ေယဘုယ်အားၿဖင္႔ စာေရးသားရာ၌ ေပရြက္ကိုသာ အမ်ားဆံုးအသံုးၿပဳ၍ ေရးသားႀကသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရသည္။
ေပပင္သည္ ပူၿပင္းေၿခာက္ေသြ႔ေသာ ေဒသတြင္ေပါက္ေလ႔ရွိသည္။ ေပပင္၏အသီးမွာ ေသးငယ္ၿပီး ထန္းပင္မွ အရည္ထြက္သကဲ႔သို႔ ေပပင္ကိုလူတုိ႔ၿပဳၿပင္ယူလွ်င္ေပရည္ထြက္သည္။
ေပပင္သည္ထန္းပင္ထက္လံုးပတ္ႀကီး၍ အရြက္သည္လည္း ထန္းရြက္ထက္ႀကီးသည္။ အရြက္အၿပန္႔ႀကီးသၿဖင္႔ အရြက္ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားတရားေဟာရာတြင္ ေရွ႔ကကာထားေသာယပ္ေတာင္ႀကီးမ်ား၊ ခရီးသြားရာတြင္ အပူဒဏ္ကာယပ္ကေလးမ်ားအၿဖစ္ သံုးႀကသည္။ထို႔ေႀကာင္႔အညာေဒသမ်ားတြင္ အိုးစည္၀ိုင္းသံခ်ပ္ထိုးရာတြင္ “ ေပတစ္ပင္လံုး ဘုန္းႀကီးယပ္ေတာင္ ” ဟု သီဆိုႀကသည္။ ေပပပင္သည္ အနွစ္၆၀ခန္႔အသက္ရွည္၍ ေပရြက္၏အသက္မွာ နွစ္ေပါင္း 1000 ခန္႔အထိ မေဆြးမၿမည္႔တည္ရွိတတ္သည္။ ေပပင္သည္အသီးတစ္ႀကိမ္သီးၿပီးလွ်င္ေသြ႔ေၿခာက္၍ ေသသြားတတ္သည္။
ေပသီးေပရြက္မွရေသာေပခ်ပ္မ်ားကို စာေရးရန္အတြက္ ၿေပပဳလုပ္အသံုးၿပဳႀကသည္။ ေပပင္မွရေသာေပရြက္ေပၚတြင္ အကၡရာစာလံုးမ်ားေရးသားထားေသာေႀကာင္႔ “ ေပ ” နွင္႔
“ စာ ” ကုိ ေပါင္းစည္း၍ “ ေပစာ ” ဟူေသာေ၀ါဟာရၿဖစ္ေပၚလာသည္။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာတည္ေနေစလိုလွ်င္ ေရႊ ၊ ေငြ ၊ ေႀကးတုိ႔ကုိ ေပရြက္သဏၭာန္ အၿပားခတ္၍ စာေရးသားႀကသည္။ ထိုအခါ ေရႊေပ ၊ ေငြေပ ၊ ေႀကးေပ ဟုေခၚေ၀ၚႀကၿပန္သည္။
ေပစာေပရြက္ကုိစာေရးသားအသံုးၿပဳရာတြင္ ေပပင္မွ ခူးၿပီးလွ်င္ၿပီးခ်င္းစာေရး၍ ရနိုင္သည္မဟုတ္ ။ ေပရြက္ေပၚတြင္ ကညစ္ ၿဖင္႔ စာေရးသားနိုင္ေအာင္ အဆင္႔ဆင္႔ၿပဳလုပ္ရသည္။ ေပပင္၏အသက္ ၈ နွစ္သားခန္႔မွ ေပရြက္ကိုခူးႀကသလို ၁၀ နွစ္သားတြင္ခူးရသည္ဟုလည္း သိရွိရသည္။ ေပရြက္ကိုခူးၿပီးလွ်င္ အရြက္နွစ္ရြက္ပူးေနေသာေနရာတြင္ရွိေသာ အလယ္ေႀကာမကို သင္နုတ္ပစ္ရ၏။ ထို႔ေနာက္က်န္ရွိိေသာေပရြက္ကို အရင္းအဖ်ားအနည္းငယ္ ၿဖတ္ထုတ္ၿပီး လိပ္ေခြကာေနပူတြင္ အေၿခာက္လွန္းထားရသည္။ ေၿခာက္ေသြ႔လွ်င္ေခြလိပ္ထားေသာ ေပကုိၿဖန္႔ဆန္႔လ်က္ ေပခ်ပ္မ်ားကို တစ္ရြက္ခ်င္း ၿပန္ထပ္ၿပီးၿပန္ေခြရသည္။ ေပခ်ပ္မ်ားကိုေခြရန္ထပ္ေသာအခါထိပ္ခ်င္း အညီ မထားဘဲ တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ထိပ္ဖက္္မွ နညး္နညး္စီေလွ်ာ႔၍ ထပ္ရသည္။ သို႔မွေကာင္းစြာေခြလိပ္၍ ရနိုင္သည္။
ေပစာထိုသုိ႔ေခြလိပ္ၿပီးေသာ ေပမ်ားကို ရာ၀င္စဥ္႔အိုးထဲထည္႔ကာ ထိုအိုးႀကီးထဲသုိ႔ ေရထည္႔ရသည္။ ေရကိုေပေခြမ်ားနစ္သည္အထိ ထည္႔ၿပီး ထမင္းကိုလညး္ သင္႔တင္႔ေအာင္ထည္႔ရသည္။ ထမင္းထည္႔ရသည္မွာ ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းေနေသာေပခ်ပ္မ်ားကုိ ေတာင္းတင္းလာေစရန္နွင္႔ ႀကာရွည္ခံေစရန္အတြက္ ေကာ္တင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ ေပေခြထည္႔ထားသည္႔အိုးကိကု ေနပူပူတြင္ တစ္ပတ္ေက်ာ္မွ်ထားရသည္။ အဖံုးကိုမပိတ္ထားရ ၊ အပူရွိန္ေႀကာင္႔စဥ္႔အိုးထဲမွာ ထမင္းရည္မ်ားအခ်ဥ္ေပါက္ကာ အၿမွဳပ္ထြက္လာလွ်င္ ေပကုိဆယ္ႀကည္႔ရသည္။ ေပရြက္၌ အစိမ္းကြက္မ်ားရွိေနေသးလွ်င္ မနပ္ေသးေသာေႀကာင္႔ ထပ္စိမ္ထားရသည္။ ေပရြက္မ်ားအညိဳေရာင္သမ္းလာမွသာ နပ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အညိဳလြန္လွ်င္ေဆြးၿမည္႔လြယ္၍ အေနေတာ္ နပ္မွသာလွ်င္ေကာင္းမြန္ၿပီး ႀကာရွည္ခံေလသည္။
ေပရြက္ေရစိမ္ရာတြင္ နပ္သင္႔သည္႔အခ်ိန္ထက္ပို၍ ေရမစိမ္မိေစရန္ သတိထားရမည္။ ေပရြက္စိမ္ၿခင္းမွာ ခ်ဥ္နံ႔အလြန္နံေသာေႀကာင္႔ လူသူကင္းေ၀းရာ ေနရာတြင္ၿပဳလုပ္ရသည္။ ထိုသို႔ေရစိမ္မွသာ စာေရးသားရာတြင္ ေပ်ာ႔ေပ်ာင္းေခ်ာေမြ႔ေစသည္။ ေပရြက္မ်ားနပ္လာသည္႔အခါ ေရထဲမွ ဆယ္ယူၿပီးေဆးေႀကာရသည္။ တစ္ရြက္ခ်င္းၿပန္ေခြၿပီးလွ်င္ အေခြမ်ားကုိ ၿပန္ၿဖန္႔ၿပီး အႀကြးအေသးခြဲကာ အရြယ္တူခ်င္းထပ္ကာ စုစညး္ထားရသည္။ အရြယ္တူခ်င္းခဲြၿခားၿပီးေပရြက္မ်ားကုိ တပံုစီခြဲကာ “ က်မ္း ” ဟုေခၚေသာ ေပရြက္မ်ား၏ ၿပက္အက်ယ္အလ်ားနွင္႔ ထပ္တူညီေသာ ေခ်ာေမြ႔သည္႔ ပ်ဥ္ခ်ပ္ ၂ ခုႀကားတြင္ညွပ္ထားရသည္။ ေပရြက္မ်ားကို ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ထားၿပိး သစ္သားၿပားတစ္ခ်ပ္ေပၚတြင္ ေပရြက္မ်ားတင္ထားၿပီးလွ်င္ အေပၚကလည္း က်မး္တစ္ခုထပ္တင္ရသည္။ ထုိသုိ႔အထက္ေအာက္ညွပ္ၿပီး က်မ္းတြင္ေဖာက္ထားနွင္႔ေသာ အေပါက္ကေလး ၂ ခုအတုိင္းစူးၿဖင္႔ ေပရြက္မ်ားကို ေဖာက္ရသည္။ ေပေဖာက္မည္႔ စူး၏အင္အားကိုႀကည္႔၍ ေပရြက္မ်ားကုိထပ္ရသည္။ ေပရြက္တိုင္းဘယ္တစ္ခ်က္ညာတစ္ခ်က္အေပါက္ကေလးမ်ားေဖာက္ရသည္။ ေပခ်ပ္ေပၚတြင္ရွိေသာ ထိုအေပါက္ကေလးမ်ားကို “ ပလႅင္ေပါက္ ” ဟု ေခၚသည္။ ပလႅင္ေပါက္သည္ ေပခ်ပ္မ်ားတိမ္းေစာင္းၿခင္းမရွိဘဲ ညီညာေစရန္စိုက္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္။
ေပစာတစ္ထုပ္လွ်င္ အမ်ားအားၿဖင္႔ ေပအဂၤါ ၂၅ အဂၤါ ( အခ်ပ္ေရ ၃၀၀ ) ခန္႔ရွိတတ္၏။
သုိ႔ေသာ္မူေသသတ္မွတ္၍မရေခ်။ ပလႅင္ေဖာက္ၿပီးသားေပရြက္မ်ားကုိ အထပ္လိုက္ ပလႅင္တိုင္တြင္ စိုက္ရသည္။ ပလႅင္တိုင္ဆိုသည္မွာ ေခ်ာေမြ႔စြာၿပဳလုပ္ထားေသာ ၀ါးတိုင္ေလး ၂ ခု ၿဖစ္သည္။ လံုးပတ္အခ်င္းမွာ တစ္လက္မ၏ဆယ္ပံုတစ္ပံုခန္႔ရွိသည္။ က်မ္း၂ ခုႀကားတြင္ ညွပ္၍ ထားေသာ ေပခ်ပ္၏အနိမ္႔အၿမင္႔ကိုလုိက္၍ အရွည္အတိုရွိသည္။ သစ္သားက်မ္း ၂ ခု ညွပ္သြင္းလ်က္ ပလႅင္တိုင္တြင္ စိုက္ထားေသာ ေပခ်ပ္မ်ားကုိ ထိပ္ခ်င္းညီေနေစရန္ေပထိုးေဆာက္ၿဖင္႔ ေပရြက္၏ ထိပ္ ၂ ဖက္ကုိ က်မ္းနွင္႔အညီ ၿဖတ္ထုတ္ပစ္ရသည္။ ေပထုိးေဆာက္သည္ ေႀကးစည္ပံုသဏၭာန္ရွိ၍ ထက္ၿမေနေအာင္ ေသြးထားရသည္။ ထိုေဆာက္ကုိ အမ်ိဳးေကာင္းေသာသံၿဖင္႔ ၿပဳလုပ္ႀကရသည္။
ထိုသုိ႔ေပခ်ပ္မ်ားညီညာေအာင္ ၿဖတ္ၿပီးလွ်င္ စာေရးသားရန္အသင္႔မၿဖစ္ေသးေပ ။ စာေရးရန္မ်ဥ္းခ်ရေသးသည္။ နွစ္ေပခန္႔အရွည္ရွိ၍ လက္သံုးလံုးခန္႔ၿပက္အက်ယ္ရွိသည္႔ ၀ါး ( သို႔ ) သစ္သားကုိ အထစ္ေလးမ်ားထစ္ထားရသည္။ အထစ္ထစ္ထားေသာ သစ္သားေဘာင္ကို ခိုင္ၿမဲေအာင္ ၿပဳၿပီး ခ်ည္ပြပြေလးမ်ားကို ထစ္ကေလးမ်ားေပၚတြင္ခ်ည္ထားရသည္။ ထို႔ေနာက္က်မ္းညီညီေပၚတြင္ ေပရြက္ကုိခ်ထားၿပီး သစ္သားေဘာင္ရွိထစ္ကေလးမ်ားမွ ႀကိဳးမ်ားကို နႏြင္းရည္သုတ္လိမ္းရသည္။ ႀကိဳးအေပၚက ေပရြက္တစ္ခ်ပ္ထပ္လိုက္ေသာအခါ နႏြင္းသုတ္ထားေသာ ႀကိဳးသည္ေအာက္ခံေပရြက္နွင္႔ အေပၚကထပ္လုိက္ေသာ ေပရြက္ႀကားသို႔ေရာက္ရွိမည္။ ထိုသို႔ၿပဳလုပ္ၿခင္းကို ေပမ်ဥ္းပစ္ သည္ဟုေခၚသည္။ ထိုသုိ႔ေပမ်ဥ္းပစ္ရာတြင္ ေပ၏ၿပက္အႀကီးအေသးကိုလိုက္၍ ၈ ေႀကာင္းမွ ၁၂ ေႀကာင္း ထိၿပဳလုပ္ေလ႔ရွိသည္။
ေပခ်ပ္ေပၚတြင္စာေရးရန္အဆင္႔ဆင္႔ၿပီးစီးလွ်င္ စာေရးရန္ရွိေတာ႔သည္။ ေပစာကုိေရးရာတြင္ စာစင္ခံု ဟုေခၚေသာ ခံုကေလးကို အသံုးၿပဳရသည္။ စာစင္ခံုဆိုသည္မွာ အမွီပါေသာ အၿမင္႔တေတာင္သာသာရွိ၍ ေပရြက္တင္ၿပီး စာေရးရေသာ ခံုငယ္ကိုေခၚသည္။ စာစင္ခံု၏အတြင္ဖက္ လက္၀ဲဖက္ႀကက္ေၿခတိုင္စြန္းတြင္ အကၤ် ီခ်ဳပ္ခံုမ်ား၌ေတြ႔ေလ႔ရွိေသာ အ၀တ္ဖုလံုး ( သို႔ ) အ၀တ္က်ပ္ထုပ္စည္းတစ္မ်ိဳးၿပဳလုပ္ထားရသည္။ ႀကည္႔ကူးမည္႔ မူလစာ ေပခ်ပ္ကိုသစ္သားတန္း ေနာက္မွီတြင္ေထာင္ထားၿပီး က်န္ေပခ်ပ္ကို သစ္သားခင္းေပၚတြင္ စာပေလြခံ၍ အလုိက္သင္႔ထားကူးရသည္။
ကူးယူမည္႔ ေပရြက္အလြတ္ကို အ၀တ္ဖုလံုးေပၚတြင္ တင္၍ ညာဖက္က ကညစ္ကုိကိုင္ၿပီးကူးေရးရသည္။ ကညစ္ဆိုသည္မွာ ခဲတံလံုးနီးပါးခန္႔ရွိ ထိပ္ဖ်ားခၽြန္ေသာ သံခၽြန္ပင္ၿဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႔ ကညစ္၌ အထက္ဖက္တြင္ ဓါးေမာက္ငယ္သဏၭာန္ၿပဳလုပ္ထားသည္။ ကညစ္ၿဖင္႔ ေပခ်ပ္ေပၚတြင္ စာေရးရာတြင္ စာလံုးမ်ားကုိေကာင္းစြာ ၿမင္ရမည္မဟုတ္ေပ။ ေရးၿပီးေပခ်ပ္၏မ်က္နွာၿပင္ကို ေရနံသုတ္ေပးေသာအခါမွသာေကာင္းစြာ ထင္ရွားလာမည္ၿဖစ္သည္။ ေပေပၚတြင္ေရနံသုတ္ၿခင္းကို ေရနံကိုင္သည္ဟု ေခၚသည္။ ေပခ်ပ္မ်ားေပၚတြင္ စာမ်ားေရးသားၿပီးလွ်င္ မ်ဥ္းကိုင္ရေသးသည္။ မ်ဥ္းကိုင္သည္ဆိုသည္မွာ အလုိရွိရာေဆးေရာင္သုတ္လိမ္းၿခင္းၿဖစ္သည္။ သုိ႔မွသာ ခန္႔ညားသပ္ရပ္ေသာေပထုပ္ၿဖစ္လာၿပီး ေပစာထုပ္အမ်ိဳးစားလည္း ကြဲၿပားလာသည္။
ေပစာထုပ္ရွိေပရြက္မ်ား၏ေလးဘက္ေလးမ်က္နွာကို ေရႊခ်လွ်င္ “ ေရႊမ်ဥး္ေရႊပိန္းခ်ေပ ” ၊
ေလးဘက္လံုးမဟုတ္ဘဲ ထိပ္နွစ္ဘက္ကုိခ်န္လွပ္ၿပီး အလ်ားလုိက္ေဘး၂ ဘက္ကိုေရႊခ်ထားလွ်င္ “ ႀကံဆစ္ေပ ” ၊ ေရႊလံုး၀မခ်ဘဲ ဟသၤၿပဒါးကုိေလးဘက္လံုးသုတ္လွ်င္ “ မ်ဥ္းနီေပ ” ၊ ေပရြက္၏ေဘးအစြန္မ်ားကို ေဆးအနက္သုပ္ထားလွ်င္ “ မ်ဥ္းနက္ေပ ” ဟုေခၚသည္။ ထုိေလးမ်ိဳးမွ အပ က်န္ရိုးရိုးေပမ်ားကို “ ေပႀကမ္း ” ဟုေခၚသည္။
မ်ဥ္းကုိင္ၿပီးသား ေပခ်ပ္မ်ား၏ ပထမဆံုးေပခ်ပ္နွင္႔ ေနာက္ဆံုးေပခ်ပ္တုိ႔ကို အပိုေပခ်ပ္ ၁၀ ခန္႔စီထပ္၍ ပလႅင္ေပါက္တြင္သြင္းကာ ပိုးႀကိဳး ( သုိ႔ ) ခ်ည္ႀကိဳးတုိ႔ၿဖင္႔ ဘယ္ၿပန္ညာၿပန္ေသခ်ာခ်ဳပ္ရသည္။ ထုိသို႔ေပခ်ပ္အပိုထည္႔ခ်ဳပ္ရသည္မွာ စာေရးၿပီးေပခ်ပ္မ်ားအေႀကာင္းတစံုရာေႀကာင္႔ ပ်က္စီးခဲ႔လွ်င္ အစားထိုးေရးနိုင္ရန္ၿဖစ္သည္။ ထိုသို႔အထပ္လိုက္ခ်ဳပ္ၿပီးေပထုပ္၏အစတြင္ ထည္႔သြင္းရေသာေပခ်ပ္အထပ္လိုက္ကို “ စာပလႅင္ ”ဟုေခၚသည္။
ေပထုပ္ကုိ ဟသၤၿပဒါးသုတ္ထားေသာ ပ်ဥ္ၿပား ၂ ခ်ပ္ၿဖင္႔ အထက္ေအာက္ညွပ္၍ ထားရသည္။ ထိုသစ္သားၿပား ၂ ၿပားကို “ က်မ္း ”ဟုေခၚသည္။ ေပစာထုပ္ငွါးေသာအခါ က်မ္းပါ တပါတည္း ေပးလိုက္ရသည္။ ေပစာထုပ္ကုိ အ၀တ္နွင္႔ၿဖစ္ေစ ၀ါးကိုေခ်ာေမြ႔စြာ သပ္ထားၿပီးအ၀တ္ၿဖင္႔ ေရာေနွာရက္လုပ္ထားေသာ “ ယင္း ” နွင္႔ၿဖစ္ေစပတ္ထားေလ႔ရွိသည္။ ေပစာထုပ္ကုိ တဖန္ အဖိုးထိုက္တန္ေသာ ပိုး၊ ဖဲ ၊ ကတၱီပါမ်ားကို မိမိတုိ႔ ေငြကုန္ေႀကးက် ခံနိုင္သေရႊ ႔ ထပ္ၿပီးခ်ဳပ္လုပ္ပတ္စည္း၍ သိမ္းထားႀကသည္။ ထိုသုိ႔ေပထုပ္ကုိထပ္၍ ထုပ္ေသာအ၀တ္စကုိ “ ပေလြ ” ဟုလည္းေကာင္း၊ “ ကမၸေလြ ( သုိ႔ ) စာပေလြ ” ဟုေခၚႀကသည္။ ထိုစာပေလြသည္ အနံတစ္ေတာင္ခန္႔ရွိၿပီ းအလ်ား ၂ ေတာင္နီးပါးခန္႔ရွိသည္။ စာပေလြသည္ ေပခ်ပ္မ်ားကို မက်ိဳးပဲ႔ေစရန္အတြက္ ၿဖစ္သည္။
ေပစာ ၊ ေပစာႀကိဳး ၊ ယင္းကမၸေလြၿဖင္႔ပတ္ထားေသာ ေပထုပ္၏အေပၚမွ ပတ္၍ စည္းထားေသာ “ စာစည္းႀကိဳး ” သုိ႔ “ ေပစာႀကိဳး ” ရွိ၏။ အနံလက္မ၀က္ခန္႔နွင္႔ အလ်ား၁၅ ေပမွ် ရွိတတ္သည္။ စာစည္းႀကိဳးတြင္လည္း ေပစာထုပ္၏အလွဴရွင္အမည္ ၊ ေနရပ္လိပ္စာ ၊ လွဴရေသာေကာင္းမွဳ ၊ ဆုေတာင္း မ်ားကို လကၤာသြားၿဖင္႔လည္းေကာင္း ၊ စကားေၿပၿဖင္႔လည္းေကာင္း ရက္လုပ္ထားေလ႔ရွိသည္။ ဤသည္ကုိႀကည္႔ၿခင္းၿဖင္႔ ေရွးၿမန္မာတို႔၏ ခ်ည္မွ်င္ရက္လုပ္ၿခင္း၊ စာလံုးပံုေဖာ္ၿခင္း ၊ ေဆးေရာင္စံုစပ္ၿခင္း အိမ္တြင္းလက္မွဳပညာကုိ အကဲခတ္နုိင္မည္ၿဖစ္သည္။
ၿပည္ေရႊဆံေတာ္ဘုရား ေပစာ သမိုင္းေႏြမိုးေဆာင္း
14.3.2012
5:45 pm
Monday 12 March 2012
ပန္းေတာင္းၿမိဳ ႔ ေပၚေတာ္မူ ( ရွင္ၿဖဴ ) ၿမတ္စြာဘုရားႀကီး
ေပၚေတာ္မူ ( ရွင္ၿဖဴ ) ၿမတ္စြာဘုရားႀကီး
သမိုင္းအက်ဥ္း
နေမာတႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ
သာသနာ သကၠရာဇ္ ၁၆၃၆ ခုနွစ္ ၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၄၅၄ ခုနွစ္၌ အရိမဒၵနပုဂံၿပည္တြင္ အေလာင္းစည္သူမင္းၿဖစ္ေတာ္မူ၏။ သမုဒၵရာအရပ္သို႔ ရွဳ ႔ႀကည္႔ရန္ ေရအားႀကည္းအား စုန္ေတာ္မူရာ ပုသိမ္ၿမိဳ ႔တြင္ ကြန္းေထာက္၍ ေရလမ္းၿဖင္႔ သိန္းဃိုကၽြန္းနွင္႔ ဇမၺဳသေၿပပင္သို႔ေရာက္လွ်င္ ဘုရားရွင္တုိ႔ေနရာ ေက်ာက္ဖ်ာကို ေတြ႔ရွိႀကည္ညိဳေတာ္မူစဥ္ သာသနာမင္းၿဖစ္သည္နွင္႔ေလွ်ာ္စြာ သိႀကားမင္းသည္ ဘိသိတ္သြန္းေလာင္းၿပီး ေက်ာက္ဖ်ာသကၠဒါန္ဦးကို ( ရွင္ၿဖဴ ) ဘြဲ႔ေတာ္ၿဖင္႔ ဘုရားရုပ္တုေတာ္တစ္ဆူနွင္႔ သေၿပပင္လက်္ာေတာင္ကိုင္းကုိ ( ရွင္လွ ) ဘဲြ႔ေတာ္တစ္ဆူၿပဳလုပ္ေပးအပ္ေလသည္။
အေလာင္စည္သူမင္းႀကီးသည္ ေနၿပည္ေတာ္သို႔ သကၤနက္ေလွေဖာင္ေတာ္တြင္ ( ရွင္ၿဖဴ ) ( ရွင္လွ ) ဘုရားနွစ္ဆူကိုတင္ေဆာင္၍ ၿပန္ခဲ႔ ၏ ။ခရီးလမ္း၀ယ္ ဗလ၀ါမုကၡ၀ဲသို႔ေရာက္၍ ေလွေဖာင္ေတာ္ တုန္လွဳပ္ၿပီး ( ရွင္ၿဖဴ ) ဘုရား စင္၍ ေရ၌ က်ေလရာ ဟသၤာနွစ္ခု အေတာင္ယွက္ခံလွ်က္ သီတင္းသံုးေတာ္မူ၍ “ အေလာင္းစည္သူ ငါ႔ကိုယူေလာ႔ ” ဟူ၍ မိန္႔ဆိုသၿဖင္႔ ပင္႔ယူေလသည္။
သာသနာ ၁၆၅၉ ခုနွစ္ ၊ ေကာဇာ ၄၇၇ ခုနွစ္သုိ႔ေရာက္ေသာ္ နန္းေတာ္တြင္ ထား၍ကုိးကြယ္သည္ထက္ ခပ္သိမ္းသူတို႔၏ စီးပြားအလုိ႔ငွာ ၿမတ္ဘုရားနွစ္ဆူကိုေဖာင္ေတာ္ထက္တင္၍ “ ကိန္း၀ပ္ေတာ္မူလုိေသာအရပ္၌နွဳတ္ေတာ္ၿမြက္သည္ၿဖစ္ေစေသာ္ ” ဟူ၍ အဓိဌာန္လွ်က္ ဆန္ေတာ္မူေလရာ စစ္ကိုင္း ၊ ေခ်ာက္မသို႔ေရာက္ေသာ္ “ အၿမဲေနပင္ဤေခ်ာက္တြင္ ” ဟူ၍ၿမြက္ေတာ္မူသၿဖင္႔ ထိုအရပ္တြင္ ဂူတည္၍ကုိးကြယ္သည္။
စစ္ကိုင္းၿမိဳ ႔တြင္ အေလာင္းစည္သူမင္း ၄၇၇ ခုနွစ္ မွစ၍ ဟံသာ၀တီေရာက္မင္း လက္ထက္ ၁၀၉၈ ခုနွစ္တိုင္ေအာင္ နွစ္ေပါင္းေၿခာက္ရာေက်ာ္ စံပယ္ေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။ ထိုမင္းလက္ထက္၌ ရွင္လွဘုရားကြယ္ေလသည္ဟု ရာဇ၀င္တုိ႔၌ ဆို၏။ ထုိ႔ၿပင္တလိုင္းတို႔တုိက္ခိုက္ေသာေႀကာင္႔ အင္း၀ပ်က္ဆီး၍ မဏိပူရကသည္းတုိ႔ သည္လည္း စစ္ကိုင္းတုိင္ေအာင္ ဆင္းသက္ဖ်က္ဆီးႀကကာ ရွင္ၿဖဴဘုရား ကုိပင္႔ေဆာင္သြားေလသည္။
ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၄ ခုနွစ္၌ ၿမန္႔မာက်က္သေရ ေဆာင္ ဦးေအာင္ေဇယ် နန္းတက္တာ္မူ၍ ၁၁၁၅ ခုနွစ္တြင္ ရတနာသိခၤ ကုန္းေဘာင္ၿမိဳ ႔ တည္ေတာ္မူလွ်က္ ရာမညတိုင္းမြန္သံုးရပ္နွင္႔ ကေမၺာဇရွမ္းနယ္မ်ားသိမ္းပိုက္ၿပီးလွ်င္ မဏိပူရကသည္းၿပည္ကိုေအာင္ၿမင္ေလေသာ္ ရွင္ၿဖဴၿမတ္စြာဘုရားကုိၿပန္လည္ပင္႔ေဆာင္ခ႔ဲ၍ နန္းေတာ္ဦး၌ကိုးကြယ္၏။ သကၠရာဇ္ ္၁၁၂၂ တြင္ အေလာင္းမငး္တရားႀကီးနတ္ရြာစံသၿဖင္႔ နန္းတက္ေသာ သားေတာ္ႀကီးေနာင္ေတာ္ႀကီးမင္းသည္လည္းေကာင္း ၊ ၁၁၂၅ ခုနွစ္တြင္ ဆက္လက္နန္းတက္ေသာ ဒုတိယ သားေတာ္ ဆင္ၿဖဴရွင္မင္း သည္လညး္ေကာင္း ၊ ရာတနာသိခၤကုန္းေဘာင္နန္းဦး၌ ရွင္ၿဖဴၿမတ္ဘုရားကုိ ကိုးကြယ္ခဲ႔ႀကေလသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၂၆ ခုနွစ္တြင္ ဆင္ၿဖဴရွင္မင္းကုိယ္တုိင္ ကသညး္ၿပည္သုိ႔ ႀကြခ်ီၿငိမ္၀ပ္ေစၿပီးေနာက္ အင္း၀ေနၿပည္ေတာ္ကိုၿပန္လည္ တည္ေထာင္ေတာ္မူ၍ ရတနာသိခၤကုန္းေဘာင္မွ ေၿပာင္းေရႊ႔ ႔စံၿမန္းေလရာ ရွင္ၿဖဴနန္းဦးဘုရား ကုိပင္႔ေဆာင္ ခဲ႔ေလသည္။ ပန္းေတာင္းၿမိဳ ႔ သူရဲဇီး (တလည္စီးရပ္) မွ ဗိုလ္ဦးၿငိမ္းသည္ မဏိပူရကသည္းၿပည္ စစ္ခ်ီစဥ္မွ အင္း၀ တည္ေထာင္စံၿမန္းသည္အထိ အမွဳထမ္းၿဖစ္ခဲ႔ေပသည္။
ဆင္ၿဖဴရွင္မင္းသည္ ရတနာပူရအင္း၀ ကုိၿပန္လည္တည္ေထာင္ၿပီးေသာ္ အမွဳထမ္းေကာင္းသူတို႔အားလိုရာဆုကုိ ေတာင္းခံေစရာ ဗိုလ္ဦးၿငိမ္းသည္ ရွင္ၿဖဴၿမတ္ဘုရားကုိ ေတာင္းခံသၿဖင္႔ တစ္ဦးတည္းပင္႔ေဆာင္နိုင္ပါက ခြင္႔ေပးေတာ္မူေလေသာေႀကာင္႔ အဓိဌာန္ၿပဳ၍ ပင္႔ေဆာင္ၿခင္းၿဖင္႔ သူရဲဇီးသို႔ ေရာက္ခဲ႔ေလသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၄၆ ခုနွစ္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း ၄ ရက္ စေနေန႔ အမရပူရေနၿပည္ေတာ္မွ ဘိုးေတာ္မင္းတရားႀကီး အမိန္႔ၿဖင္႔ ရခိုင္ၿပည္သုိ႔ ခ်ီလာေသာ သားေတာ္အိမ္ေရွ႔ ဥပရာဇာ ( သီဟသူ ) သည္ ပန္းေတာင္းေတာင္ကုတ္လမ္း ( ဥယ်ာဥ္ပု လမ္းေႀကာင္း ) ၿဖင္႔ႀကြေရာက္စဥ္ ေခတၱကြန္းေထာက္ရာ ယာယီနန္း၌ ရွင္ၿဖဴဘုရားကုိပင္႔ေဆာင္ကုိးကြယ္ခဲ႔သၿဖင္႔ ပန္းေတာင္း တပ္ကုန္းရပ္သို႔ေဒသစာရီ ႀကြခ်ီခဲ့ရပါသည္။
ဘုိးေတာ္မင္းတရားလက္ထက္၌ပင္ ပန္းေတာင္း ယာယီနန္းအနီးတြင္ ေရႊဂူေစတီတည္ထားသၿဖင္႔ ရွင္ၿဖဴဘုရားသည္ ေရႊဂူသို႔ ပင္႔ယူေရာက္ရွိခဲ႔ပါသည္။
သကၠရာဇ္ ၁၁၈၆ ခုနွစ္ ဘႀကီးေတာ္မငး္လက္ထက္၌ ၿမန္မာ_ အဂၤလိပ္ ပထမ စစ္ပြဲၿဖစ္ေလရာ ဧရာ၀တီၿမစ္တေလွ်ာက္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ားရန္ေႀကာင္႔ ပန္းေတာင္းၿမိဳ ႔သူ ၿမိဳ ႔သားတုိ႔ တိမ္းေရွာင္ႀကစဥ္ ဘူမိယတ္သိုက္သမားတုိ႔ ရွင္ၿဖဴဘုရား၏ ပလႅင္ေအာက္ကိုတူးေဖာ္ရွာေဖြႀက၍ ေၿမတြင္းၿဖစ္ေစသည္႔ၿပင္ ဧရာ၀တီၿမစ္ေရ လွ်ံတက္မွဳေႀကာင္႔ ေၿမအတြင္းသက္ဆင္း က်ေရာက္ေနေသာဘုရားေပၚသို႔ ညြန္ေပ်ာင္းနွစ္မ်ားဖံုးလႊမ္းသၿဖင္႔ ေၿမေအာက္နန္းတြင္စံၿမန္းေတာ္ မူရေလသည္။
သာသနာသကၠရာဇ္ ၂၄၁၈ ခုနွစ္ ၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၂၃၆ ခုနွစ္ ၊ ေတာ္သလင္းလကြယ္ ၁၅ ရက္ ( ၁၀၊၁၀၊ ၁၈၇၄ ) စေနေန႔ ည ၅ နာရီခန္႔ တြင္ တန္ခိုးေတာ္ၿဖင္႔ ေၿမေပၚႀကြေရာက္ေပၚေပါက္ေတာ္မူလာေသာေႀကာင္႔ “ ေပၚေတာ္မူၿမတ္စြာဘုရား ” ဟူ၍ သမုတ္ေခၚႀကေလသည္။
၁၉၆၃ ခုနွစ္ ရိုက္နွိပ္ေသာ ၿမန္မာ႔စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ ၇ ပန္းအကၡရာ အခန္း ၌ ပဲခူးတုိင္း ၿပည္ခရိုင္ ပန္းေတာင္းၿမိဳ ႔ရွိ ( ေပၚေတာ္မူ ) ကို ရွင္ၿဖဴဘုရား ၿဖစ္ေႀကာင္း ေဖာ္ၿပထားသည္။
မူလေပၚေတာ္မူေသာေနရာတြင္ ၅၂ နွစ္ႀကာမွ် ႀကာေသာ္ ၿမစ္ေရအႏၱရာယ္ေႀကာင္႔ စုေပါင္းလုပ္အားဒါနၿဖင္႔ ၿပဳလုပ္ေသာ ယခုတည္ေနရာ သီရိမဂၤလာကုန္းေတာ္သို႔ ၁၂၈၈ ခုနွစ္၊ ၿပာသိုလဆန္း ၈ ရက္မွ စ၍ ေၿပာင္းေရႊ ႔ ပူေဇာ္ႀကရာ လၿပည္႔ေန႔ ညေန ၅ နာရီ တြင္ ပလႅင္နန္း၌ ႀကြၿမန္းစံပယ္ေတာ္မူေလသတည္း ။
ဗုဒၶသာသနံ စိရံ တိဌတု ။
ေဂါပကအဖြဲ႔
ေပၚေတာ္မူ ( ရွင္ၿဖဴ ) ၿမတ္စြာဘုရားႀကီး
ပန္းေတာင္းၿမိဳ ႔
ေႏြမိုးေဆာင္း
March _ 12.3.2012
3:55 pm
ၿပည္ ေခ်ာင္းသာ..................
ေႏြရာသီကုိေရာက္ၿပီဆိုေတာ႔ ပူၿပင္းလွတဲ႔ ရာသီဥတုကို အံတုဖုိ႔ရာ အတြက္ သဘာ၀တရားက အလုိေလ်ာက္ ဖန္တီးေပးတတ္တယ္……..။ ဒါကုိ ထပ္ၿပီး လူေတြက ၿပဳၿပင္မြမ္းမံလိုက္ေတာ႔ ဧရာ၀တီၿမစ္ရဲ ႔ ၿဖဴေဖြးလွတဲ႔ သဲေသာင္ ဟာ “ ၿပည္ ေခ်ာင္းသာ ” ၿဖစ္သြားတယ္……….။ ႀကားခါစ က ဘယ္နွယ္႔ ေခ်ာင္းသာ ဆိုတာ ၿမန္မာၿပည္ေအာက္ပိုင္းမွာ ရွိတဲ႔ ကမ္းေၿခတစ္ခုပါလုိ႔…. အခု ၿပည္ ေခ်ာင္းသာ ဆုိတာ ဘယ္လုိပါလိမ္႔ဆိုတဲ႔ စူးစမ္းမွဳေတြနဲ႔ ေရာက္သြားေတာ႔……….
အိုး……….ဧရာ၀တီၿမစ္သဲေသာင္အစပ္ေရတိမ္တိမ္မွာ သက္ကယ္မိုးေလးေတြနဲ႔ ၀ါးပက္လက္ကုလါးထိုင္ေလးေတြ ခ်ထားၿပီး အပန္းေၿဖလို႔ရေအာင္ တီထြင္ထားတဲ႔ေနရာတစ္ခုပဲ…….။ တစ္ခ်ိဳ ႔ ၀ါးပက္လက္ကုလါးထိုင္ေလးေတြက ေရထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီး ေၿခေထာက္ေအာက္ပိုင္းကုိ ေရေတြထဲနွစ္ထားလို႔ရတယ္ …… ေရထဲမွာ အပန္းေၿဖအနားယူရင္ ပူၿပင္းလွတဲ႔ ေႏြဒဏ္ကုိ အံတုေနႀကတဲ႔ လူႀကီးတစ္သိုက္…….၊ လူငယ္တစ္စု ၊ မိသားစု တစ္ၿပံဳ နဲ႔ ကိုယ္စီကုိယ္စီ အသီးသီး လာႀကတာကုိေတြ႔ရတယ္။ သဲေသာင္ၿပင္ေပၚမွာ အပန္းေၿဖရင္းနွစ္သက္ရာ စားေသာက္နုိင္ေအာင္ ဆိုင္ေလးေတြလညး္ ဖြင္႔ထားႀကတယ္….....တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ႔ဘီယာေလးေသာက္လိုက္၊ ေတာလက္ဖက္သုပ္ေလးၿမည္းလိုက္ ၊ ေရေလးစိမ္လုိက္ နဲ႔ ……ဇိမ္ကို က်ေနတာပဲ……… ( မဂ်ီးက ေတာ႔မဆီမဆိုင္ သူတို႔ေတြ ေလၿဖတ္ႀကေတာ႔မွာပဲ ဆိုၿပီး ပူပင္လုိက္ေသးတယ္ ) ဆိုင္ေလးေတြမွာ ၿပည္ၿမိဳ ႔ထြက္ ေတာလက္ဖက္သုပ္ကေတာ႔ မပါမၿဖစ္တဲ႔ ေရာင္းကုန္ပစၥည္းတစ္ခုေပါ႔………ေနာက္ၿပီး ငါးေသးေသးေလးေႀကာ္……နဲ႔ အသုပ္ေပါင္းစံု ရတယ္ေလ………အပူ ၊ အေအး လည္း ႀကိဳက္နွစ္သက္ရာ မွာယူစားသံုးနိုင္တယ္……..အဲ႔…ဒါေပမယ္႔ ေစ်းကေတာ႔ဘာလုိ႔ႀကီးမွန္းလညး္မသိဘူး……
မိသားစုလုိက္လာတဲ႔သူေတြကေတာ႔ ကေလးေတြနဲ႔ ေရထဲမွာ ေဘာကြင္းေတြနဲ႔ ဆင္းၿပီးေရကစား ေနႀကတယ္……….. သူတုိ႔စိတ္ကူးအေတြးထဲမွာေတာ႔ တစ္ကယ္႔ေခ်ာင္းသာထဲကိုေရာက္ေနႀကတယ္ထင္တယ္……..ေဘာကြင္းေတြကိုလည္း စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြက တြဲဖက္ၿပီး အငွါးဖြင္႔ထားႀကေသးတယ္…။ ကုိယ္ေတြကေတာ႔ ေတာလက္ဖက္သုပ္ေလးနဲ႔ ေရေႏြးႀကမ္းေလး စားေသာက္ၿပီး အပူဒဏ္ကုိ ေက်ာ္ၿဖတ္ေနရတယ္……။ ကမ္းစပ္ကေန ဧရာ၀တီၿမစ္တစ္ဘက္ကမ္းကို လွမ္းႀကည္႔လိုက္ရင္ အံုမွိဳင္းေၿခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ တန္႔ႀကည္ေတာင္ရယ္……….ဆင္တဲ ပန္းေတာင္းကားလမ္း ရယ္ ကုိ လွမ္းၿမင္ေနရတယ္………….. ေငြဘံုသာမုနိဘုရားကိုလညး္ လွမ္းဖူးနုိင္တယ္………….. ။ ဧရာ၀တီၿမစ္ကိုၿဖတ္တဲ႔ န၀ေဒးတံတားႀကီးကုိလည္း ေငးေမာ ႀကည္႔ရွဳ ႔ လုိ႔ရတယ္…………..ဟိုး…….ၿမစ္ေအာက္ဘက္ကုိ လွမ္းႀကည္႔ၿပီး တံငါေလွေလးေတြ ေလးလံေနွးေကြးတဲ႔ အိမ္ၿပန္လမ္းကိုလည္း ေမွ်ာ္ေငးလုိ႔ရတယ္………….ဒီရက္ပိုင္း ရာသီဥတု ေဖာက္ၿပန္ေနလို႔ တိမ္ေတာင္တိမ္လိပ္ေတြ ၿဖစ္ေနတဲ႔ ေကာင္းကင္ႀကီး ကလည္း အလြမ္းကုိထပ္ဆင္႔တိုးေစတယ္………..
ကဲ…………….ေႏြရာသီမွာ ၿပည္ၿမိဳ ႔ဘက္ကုိမ်ားေရာက္ၿဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ ၿပည္သူၿပည္သားေတြရဲ ႔ စိတ္ကူးယဥ္ ေခ်ာင္းသာ ၿဖစ္တဲ႔ ၿပည္ေခ်ာင္းသာကုိ အလည္တစ္ေခါက္ ၀င္ေရာက္ အပန္းေၿဖႀကည္႔ပါလုိ႔ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္ရွင္………….
ေႏြမိုးေဆာင္း
11.3.2012
1:30 pm
Wednesday 15 February 2012
.jpg)
Tuesday 14 February 2012
ေႏြမိုးေဆာင္း
15.2.2012
3:10 pm
Subscribe to:
Posts (Atom)