ကၽြန္မ ဆရာ၀န္ႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ အင္ဂ်ီနီယာႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ စီးပြါးေရးပညာရွင္ႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ တရားသူႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားသူမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
သုိ႔ေပမယ္....................
ကၽြန္မတုိ႔၏ ဘာသာစကားၿဖစ္သည္႔ ၿမန္မာစာ၊ၿမန္မာစကားကို ေနာင္လူငယ္မ်ားအေလးမထား၊တန္ဖိုးမထားဘဲ အထင္ေသးရွံဳ ႔ခ်သည္႔ စကားလံုးမ်ားဖတ္ရ၊ႀကားရ၊ၿမင္ရေသာအခါ
ကၽြန္မအရမ္း၀မ္းနည္းပါသည္။
ရင္ဘတ္ထဲေအာင္႔ေနၿပီး မ်က္ရည္က်မိပါတယ္။
ကၽြန္မ အင္ဂ်ီနီယာႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ စီးပြါးေရးပညာရွင္ႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ တရားသူႀကီးမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
ကၽြန္မ ေအာင္ၿမင္ေက်ာ္ႀကားသူမၿဖစ္၍ ၀မ္းမနည္းဖူးပါ။
သုိ႔ေပမယ္....................
ကၽြန္မတုိ႔၏ ဘာသာစကားၿဖစ္သည္႔ ၿမန္မာစာ၊ၿမန္မာစကားကို ေနာင္လူငယ္မ်ားအေလးမထား၊တန္ဖိုးမထားဘဲ အထင္ေသးရွံဳ ႔ခ်သည္႔ စကားလံုးမ်ားဖတ္ရ၊ႀကားရ၊ၿမင္ရေသာအခါ
ကၽြန္မအရမ္း၀မ္းနည္းပါသည္။
ရင္ဘတ္ထဲေအာင္႔ေနၿပီး မ်က္ရည္က်မိပါတယ္။
ပုဂၢလိက အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းအမ်ားစုတြ
အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းမ်ား တက္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီ ပညာေရးသင္ၾကားရသည္ဟူေသာ အားသာခ်က္ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာစာေပပိုင္း၌ အားနည္းသြားႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တတ္သိေသာပညာရွင္မ်ားထံမွ အႀကံဉာဏ္မ်ားရယူၿပီး မိခင္ဘာသာရပ္ကို မသင္မေနရျပ႒ာန္းကာ မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ သင္ၾကားရမည္ဟူေသာ အေျခခံမူရွိသင့္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာ ပညာေရးအတိုင္ပင္ခံ ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆန္းကေျပာသည္။
အဂၤလိပ္စာကို အဓိကဘာသာစကားအျဖစ္ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ သင္႐ိုးၫႊန္းတမ္းမ်ားျဖင့္ သင္ၾကားေပးေသာ္လည္း ျမန္မာစာသင္ၾကားမႈမွာ အရန္အျဖစ္ သင္ၾကားေပးျခင္း၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ စိတ္၀င္စားမႈနည္းျခင္း၊ ေက်ာင္းသားမိဘအခ်ဳိ႕ကလည္း မိခင္ဘာသာစကား မကၽြမ္းက်င္မႈအေပၚ နားလည္မႈလဲြမွားစြာ ဂုဏ္ယူမႈမ်ားရွိေနျခင္းတို႔ေၾကာ
“ကၽြန္မတို႔က ကႀကီးေရးႏွစ္ေခ်ာင္းငင္ကို “ကူ”၊ “မူ” ကို ဘယ္လိုေပါင္းမလဲေမးရင္ သူက Mu လို႔ ေပါင္းတယ္”ဟု ေဒၚဥမၼာက အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းတြင္ တက္ေနေသာ သူမ၏သားငယ္အေၾကာင္းကို ေျပာသည္။ သူမ၏ကေလးမွာ ေက်ာင္းတြင္ ျမန္မာစာကို အရန္အျဖစ္သာသင္ရသည္။ အဂၤလိပ္လိုဖတ္ရသည္ကိုသာ အားသန္ၿပီး ျမန္မာလိုဆိုလွ်င္ ႀကဳိးစား၍မဖတ္ခ်င္။ အဂၤလိပ္ကာတြန္းကားမ်ားၾကည့္လွ်င
အျခားေက်ာင္းသားမိဘတစ္ဦးကလည္း “သီတင္းကၽြတ္ကို ေရးခိုင္းတာ သတင္းႂကြတ္လို႔ ေရးတယ္”ဟု သူမ၏ကေလး ျမန္မာစာအားနည္းမႈကို ေျပာျပသည္။
အိမ္တြင္ေနထိုင္သည့္အခ်ိန္မွအပ ေက်ာင္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ေက်ာင္းတြင္းေက်ာင္းျပင္အခ်ိန္မ
“ဆရာ စာသြားသင္ေပးေနတဲ့ အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ဆို သူ႔နာမည္သူ ျမန္မာလို မေရးတတ္ဘူး”ဟု အဆိုပါေက်ာင္းသူမ်ားတြင္ ျမန္မာစာသင္ၾကားေပးေနၿပီး ျမန္မာစာကထိကတစ္ဦးျဖစ္သူ ဆရာေမာင္သာခ်ဳိကေျပာသည္။
ျမန္မာစာႏွင့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ သင္႐ိုးအတိုင္း သင္ၾကားေပးျခင္း၊ အေထြေထြဗဟုသုတမ်ား သင္ၾကားေပးျခင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ ျပဇာတ္မ်ားကျခင္း၊ အထိမ္းအမွတ္ေန႔မ်ားတြင္ အခမ္းအနားမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျခင္းတုိ႔ျဖင့္ သင္ၾကားေပးလ်က္ရွိသည္ဟု အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းမ်ားမွ တာ၀န္ရွိသူအခ်ဳိ႕ကေျပာသည္။
အဆိုပါေက်ာင္းမ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တက္ေရာက္သည့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ႏိုင္ငံတကာတကၠသိုလ္မ်ားသို႔ ၀င္ခြင့္ရေရးအတြက္ပင္ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိန္သင္႐ိုး၊ အေမရိကန္ၫႊန္းတမ္းမ်ားျဖင့္ သင္ၾကားေပးေန၍ ဘာသာရပ္အားလံုးမွာ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားႏွင့္ သင္ၾကားရ၏။ ျမန္မာစာဘာသာရပ္ကိုမူ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနျဖင့္ အရန္(Minor)အျဖစ္သာ သင္ရ၏။
“အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေတြက ျပည္တြင္းစာေမးပဲြေျဖတာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံတကာတကၠသိုလ္ေတြရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ပဲလိုတယ္။ ျမန္မာစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈကို သိဖို႔က မိသားစုေတြရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္ပဲလိုတယ္။ ျမန္မာစာေပနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈကိုသိဖို႔က မိသားစုေတြနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္”ဟု ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္က ေျပာသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၉၀၀ ေက်ာ္၊ အေနာ္ရထာမင္းလက္ထက္မွစ၍ ျမန္မာစာေရးသားမႈ ေပၚေပါက္လာသည္ဟု သမုိင္းပညာရွင္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းကေျပာခဲ့သည္။ ထိုေခတ္က ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ စာေပ၊ ဓေလ့ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတို႔အေၾကာင္းကို ထိုသူတို႔ ေရးသားခဲ့ၾကေသာ ေက်ာက္စာ၊ ေပစာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေလ့လာၾကရသည္။ အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲမႈကို သိရွိရသည္။ သမိုင္းကိုလည္း သိရွိရသည္။
“ျမန္မာလူမ်ဳိး ျမန္မာလို မေရးတတ္၊ မေျပာတတ္ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့”ဟု ဆရာေမာင္သာခ်ဳိကေျပာသည္။
ယေန႔ေခတ္ပညာေရးတြင္ ျမန္မာေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအေနျဖင့္ ဘာသာစကားပိုင္းကိုသာ အခ်ိန္ေပးေလ့လာေနၾက၍ ျမန္မာစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတြင္ အားနည္းလာသည္ဟု ျမန္မာစာေရးဆရာမ်ားက သံုးသပ္ထားသည္။
အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းတက္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ တစ္ေန႔လံုး အဂၤလိပ္စကားကိုသာ ေျပာေနၾကရၿပီး အိမ္တြင္ မိဘမ်ားကပါ အဂၤလိပ္လိုေျပာေနပါက ျမန္မာစကားေျပာရန္ အခ်ိန္မရွိေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔အိမ္တြင္ ျမန္မာလိုသာ ေျပာျဖစ္သည္ဟု စင္ကာပူႏုိင္ငံမွ ျပန္လာေသာ မူလတန္းေက်ာင္းသားတစ္ဦး၏ မိဘတစ္ဦးကေျပာသည္။
“ကေလးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္တစ္ခုက ျမန္မာလိုေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘာသာျပန္ၿပီး ေျပာေနသလိုပဲ။ တစ္မ်ဳိးႀကီးျဖစ္ေနတယ္။ ဗမာစာ ေတာ္ေတာ္ညံ့တယ္”ဟု အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းတစ္ခုမွ ေက်ာင္းသားမိဘတစ္ဦးကေျပာသည္။
ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာစာဆရာ ဂုဏ္ထူးဦးသိန္းႏိုင္က “တခ်ဳိ႕မိဘေတြက ကိုယ့္ကေလး ျမန္မာစကား ေရေရလည္လည္မေျပာတတ္တာကို ဂုဏ္ယူေနတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီကိစၥက မွားယြင္းမႈတစ္ခုပဲ။ အဲဒီလိုသာဆက္သြားရင္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေတြ သၿဂၤဳိဟ္လိုက္ ရႏိုင္တယ္”ဟု ေျပာသည္။
ထို႔ျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ျမန္မာစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအေပၚ “ကိုယ့္ရဲ႕ဘာသာစကားကို ကိုယ့္ရဲ႕သားသမီးေတြ မေမ့ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကပါလို႔ ကၽြန္မတိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို ကိုယ္ဂုဏ္ယူႏိုင္ရမယ္”ဟု ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္း သြားေရာက္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ခရီးစဥ္၌ ျမန္မာမိသားစုမ်ားႏွင့္ေတြ႕ဆံုစ
၁၉၂၀ ခုႏွစ္မ်ား၌ ျမန္မာစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈတို႔ ေမွးမွိန္ခဲ့ရေသာ အခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ အစိုရေက်ာင္းမ်ား၌ပင္ ျမန္မာစာကို ေကာင္းစြာမသင္လို၊ ျမန္မာဗ်ည္း ၃၃ လံုးမွ ၆ လံုးကို ႏုတ္ပယ္ရန္ ႀကံစည္ခဲ့ၾကဖူးသည့္ အျဖစ္အပ်က္ရွိသည္ဟု ဆရာ တကၠသိုလ္တင္ခက ေရးသားခဲ့ဖူးသည္။
ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္မႈ ျမင္ေတြ႕ေနရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏိုင္ငံတကာပညာေရးစနစ္ ပိုမိုတြင္က်ယ္လာၿပီး အင္တာေနရွင္နယ္ေက်ာင္းမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာႏိုင္၍ ျမန္မာစာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈအတြက္ စိုးရိမ္မႈမ်ား ရွိေနေသာ္လည္း ကိုယ္ပိုင္စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈျဖင့္ ကိုယ္ခံအားေကာင္းေအာင္ ေဆာင္ရြက္ထားသင့္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားကအႀကံျပဳသည္။
ျမန္မာစာေပသည္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔အတြက္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္ပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္အတန္းကို အကဲျဖတ္ရာ၌ စာေပသည္ အဓိကက်ေသာအရာပင္ ျဖစ္သည္။ “စာေပျမင့္မွ လူမ်ဳိးတင့္မည္”ဟု ၫႊန္းဆိုမႈသည္ မိမိႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ အမ်ဳိးသားစာေပ၏ ေလးနက္မႈကို ေဖာ္ျပလ်က္ရွိသည္
No comments:
Post a Comment