ေခါင္းၿမီးၿခံဳအိပ္ေန တစ္ေရးနိုးေတာ႔ ပရိုမိုးရွင္း

(တစ္)

လြန္ခဲ႔ေသာ အနွစ္နွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ကၿဖစ္ပါ၏။တမာနံ႔သင္းသည္႔ အညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကေလးထဲ၌ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခဲ႔စဥ္တစ္ေန႔အမွဳထမ္းအရာထမ္းတို႔၏
ေလာကသဘာ၀အတိုင္း ပရိုမိုးရွင္း ( Promotion ) ဟူသည္႔ ကၽြတ္ကၽြတ္ညံစီသည္႔အသံမ်ားနွင္႔အတူ ကြန္ဂရက္က်ဴးေလးရွင္း ( Caongratulation) လုပ္သံမ်ားပါ ထပ္မံေပါင္းစပ္လ်က္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမ အ၀န္းအ၀ိုင္းကေလး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားၿဖစ္သြားခ႔ဲဖူးပါသည္ ။
ဟုတ္ပါသည္။ ရာထူးတစ္ဆင္႔တိုးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးနွဳန္းေနက် ပရိုိမိုးရွင္းပဲၿဖစ္ပါသည္။ ရာထူးတိုးေတာ႔ဂုဏ္ၿပဳၿခင္း ၊ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း
လုပ္ၿခင္းေတြလည္းရွိလာခဲ႔ေပသေပါ႔။နည္းၿပေတြလက္ေထာက္ကထိကေတြက လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္၊ လက္ေထာက္ကထိကေတြက ကထိကၿဖစ္၊
ကထိကေတြကတြဲဖက္ပါေမာကၡၿဖစ္ စသည္ စသည္ ။

ဤ၌၀ါရင္႔ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လွမ္းေၿပာလိုုက္ေသာ စကားေႀကာင္႔ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအားလံုး၀ါးခနဲ ရယ္ေမာလိုက္ႀကပံုကုိယေန႔တုိင္ ကၽြန္ေတာ္
အမွတ္ရေနမိပါေသးသည္။

`` ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာမွမလုပ္ဘဲေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေန အခ်ိန္တန္ရင္ နွိဳးၿပီးလာေၿပာလိမ္႔မယ္....ပရိုးမိုးရွင္းလုိ႔ ´´
ဟူသည္။

သည္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္လည္းရယ္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မရယ္ၿဖစ္ေတာ႔။ရယ္လည္းမရယ္ခ်င္ေတာ႔။ရယ္စရာအခ်က္အလက္ဟူ၍လည္းမထင္မွတ္ေတာ႔။ေမာစရာႀကီးပါ။

(ႏွစ္)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နုိင္ငံ၌ အၿခားၿခားေသာေလာကေတြမွာေတာ႔ၿဖင္႔ မည္သို႔ရွိေလသည္မသိ။ ပညာေရးေလာက ၊ အထူးသၿဖင္႔တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာကမွာကေတာ႔
ရာထူးဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ပဲၿဖစ္ပါသည္။  Time Scale ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လြယ္လြယ္ေခၚေနေသာ စနစ္ပင္ၿဖစ္ပါ၏။မည္သူမဆုိလုပ္သက္ ခုနွစ္နွစ္ၿပည္႔ေလေသာအခါ
နည္းၿပ သရုပ္ၿပမွသည္ လက္ေထာက္ကထိကသို႔ ရာထူးတက္သြားႀကစၿမဲ။ ေနာက္ထပ္လုပ္သက္ငါးနွစ္ၿပည္႔ၿပန္ေသာအခါ လက္ေထာက္ကထိကမွသည္ ကထိကသို႔ ရာထူးတက္
သြားႀကစၿမဲ။ ၿပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမရွိ္ပါက မည္သူမဆို လွည္းေနေလွေအာင္းၿမင္းေဇာင္းမက်န္ တစ္ဆင္႔မွတစ္ဆင္႔သို႔တက္သြားႀကစတမ္း။ဥာဏ္ေတြပညာေတြ သုေတသနလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနွင္႔လားလားမွမဆုိင္ ၊
တစိုးတစိမွမပတ္သက္။ ထို႔ေႀကာင္႔ဂုဏ္ၿပဳေလာက္ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း လုပ္ေလာက္ေသာ ရာထူးတက္ၿခင္း ပရိုမိုးရွင္းၿဖစ္ၿခင္းမွဟုတ္ပါေလစ။
ယင္းကိုရည္ညႊန္းကာ မိတ္ေဆြဆရာႀကီးက ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေနလည္း အခ်ိန္တန္ေတာ႔ရာထူးက တက္ၿမဲဟု ဆိုလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ၿမန္မာ႔ပညာေရးေလာကနွင္႔အတူ တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာက အသူတစ္ရာေခ်ာက္ထဲသုိ႔ၿပဳတ္က်ခဲ႔ရၿခင္း အေႀကာင္းေပါင္းမ်ားစြာထဲ၌ ထို Time Scale နွင္႔ရာထူးအနိမ္႔အ
ၿမင္႔ကို ဆံုးၿဖတ္ၿခင္းကလည္း အခ်က္တစ္ခ်က္အၿဖစ္ ပါ၀င္ေနပါသည္။




(သံုး)

ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးၿဖစ္ေသာ နိုင္ငံမ်ားရွိ ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမတစ္ေယာက္၏ ရာထူးအနိမ္႔အၿမင္႔ကုိ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွ အခ်ိန္နွင္႔မတိုင္းပါ။ အရည္အေသြးနွင္႔ တုိင္းတာဆံုးၿဖတ္ပါသည္။
သူ႔ဘာသာရပ္အတြက္သူဘယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္သလဲ ၊ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ သုေတသနဘယ္ေလာက္လုပ္သလဲ၊ စာတမ္းေတြဘယ္ေလာက္ေရးသလဲ ၊ ဘာသာရပ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေမြ႔ေလ်ာ္လိုဘယ္ေလာက္ထည္႔သြင္းပါ၀င္( Contribution) သလဲစသည္႔ပညာအေၿခခံအေႀကာင္းတရားမ်ားကို
ႀကည္႔ကာ ရာထူနွင္႔တကြ ေခၚယူခန္႔ထားႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

ပညာကုိအေၿခခံကာ ရာထူးေပးေသာစနစ္ၿဖစ္သည္႔အတြက္ ပညာအေၿခခံေကာင္းေသာလူ ေနရာရသည္။ ပညာခၽြန္သူေနရာရသည္႔ ထိုဘာသာရပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးသည္ ။ ဘယ္နွနွစ္ႀကာရင္ လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္မယ္လုိ႔ ကထိကၿဖစ္မယ္တုိ႔
ဆိုတာမ်ိဳးေတြကုိ ထိုဂုဏ္သိကၡာႀကီးေသာတကၠသို္လ္ႀကီးေတြမွာ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွမလုပ္။

(ေလး)

ၿပင္ပကေနေရာက္ေရာက္လာတတ္ႀကသည္႔ တကၠသိုလ္နယ္ပယ္က ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏တကၠသုိလ္ေလာကကုိ အံ႔ႀသႀကတာတစ္ခုရွိပါေသးသည္။
လူတစ္ေယာက္က ရာထူးတစ္ခုမွာအႀကာႀကီးေနေနတတ္တာမ်ိဳးၿဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ ကထိကတစ္ေယာက္ ၊ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္သည္ ၿပစ္မွဳတစ္စံုတစ္ရာမက်ဴးလြန္မခ်င္း ဘယ္ေတာ႔မွ မၿပဳတ္ဘဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာမ်ိဳး ၿဖစ္ပါသည္။
သူတို႔ဆီမွာဒါမ်ိဳးမရပါ။ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္စခန္႔ကတည္းက တကၠသိုလ္ကစာခ်ဳပ္နွင္႔ခန္႔ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ ႔တကၠသိုလ္ေတြကနွစ္နွစ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ ႔ကသံုးနွစ္စသည္။
စတင္ခန္႔ထားကတည္းက ကထိကပါေမာကၡစသည္ၿဖင္႔ ေခၚယူခန္႔ထား လစာညွိနွိဳင္းကာ ခန္႔အပ္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္ၿပီး
ထိုဆရာ ၊ဆရာမ ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ မည္မွ်အလုပ္လုပ္သလဲမလုပ္ဘူးလဲကို ႀကည္႔ကာ သတ္မွတ္ခ်ိန္ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ခန္႔ထားသင္႔၊ မခန္႔ထားသင္႔ဆံုးၿဖတ္ႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ အလုပ္ကုိခၽြန္ခၽြန္မြန္မြန္လုပေႀကာင္း စိတ္ေက်နပ္လွ်င္ထိုတကၠသိုလ္က ဆရာ၊ ဆရာမကုိ
အခ်ိန္မေစ႔မီ ကတည္းက ႀကိဳတင္ကမ္းလွမ္း(Offer) ၿမဲၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္စာသင္နွစ္ (သို႔) Semester ဘယ္နွစ္ခုဆက္သင္ေပးပါ လစာကမည္မွ်စသည္။
ေအာ္ဖာ(Offer) မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ မကမ္းလွမ္းေတာ႔ဘူးဟုဆုိလွ်င္ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္လွ်င္နားေပေတာ႔။အၿခားတကၠသိုလ္တစ္ခုခုသို႔ေၿပာင္းေလွ်ာက္လိုေသာ္ေလွ်ာက္ေပေတာ႔။
ဆုိလိုသည္မွာ မႀကိဳးစားသူမနိုးႀကားသူအတြက္ ထာ၀ရရာထူးရွိမေနပါဘူးဟူသည္႔သေဘာ။

သို႔ၿဖစ္ရာ ဆရာ၊ဆရာမတစ္္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ မခန္႔ၿခင္း၊ ရာထူးေပးၿခင္း၊မေပးၿခင္း ဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္၏သေဘာ။ တကၠသိုလ္တစ္ခု၏လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲခြင္႔ (Autonomy)
၌ တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္ေသာ Staff Autonomy ဆရာ၊ ဆရာမ၀န္ထမ္းကို မိမိတကၠသိုလ္ကသာ မိမိစိတ္ႀကိဳက္စီမံခန္႔ခြဲနုိင္သည္႔ သေဘာပင္ၿဖစ္ပါသည္။

သည္လုိလုပ္လိုက္သည္႔အတြက္ ဘာၿဖစ္သလဲဟုေမးအံ႔။ ခို၍မရ။ ကပ္၍မရ။ ေမွးေန၍မရ။ မွိန္းေန၍မရ။ ၿဖီး၍မရ။ ၿဖန္း၍မရ။ အာဏာရွင္စတိုင္နွင္႔ ဒါအၿမဲတမ္းငါ႔ထိုင္ခံုလုပ္ထား၍မရ။
တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကေနအသံေပးဖူးပါသည္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲေတာ႔ ၀န္ထမ္းခန္႔တာ၊ ရာထူးတိုးေပးတာ၊ ၿဖဳတ္ပယ္တာေတြမွာ မ်က္နွာလိုက္တာမ်ိဳးရွိမလာနိုင္ဘူးလားတဲ႔။
မရွိနိုင္ပါ။ ရွိခဲ႔လွ်င္လည္းထိုဌာန ထိုတကၠသိုလ္ မခၽြန္ေသာမမြန္ေသာ ကုိယ္႔လူမ်ားနွင္႔ေမာင္းနွင္ေနသည္႔အတြက္ႀကာေလေလနံမည္ပ်က္ေလနွင္႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ဆိတ္သုဥ္းရမည္သာ။
ပညာေရးကိုၿပင္ရာ၌ေက်ာင္းသားနွင္႔ သင္ရိုးကိုသာၿပင္ရံုမဟုတ္ဘဲ ဆရာ၊ဆရာမ (Staff) ကုိပါၿပင္မွရနိုင္ပါသည္။
စာခ်ဳပ္နွင္႔ နွစ္္ကန္႔သတ္ကာခန္႔အပ္ၿခင္း၊ ဆက္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ထုတ္ပယ္ၿခင္း ၊လုပ္သက္ကိုအေၿခခံ၍ရာထူးမေပးဘဲစြမ္းေဆာင္ရည္ၿဖင္႔ ရာထူးေပးၿခင္းတုိ႔သည္ ကမၻာသံုးၿဖစ္ရာထိုလမ္းအတုိင္း မသြားဘဲနွင္႔ေတာ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပညာေရးေလာကၿဖစ္ေပၚလာရန္အေႀကာင္းမၿမင္ပါေလ။



 (ေမာင္သာခ်ိဳ )

{ 7days ဂ်ာနယ္ထဲမွ  ဆရာေမာင္သာခ်ိဳ၏ ေဆာင္းပါးေလးကုိဖတ္မိၿပီး နွစ္သက္ေသာေႀကာင္႔ တစ္ဆင္႔ကူးယူတင္ၿပၿခင္းသပ္သပ္ၿဖစ္ပါသည္။ }