ဒီတစ္ေခါက္ ရန္ကုန္ေရာက္တာ ေရႊတိဂံုဘုရားကို သြားဖူးၿဖစ္တယ္.......
ဒါေႀကာင္႔ အားလံုးလညး္ဖူးၿဖစ္ေအာင္ သီးသန္႔ရိုက္ကူးပူေဇာ္လိုက္ပါတယ္....
ဒီလိုပူေဇာ္ရတဲ႔အက်ိဳးအားေႀကာင္႔ ၿဖစ္တည္ေနတဲ႔ ေမာဟ ၊ ေသာက နဲ႔ ဗ်ာပါဒေတြ ကင္းစင္ပေပ်ာက္ရပါလို၏ဘုရား..................

ေခါင္းၿမီးၿခံဳအိပ္ေန တစ္ေရးနိုးေတာ႔ ပရိုမိုးရွင္း

(တစ္)

လြန္ခဲ႔ေသာ အနွစ္နွစ္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္ကၿဖစ္ပါ၏။တမာနံ႔သင္းသည္႔ အညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းကေလးထဲ၌ ကၽြန္ေတာ္ရွိေနခဲ႔စဥ္တစ္ေန႔အမွဳထမ္းအရာထမ္းတို႔၏
ေလာကသဘာ၀အတိုင္း ပရိုမိုးရွင္း ( Promotion ) ဟူသည္႔ ကၽြတ္ကၽြတ္ညံစီသည္႔အသံမ်ားနွင္႔အတူ ကြန္ဂရက္က်ဴးေလးရွင္း ( Caongratulation) လုပ္သံမ်ားပါ ထပ္မံေပါင္းစပ္လ်က္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမ အ၀န္းအ၀ိုင္းကေလး လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားၿဖစ္သြားခ႔ဲဖူးပါသည္ ။
ဟုတ္ပါသည္။ ရာထူးတစ္ဆင္႔တိုးတိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔သံုးနွဳန္းေနက် ပရိုိမိုးရွင္းပဲၿဖစ္ပါသည္။ ရာထူးတိုးေတာ႔ဂုဏ္ၿပဳၿခင္း ၊ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း
လုပ္ၿခင္းေတြလည္းရွိလာခဲ႔ေပသေပါ႔။နည္းၿပေတြလက္ေထာက္ကထိကေတြက လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္၊ လက္ေထာက္ကထိကေတြက ကထိကၿဖစ္၊
ကထိကေတြကတြဲဖက္ပါေမာကၡၿဖစ္ စသည္ စသည္ ။

ဤ၌၀ါရင္႔ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လွမ္းေၿပာလိုုက္ေသာ စကားေႀကာင္႔ဆရာ၊ဆရာမမ်ားအားလံုး၀ါးခနဲ ရယ္ေမာလိုက္ႀကပံုကုိယေန႔တုိင္ ကၽြန္ေတာ္
အမွတ္ရေနမိပါေသးသည္။

`` ခင္ဗ်ားတုိ႔ဘာမွမလုပ္ဘဲေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေန အခ်ိန္တန္ရင္ နွိဳးၿပီးလာေၿပာလိမ္႔မယ္....ပရိုးမိုးရွင္းလုိ႔ ´´
ဟူသည္။

သည္တုန္းက ကၽြန္ေတာ္လည္းရယ္ခဲ႔ပါသည္။ ေနာက္ေတာ႔ကၽြန္ေတာ္မရယ္ၿဖစ္ေတာ႔။ရယ္လည္းမရယ္ခ်င္ေတာ႔။ရယ္စရာအခ်က္အလက္ဟူ၍လည္းမထင္မွတ္ေတာ႔။ေမာစရာႀကီးပါ။

(ႏွစ္)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နုိင္ငံ၌ အၿခားၿခားေသာေလာကေတြမွာေတာ႔ၿဖင္႔ မည္သို႔ရွိေလသည္မသိ။ ပညာေရးေလာက ၊ အထူးသၿဖင္႔တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာကမွာကေတာ႔
ရာထူးဆိုသည္မွာ အခ်ိန္ပဲၿဖစ္ပါသည္။  Time Scale ဟု ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လြယ္လြယ္ေခၚေနေသာ စနစ္ပင္ၿဖစ္ပါ၏။မည္သူမဆုိလုပ္သက္ ခုနွစ္နွစ္ၿပည္႔ေလေသာအခါ
နည္းၿပ သရုပ္ၿပမွသည္ လက္ေထာက္ကထိကသို႔ ရာထူးတက္သြားႀကစၿမဲ။ ေနာက္ထပ္လုပ္သက္ငါးနွစ္ၿပည္႔ၿပန္ေသာအခါ လက္ေထာက္ကထိကမွသည္ ကထိကသို႔ ရာထူးတက္
သြားႀကစၿမဲ။ ၿပႆနာတစ္စံုတစ္ရာမရွိ္ပါက မည္သူမဆို လွည္းေနေလွေအာင္းၿမင္းေဇာင္းမက်န္ တစ္ဆင္႔မွတစ္ဆင္႔သို႔တက္သြားႀကစတမ္း။ဥာဏ္ေတြပညာေတြ သုေတသနလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနွင္႔လားလားမွမဆုိင္ ၊
တစိုးတစိမွမပတ္သက္။ ထို႔ေႀကာင္႔ဂုဏ္ၿပဳေလာက္ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း လုပ္ေလာက္ေသာ ရာထူးတက္ၿခင္း ပရိုမိုးရွင္းၿဖစ္ၿခင္းမွဟုတ္ပါေလစ။
ယင္းကိုရည္ညႊန္းကာ မိတ္ေဆြဆရာႀကီးက ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီးအိပ္ေနလည္း အခ်ိန္တန္ေတာ႔ရာထူးက တက္ၿမဲဟု ဆိုလိုက္ၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ၿမန္မာ႔ပညာေရးေလာကနွင္႔အတူ တကၠသိုလ္ပညာေရးေလာက အသူတစ္ရာေခ်ာက္ထဲသုိ႔ၿပဳတ္က်ခဲ႔ရၿခင္း အေႀကာင္းေပါင္းမ်ားစြာထဲ၌ ထို Time Scale နွင္႔ရာထူးအနိမ္႔အ
ၿမင္႔ကို ဆံုးၿဖတ္ၿခင္းကလည္း အခ်က္တစ္ခ်က္အၿဖစ္ ပါ၀င္ေနပါသည္။




(သံုး)

ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီးၿဖစ္ေသာ နိုင္ငံမ်ားရွိ ကမၻာေက်ာ္တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားတြင္ တကၠသိုလ္ဆရာ၊ဆရာမတစ္ေယာက္၏ ရာထူးအနိမ္႔အၿမင္႔ကုိ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွ အခ်ိန္နွင္႔မတိုင္းပါ။ အရည္အေသြးနွင္႔ တုိင္းတာဆံုးၿဖတ္ပါသည္။
သူ႔ဘာသာရပ္အတြက္သူဘယ္ေလာက္အလုပ္လုပ္သလဲ ၊ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ သုေတသနဘယ္ေလာက္လုပ္သလဲ၊ စာတမ္းေတြဘယ္ေလာက္ေရးသလဲ ၊ ဘာသာရပ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ေမြ႔ေလ်ာ္လိုဘယ္ေလာက္ထည္႔သြင္းပါ၀င္( Contribution) သလဲစသည္႔ပညာအေၿခခံအေႀကာင္းတရားမ်ားကို
ႀကည္႔ကာ ရာထူနွင္႔တကြ ေခၚယူခန္႔ထားႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

ပညာကုိအေၿခခံကာ ရာထူးေပးေသာစနစ္ၿဖစ္သည္႔အတြက္ ပညာအေၿခခံေကာင္းေသာလူ ေနရာရသည္။ ပညာခၽြန္သူေနရာရသည္႔ ထိုဘာသာရပ္ဖြံ႔ၿဖိဳးသည္ ။ ဘယ္နွနွစ္ႀကာရင္ လက္ေထာက္ကထိကၿဖစ္မယ္လုိ႔ ကထိကၿဖစ္မယ္တုိ႔
ဆိုတာမ်ိဳးေတြကုိ ထိုဂုဏ္သိကၡာႀကီးေသာတကၠသို္လ္ႀကီးေတြမွာ ဘယ္ေသာအခါတြင္မွမလုပ္။

(ေလး)

ၿပင္ပကေနေရာက္ေရာက္လာတတ္ႀကသည္႔ တကၠသိုလ္နယ္ပယ္က ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔၏တကၠသုိလ္ေလာကကုိ အံ႔ႀသႀကတာတစ္ခုရွိပါေသးသည္။
လူတစ္ေယာက္က ရာထူးတစ္ခုမွာအႀကာႀကီးေနေနတတ္တာမ်ိဳးၿဖစ္ပါသည္။ ဥပမာ ကထိကတစ္ေယာက္ ၊ ပါေမာကၡတစ္ေယာက္သည္ ၿပစ္မွဳတစ္စံုတစ္ရာမက်ဴးလြန္မခ်င္း ဘယ္ေတာ႔မွ မၿပဳတ္ဘဲတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနတာမ်ိဳး ၿဖစ္ပါသည္။
သူတို႔ဆီမွာဒါမ်ိဳးမရပါ။ ဆရာတစ္ေယာက္ကုိ အလုပ္စခန္႔ကတည္းက တကၠသိုလ္ကစာခ်ဳပ္နွင္႔ခန္႔ထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ ႔တကၠသိုလ္ေတြကနွစ္နွစ္ ၊ တစ္ခ်ိဳ ႔ကသံုးနွစ္စသည္။
စတင္ခန္႔ထားကတည္းက ကထိကပါေမာကၡစသည္ၿဖင္႔ ေခၚယူခန္႔ထား လစာညွိနွိဳင္းကာ ခန္႔အပ္ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္ၿပီး
ထိုဆရာ ၊ဆရာမ ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ မည္မွ်အလုပ္လုပ္သလဲမလုပ္ဘူးလဲကို ႀကည္႔ကာ သတ္မွတ္ခ်ိန္ကုန္ဆံုးၿပီးေနာက္ ဆက္လက္ခန္႔ထားသင္႔၊ မခန္႔ထားသင္႔ဆံုးၿဖတ္ႀကၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။
ဘာသာရပ္နွင္႔ပတ္သက္၍ အလုပ္ကုိခၽြန္ခၽြန္မြန္မြန္လုပေႀကာင္း စိတ္ေက်နပ္လွ်င္ထိုတကၠသိုလ္က ဆရာ၊ ဆရာမကုိ
အခ်ိန္မေစ႔မီ ကတည္းက ႀကိဳတင္ကမ္းလွမ္း(Offer) ၿမဲၿဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ထပ္စာသင္နွစ္ (သို႔) Semester ဘယ္နွစ္ခုဆက္သင္ေပးပါ လစာကမည္မွ်စသည္။
ေအာ္ဖာ(Offer) မလုပ္ေတာ႔ဘူး။ မကမ္းလွမ္းေတာ႔ဘူးဟုဆုိလွ်င္ စာခ်ဳပ္သက္တမ္း ကုန္လွ်င္နားေပေတာ႔။အၿခားတကၠသိုလ္တစ္ခုခုသို႔ေၿပာင္းေလွ်ာက္လိုေသာ္ေလွ်ာက္ေပေတာ႔။
ဆုိလိုသည္မွာ မႀကိဳးစားသူမနိုးႀကားသူအတြက္ ထာ၀ရရာထူးရွိမေနပါဘူးဟူသည္႔သေဘာ။

သို႔ၿဖစ္ရာ ဆရာ၊ဆရာမတစ္္ေယာက္ကို အလုပ္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ မခန္႔ၿခင္း၊ ရာထူးေပးၿခင္း၊မေပးၿခင္း ဆိုသည္မွာ တကၠသိုလ္၏သေဘာ။ တကၠသိုလ္တစ္ခု၏လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲခြင္႔ (Autonomy)
၌ တစ္ခုအပါအ၀င္ၿဖစ္ေသာ Staff Autonomy ဆရာ၊ ဆရာမ၀န္ထမ္းကို မိမိတကၠသိုလ္ကသာ မိမိစိတ္ႀကိဳက္စီမံခန္႔ခြဲနုိင္သည္႔ သေဘာပင္ၿဖစ္ပါသည္။

သည္လုိလုပ္လိုက္သည္႔အတြက္ ဘာၿဖစ္သလဲဟုေမးအံ႔။ ခို၍မရ။ ကပ္၍မရ။ ေမွးေန၍မရ။ မွိန္းေန၍မရ။ ၿဖီး၍မရ။ ၿဖန္း၍မရ။ အာဏာရွင္စတိုင္နွင္႔ ဒါအၿမဲတမ္းငါ႔ထိုင္ခံုလုပ္ထား၍မရ။
တစ္ေယာက္က တစ္ေနရာကေနအသံေပးဖူးပါသည္။ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္လြတ္လပ္စြာစီမံခန္႔ခြဲေတာ႔ ၀န္ထမ္းခန္႔တာ၊ ရာထူးတိုးေပးတာ၊ ၿဖဳတ္ပယ္တာေတြမွာ မ်က္နွာလိုက္တာမ်ိဳးရွိမလာနိုင္ဘူးလားတဲ႔။
မရွိနိုင္ပါ။ ရွိခဲ႔လွ်င္လည္းထိုဌာန ထိုတကၠသိုလ္ မခၽြန္ေသာမမြန္ေသာ ကုိယ္႔လူမ်ားနွင္႔ေမာင္းနွင္ေနသည္႔အတြက္ႀကာေလေလနံမည္ပ်က္ေလနွင္႔ ေနာက္ဆံုးတစ္ေန႔ ဆိတ္သုဥ္းရမည္သာ။
ပညာေရးကိုၿပင္ရာ၌ေက်ာင္းသားနွင္႔ သင္ရိုးကိုသာၿပင္ရံုမဟုတ္ဘဲ ဆရာ၊ဆရာမ (Staff) ကုိပါၿပင္မွရနိုင္ပါသည္။
စာခ်ဳပ္နွင္႔ နွစ္္ကန္႔သတ္ကာခန္႔အပ္ၿခင္း၊ ဆက္ခန္႔အပ္ၿခင္း၊ထုတ္ပယ္ၿခင္း ၊လုပ္သက္ကိုအေၿခခံ၍ရာထူးမေပးဘဲစြမ္းေဆာင္ရည္ၿဖင္႔ ရာထူးေပးၿခင္းတုိ႔သည္ ကမၻာသံုးၿဖစ္ရာထိုလမ္းအတုိင္း မသြားဘဲနွင္႔ေတာ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပညာေရးေလာကၿဖစ္ေပၚလာရန္အေႀကာင္းမၿမင္ပါေလ။



 (ေမာင္သာခ်ိဳ )

{ 7days ဂ်ာနယ္ထဲမွ  ဆရာေမာင္သာခ်ိဳ၏ ေဆာင္းပါးေလးကုိဖတ္မိၿပီး နွစ္သက္ေသာေႀကာင္႔ တစ္ဆင္႔ကူးယူတင္ၿပၿခင္းသပ္သပ္ၿဖစ္ပါသည္။ }

အလြမ္း အိမ္မက္

ငါ႔ကိုရူးတယ္လုိ႔ ေၿပာခ်င္ေၿပာႀကပါ ………

မိုးေလးတဖြဲဖြဲ ရြာေနစဥ္ အလြမ္းကဗ်ာေတြဖတ္ၿပီး ၿငိမ္႔ေနမယ္ ဆုိတဲ႔ အေတြးေတြနဲ႔………….
န၀ေဒး ရတုေပါင္းခ်ဳပ္ နဲ႔ ႀကည္ေအးရဲ ႔ ကဗ်ာေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ ကို လွန္ေလွာဖတ္ရင္း………..
လြန္ခဲ႔တဲ႔ နွစ္ေပါင္း၂၀ က အၿဖဴေရာင္ရင္ခုန္သံတစ္ခုရဲ ႔ အရိပ္ကိုထိတ္လန္႔စြာ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ …….။
တိုက္ဆိုင္လိုက္ပံုမ်ား ရင္ခုန္သံပိုင္ရွင္ရဲ ႔ နွစ္ ၂၀ ေၿမာက္ နွစ္ပတ္လည္ ေန႔ ၊ လ ၿဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ကို ေရာက္ေတာ႔မယ္……………. ႀကာခဲ႔ပါၿပီ…….. အေတာ္႔ကိုႀကာခဲ႔လုိ႔ ေမ႔ေပ်ာက္ၿပီးေနလာခဲ႔တဲ႔ နွစ္ေတြလည္း ဆယ္စုနွစ္စြန္းခဲ႔ပါၿပီ………..

 ငယ္ရြယ္နုနယ္စဥ္…………လမ္းလြဲခဲ႔တဲ႔ နွလံုးသားတစ္စံုရဲ ႔ ……. ပိုင္ရွင္……............



အလယ္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀အစ ေက်ာင္းအသစ္မွာ ေက်ာင္းစတက္ခဲ႔ ရတဲ႔ေန႔ ေခါင္းမွာပတ္တီးေဖြးေဖြးနဲ႔ စာသင္ခန္းထဲ၀င္လာတဲ႔ေကာင္မေလး ကုိ

‘ ဟဲ႔ ….. နင္႔ေခါင္းက အနာက အရမ္းနာလား ’

ေမးလာတဲ႔ ေကာင္းေလးရဲ ႔ ကရုဏာအေမးနဲ႔အတူ ေဘးအစြန္၂ ဖက္မွာ
ထိုင္ရင္း သူတုိ႔၂ေယာက္ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းၿဖစ္သြားႀကတယ္………။
 ဒီလုိနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေက်ာင္းတက္ခဲ႔ရတဲ႔ ေန႔ရက္မ်ားကို အတူ ၿဖတ္သန္းခဲ႔ႀကတယ္။
သူငယ္ခ်င္းအားလံုး စုစုေပါင္း ၈ ေယာက္…………….
ေက်ာင္းသြားအတူ ၿပန္လညး္တတြဲတြဲ ၊ စားလညး္ အတူ
သခ်ၤာပုစ ၦာအေၿဖရွာလည္း ၿငင္းခုန္ႀက ….၊
စာအၿပန္အလွန္ေမးေၿဖလုပ္ရင္း အထက္တန္းေက်ာင္းသူ / သား ဘ၀ ေရာက္လာႀကတယ္……….။

ၿဖဴစင္ရွင္းသန္႔တဲ႔ ဘ၀ေလးကို စတင္အေရာင္ၿခယ္လိုက္တဲ႔ ပံုရိပ္တစ္ခ်ိဳ ႔ ေႀကာင္႔
တံလွ်ပ္ကိုေရအၿဖစ္ထင္မွတ္သြားခဲ႔တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးရဲ ေၿပာင္းလဲမွဳဟာ
စာတစ္ေစာင္အၿဖစ္ ေကာင္မေလးလက္ထဲေရာက္သြားခဲ႔တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္မၿပည္႔ခင္ ေဆးေရာင္ၿခယ္ၿခင္း ၊ ပံုရိပ္ထင္ၿခင္းမခံခ်င္တဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ ႔ ေစတနာေဒါသက သက္ေသနွင္႔တစ္ကြ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာမဆီ ထပ္မံေရာက္သြားခဲ႔တယ္။
အရြယ္မတိုင္ခင္လမ္းလြဲေတာ႔မယ္႔ တပည္႔ေတြအေပၚ စံနမူနာအၿဖစ္နဲ႔ တစ္ခန္းလံုးေရွ႔ အၿပစ္ေပးခံလိုက္ရတဲ႔  ေကာင္ေလးရဲ ႔ ခံစားခ်က္ဟာ ေနာက္တစ္ရက္ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ကစၿပီး ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေပ်ာက္ၿခင္းမလွေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္ ။
ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ႔အရိပ္အေႀကာင္း စံုစမ္းလိုက္ေတာ႔ မိသားစုအားလံုး အပူတၿပင္းလိုက္ရွာေနၿပီး မိမိသေဘာဆႏၵအရ စစ္ထဲ၀င္သြားတာကို အစ္မလုပ္သူရဲ ႔ ေၿပာစကားအရသိလိုက္ရတယ္……….. ။

ဒီလုိနဲ႔ ………. နာရီစကၠန္႔မိနစ္ေတြကို  ရက္ ၊ လ ေတြအလီလီစားသံုးၿပီး ……….
ဧည္႔သည္တစ္ေယက္ကုိ ဘူတာႀကီးလိုက္ပို႔တဲ႔  မနက္……….
ထြက္္လုလုေနေရာင္ေအာက္မွာ အခ်ိန္ကာလမ်ားစြာရင္းနွီးကၽြမ္း၀င္ခဲ႔တဲ႔  ပံုရိပ္တစ္ခုရဲ ႔ အလင္းေရာင္တစ္ပြင္႔ကို ၿဖတ္ကနဲေတြ႔လိုက္ရတယ္………..
အသားေတြညိဳၿပီး ေၿပာင္းလဲသြားတဲ႔ ပံုသဏၭာန္ နဲ႔ တက္ႀကြလန္းဆန္းတဲ႔ အၿပံဳးေတြမေၿပာင္းမလဲ ရွိေနတာကို ေမာ႔ႀကည္႔မိစဥ္………………….

ခဏေလးပါပဲ…….တစ္ကယ္႔ကိုမွ ခဏေလးပါ……….

မထင္မွတ္ထားတဲ႔ ေနရာမွာ မထင္မွတ္ထားတဲ႔ သံေယာဇဥ္ ရထားနွစ္စင္းရဲ ႔ ႀကံဳႀကိဳက္တိုက္မိတဲ႔ အရွိန္ၿပင္းထန္ပံုဟာ………….
တလိမ္႔လိမ္႔နဲ႔ ထြက္စၿပဳေနတဲ႔ ရထားေဘးမွာလိုက္ပါေၿပးရင္း
ၿပဳတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚလႊဲထိုင္လက္ၿပ နွဳတ္မဆက္ဘဲထြက္သြားသူကုိ သဲသဲကြဲကြဲမၿမင္ရေအာင္ ပိတ္ကာထားလိုက္တဲ႔ မိုးေရေတြအၿဖစ္က်ဆင္းခဲ႔ပါတယ္။

ဒါဟာ……….ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ပါ……………
အခုလက္ရွိ က်န္ရစ္ခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြအထိ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနခဲ႔တဲ႔ ပံုရိပ္ေလးတစ္ခုပါ………။

ပန္းကမၻာေမွ်ာ္စင္ စခန္းသာမွာ ေရဒီယိုေအာ္ပေရတာသင္တန္းသြားတက္ေနတဲ႔ အခ်ိန္ကာလအတြင္း ‘ ရင္ထဲကထာ၀ရ မုိး ’ အတြက္ဆိုၿပီး လြမ္းစာေခြလိုက္တဲ႔ ေပဖူးလႊာတစ္ေစာင္ပဲ ………….သက္ေသအၿဖစ္က်န္ရစ္ခဲ႔ရေအာင္ ပါးလုိက္ပါတယ္ ။ သင္တန္းဆင္းၿပီး ၿပန္လာတဲ႔ ကာလ က်ရာတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း မေတာ္တဆ အမွတ္တမဲ႔ေႀကာင္႔ ရလာတဲ႔ စူးေလးတစ္စူးရဲ ႔ အဆိပ္နဲ႔ အၿပင္းအထန္တုိက္ပြဲၿဖစ္ေနပါတယ္။

ဥတုသံုးရာသီထဲမွာမွ မိုးဥတု နဲ႔ ေဆာင္းဥတု ကို ရူးသြပ္စြာတြယ္တာသူရဲ ႔ အဆိပ္တိုက္ပြဲၿပင္းထန္စဥ္ အရွိန္ၿပင္းစြာက်လာတဲ႔
မိုးေပါက္မိုးစက္ကို တၿမတ္တနိုးခံယူရင္း ထာ၀ရ ၿငိမ္းခ်မ္းသြားတဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ နွလံုးသားပိုင္ရွင္ေလး ……………. ။

စာႀကည္႔ေနတဲ႔ ေကာင္မေလးအနားတ၀ဲ၀ဲလည္လည္နဲ႔  ပ်ံသန္းေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴတစ္ေကာင္ကုိ ေမာင္းထုတ္ေၿခာက္လွန္႔လို႔ မရတဲ႔ ထူးဆန္းတဲ႔အၿဖစ္ပ်က္ နဲ႔အတူ........
ပ်ံသန္းတတ္တဲ႔ သတၱ၀ါ ဆုိအေႀကာက္ႀကီးတဲ႔ သူမက ထူးဆန္းစြာတြယ္ကပ္ေနတဲ႔ လိပ္ၿပာအေပၚ မေႀကာက္မိတဲ႔ စိတ္ကုိ ထူးဆန္းစြာစူးစမ္းေနခဲ႔မိတယ္။
မဂၤလာမရွိတဲ႔ မိုးလင္းတစ္မနက္ အ မဂၤလာသတင္းဆိုး တစ္ခု အႀကားမွာ ထူးဆန္းစြာလိပ္ၿပာေလး ေပ်ာက္သြားခဲ႔တယ္……….။
မယံုႀကည္နိုင္စြာနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔အတူသြားေရာက္စံုစမ္းႀကည္႔ေတာ႔ အခမ္းအနားနဲ႔ ေကာင္းမြန္စြာ  သၿဂိဳလ္ၿပီးၿပီမို႔ ေနာက္ဆံုးခရီးကုိေတာင္ နွဳတ္ဆက္ခြင္႔မရလိုက္ပါဘူး ။
စိုးရြံ ႔အားနာမွဳေတြ ရင္မွာပိုက္ၿပီး အားေပးေဖာ္ မိခင္ နဲ႔အတူ သြားေလသူအတြက္ကုသိုလ္ၿပဳတဲ႔ တစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ နွတ္မဆက္ဘဲထြက္ခြါသူ ကုသိုလ္ရေအာင္ ၿပဳခဲ႔ရတဲ႔ ခါးသက္လွတဲ႔ ခါးသီးမွဳကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မွာမဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး ။

ခါးသီးမွဳေတြ ……….ခါးသီးမွဳေတြ…………

ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြရ ဲ႔ အၿပစ္တင္မုန္းတီးစြာႀကည္႔တဲ႔ မ်က္လံုးမ်ား ………… ခါးလိုက္တာ……….

အရြယ္မေရာက္ေသးဘဲ စိတ္အလိုလိုက္ၿပီး မိမိဆႏၵ နဲ႔ေလွ်ာက္ခဲ႔ေအာင္လုပ္တာ ငါတဲ႔……………
ဒီလမ္းလြဲကိုေရာက္လုိ႔ ဒီလိုအၿဖစ္ႀကံဳရေအာင္ ၿပဳခဲ႔တာ ငါ တဲ႔………

ဒါေႀကာင္႔ နာက်ည္းစိတ္နာလို႔ ေနာက္ဆံုးနွဳတ္ဆက္ခြင္႔မၿပဳနိုင္လုိ႔ အေႀကာင္းမႀကားခဲ႔ႀကတာတဲ႔…………
စြပ္စြဲခ်က္ေတြ ၿပင္းထန္လိုက္ပံုမ်ား ….................
အခုခ်ိန္ထိ ရပ္ကြက္ထဲမွာ မေတာ္တဆ ႀကံဳေတြ႔ရင္ ခြင္႔မလႊတ္နိုင္ႀကတဲ႔ အႀကည္႔ေတြ………… ။
ေရြးခ်ယ္ရာဘ၀မွာ က်င္လည္က်က္စားရင္း ခင္မင္တြယ္တာတဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြရဲ ႔ ေၿပာစကားအရ နံမည္တစ္လံုး ကုိ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းနွီးလာတဲ႔အေႀကာင္း ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ဒီနံမည္တစ္လံုးကုိပဲ တမ္းတၿပီး နွဳတ္ဆက္သြားခဲ႔တဲ႔အၿဖစ္ကုိ သိရေတာ႔ ႀကည္နူး၀မ္းနည္းမိၿပီး သူ႔မိသားစုအေပၚ အားနာမိရတယ္……..။

ေမွ်ာ္လင္႔အားထားစရာ သားတစ္ေယာက္ပဲ ပါလာတဲ႔ မိသားစုကုိ နာက်င္ေႀကကြဲၿခင္းေတြ ငါေပးမိၿပီလား………… ငါ႔ေႀကာင္႔မ်ားလားလုိ႔ ဒြိဟ သံသယစိတ္ေတြနဲ႔ အတူ
ဓါတ္ပံုမွန္ေဘာင္ရဲ ႔မလွမ္းမကမ္း ပန္းအိုးထဲက နွင္းဆီပြင္႔မွာ ပ်ံထြက္ဖို႔အားယူေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴ တစ္ေကာင္ကုိ တိတ္တဆိတ္နွဳတ္ဆက္ေနမိတယ္…………

ငါ႔ ကိုခြင္႔လႊတ္ပါ………ဟင္႔အင္း မဟုတ္ဘူး ……….ငါ႔ကုိခြင္႔မလႊတ္လိုက္ပါနဲ႔ ……သူငယ္ခ်င္းရယ္…………..

ဒီလုိနဲ႔ ကိုယ္ရည္မွန္းထားတဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္သြားရင္းတစ္ခါတစ္ေလ … မေတာ္တဆ အစ္မ နဲ႔ ဆံုလိုက္ရင္ ေလာကမွာ အၿပစ္ရွိတဲ႔ လူသားအၿဖစ္ကုိယ္႔ကုိကိုယ္ ခံယူရင္း  ရြက္ေဟာင္းေတြေၿမခၿပီး ရြက္နုသစ္ေတြေ၀ခဲ႔တာ နွစ္ခါၿပန္ရွိေနခဲ႔ၿပီ။
ညတစ္ညရဲ ႔ ညဥ္႔လယ္္မွာ လိပ္ၿပာၿဖဴပိုင္ရွင္ကုိ ရုတ္တရက္ၿမင္လိုက္ရတာက….. ေရႊတိဂံုဘုရား အေနာက္ဘက္မုခ္ ေရြ႔လ်ားစက္ေလွခါး ရွိတဲ႔ မုခ္ရဲ ႔ ေဘးေစာင္းတန္းေလွခါးတေလွ်ာက္မွာ ၿမင္အပ္မၿမင္အပ္ က်င္လည္က်က္စားေနသူေတြအမ်ားႀကီးထဲမွာမွ ညွိဳးေရာ္ႏြမ္းလ်ၿပီး မွိဳင္ေတြစြာ ထိုင္ေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴေလး တစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔လိုက္ရတယ္ ။
ကုိယ္႔ကိုၿပန္ႀကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြကတစ္ဆင္႔ ႀကားလုိက္ရတာက ……...........

‘ ငါ႔ ကို ဒီ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ သကၤန္းတစ္စံုနဲ႔ အတူ နင္ကိုယ္တိုင္ ကုသိုလ္လာလုပ္ၿပီး အဲ႔ ကုသိုလ္ကုိ ငါ႔ကိုၿပန္မွ်ေပးနိုင္မလား ’

ဆိုတဲ႔ ေတာင္းဆိုသံေႀကာင္႔ထိတ္လန္႔တႀကား လန္႔နိုးခဲ႔ရတယ္ ………. ဘုရားဘုရား ……..လိပ္ၿပာေလး မလြတ္လပ္ဘဲ ေတာင္ပံၿငိေနပါလား…………ဆိုတဲ႔ အေတြးနဲ႔ …................

အဆက္သြယ္ၿပတ္ေနတဲ႔  အစ္မလုပ္သူကုိ ေက်ာင္းမွာၿပန္ရွာ….အက်ိဳးေႀကာင္းေၿပာၿပေတာ႔ ဘာစကားမွမေၿပာနိုင္ဘဲ အစ္မလုပ္သူ ခ်ံဳးပြဲခ်ငိုတာကိုရင္နာနာနဲ႔ ႀကည္႔ခဲ႔ရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ သူ႔ေမြးေန႔မွာ အစ္မလုပ္သူနဲ႔အတူ ဘုရားသြား ၊ ႀကားသိရသလိုကုသိုလ္လုပ္ၿပီး ၿပန္လည္အမွ်ေပးေ၀ခဲ႔တယ္ ။ ညဥ္႔ဦးယံခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ေတာက္ပေနတဲ႔ လိပ္ၿပာၿဖဴတစ္ေကာင္ လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းသြားတာ ေတြ႔လိုက္ရေတာ႔............

ေႀသာ္……….. ဒီတစ္ခါေတာ႔  နွဳတ္ဆက္ၿပီး မွ ထြက္ခြါသြားပါလားဆုိကာ ၀မ္းသာပီတိနဲ႔ အတူ ဆိုနင္႔ခဲ႔ရတယ္….။
အစ္မ ၿဖစ္သူက အစြဲလမ္းႀကီးလွတဲ႔ ေမာင္လုပ္သူရဲ ႔ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ပံုတည္းေသာ ဓါတ္ပံုေလးကို လက္လႊဲေပးခဲ႔တာမို႔ ယခုတုိင္ သိမ္းထားခဲ႔တဲ႔ အမွတ္တရ ေတြထဲမွာ ရွိေနဆဲ….မ်က္၀န္းနက္နက္ေလးတစ္စံုပါ…….။

ႀကာခဲ႔ပါၿပီ………………. အေတာ႔္ကိုႀကာခဲ႔ပါၿပီ………….

ဒါေပမယ္႔…..တုိက္ဆုိင္မွဳနဲ႔ႀကံဳလာတုိင္း ခံစားခ်က္ေတြ ဟာ အသစ္လုိ လတ္ဆတ္စြာ
ခံစားရၿပီး အရွိန္ၿပင္းစြားက်ခဲ႔တဲ႔ ဇူလိုင္လ မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားလို ၀မ္းနည္းမွဳတၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ၿဖစ္ေနရၿမဲပါ…….။

 ဘ၀မွာ ရွင္သန္လွည္႔လည္ရင္း နွလံုးသားခံစားခ်က္ေတြ နာက်င္ေႀကကြဲထိခိုက္မွဳကို ခံစားရတုိင္း အၿဖဴေရာင္ ရင္ခုန္သံကုိ ၿပန္လည္ႀကားေယာင္မိခဲ႔ပါတယ္။ နွဳတ္ဆက္ထြက္ခြါသြားခါနီး အၿဖဴေရာင္ ရင္ခုန္သံပိုင္ရွင္ရဲ ႔ ခံစားခ်က္အမွန္ကို မသိခဲ႔ရသူမို႔ ကိုယ္႔ခံစားနာက်င္ရတုိင္း သူမ်ား ငါ႔ နွလံုးသားကုိ က်ိန္စာတုိက္ခဲ႔ေလသလား လို႔ သံသယမ်ားစြာ  ၿဖစ္မိခဲ႔တယ္။ ဒီသံသယေတြနဲ႔အတူ ၀ဋ္ရွိရင္လည္း ေက်ပါေတာ႔ ငါ႔ကိုကိ်န္စာမ်ားတိုက္ခဲ႔မိရင္ စိတ္ကြက္မိခဲ႔ရင္ ၿပန္လာၿပီး ၿဖည္ေပးပါလုိ႔ တမ္းတစြာ သတိရမိတယ္………. သတိရမိတိုင္းလည္း ငယ္ရြယ္နုနယ္တဲ႔ နွလံုးသားတစ္စံုရဲ ႔ ေမတၱာကို အေလးနက္မထားမိခဲ႔တဲ႔ ေစာကားသလိုၿပဳခဲ႔မိတဲ႔ ေမတၱာရဲ ႔ စူးရွၿခင္းကုိ ၿပန္ခံစားေနရတာလုိ႔ အေတြးေတြနဲ႔ စိတၱဇညေတြကို ေက်ာ္ၿဖတ္ေနမိတယ္။




ဒါေႀကာင္႔ ၿပန္လာပါ အိမ္မက္ေလးရယ္ ………….

အရင္လို ငါတုိ႔ရဲ ႔ဘ၀ေတြ ၿပန္လည္ရွင္သန္ဖို႔ ရက္စက္စြာခါးသီးခဲ႔တဲ႔ ည ေတြထဲက ငါ႔ကုိ ဆြဲထုတ္ေပးပါ။
ဒါမွမဟုတ္ ……………ငါ႔ရဲ ႔ လိပ္ၿပာကုိ ဆြဲထုတ္ေခၚေဆာင္သြားပါ ။

ငါ မြန္းႀကပ္လွၿပီ…………… ဇူလိုင္လေတြေရာက္တိုင္း မြန္းႀကပ္မွဳေတြနဲ႔ ငါ ေႀကာက္လန္႔ေနခဲ႔တာကေန လြတ္ေၿမာက္ခ်င္ၿပီ……….
ဘယ္လုိပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ပါ ……..................

ငါ႔ကို ရူးတယ္လိုပဲေၿပာပါ……..ေၿပာခ်င္ေၿပာႀကပါေစ…………..

ငါ တုိ႔ အိမ္မက္ထဲမွာ ၿပန္ဆံုႀကမယ္……………




 ေႏြမိုးေဆာင္း
28.6.2012
1:30 Am