ဒီအိမ္မက္က မနိုးထခ်င္ေပမယ္႔ အခ်ိန္တန္ေတာ႔လည္း အသစ္တဖန္ ၿပန္စရအံုးမယ္ ....
ဘ၀ကိုပါ အသစ္က ၿပန္စလုိ႔ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ.........အခုကေတာ႔ ၿပန္စရမယ္႔ ဘ၀အသစ္ရဲ ႔
နွလံုး သားတစ္စံုက ကဲြအက္ေႀကမြေနရၿပီ.......... အေကာင္း ပကတိအတိုင္း ဘယ္ရနိုင္ေတာ႔မွာလည္း
ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ေတြ႔ႀကံဳဆံုရတဲ႔ ဘ၀ႀကီးကခါးသီးလိုက္တာ...............
ေခါင္ေတာက္ရယ္လို႔ .....ေတြးလိုက္မိတိုင္း မ်က္ရည္ အလိုလိုစီးက်လာတယ္ ဒါေပမယ္႔ ဒါဟာ ငိုတာမဟုတ္ပါဘူး ...
နွလံုးသားက နာက်င္တဲ႔ ဒဏ္ကိုမခံစားနိုင္တဲ႔ သက္ေသေတြပါ......ေက်ာင္းတက္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ႔ရတဲ႔ ရက္ေတြကို လြမ္းဆြတ္ေနမိတယ္.....
ဒါကေကာ မွားလား......... လုပ္ခဲ႔တဲ႔ အၿပဳမူေတြ ႀကံဳေတြ႔ရတဲ႔ အၿဖစ္ပ်က္ေတြ ၿဖစ္ေပၚလာတဲ႔ အေႀကာင္းအရာေတြ နာက်င္ခဲ႔ရတဲ႔
ခံစားခ်က္ေတြဟာ မွားခဲ႔တယ္...မွားေနတယ္....မွားေနစဲ ဆိုရင္ ငါဟာငါအၿဖစ္ ၿဖစ္တည္လာတာကိုက စမွားတာေပါ႔..........
ဒါဆိုရင္ ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲ..............
ေသခ်ာစဥ္းစားလိုက္မိရင္ လုပ္သင္႔တာတစ္ခုပဲရွိတယ္...........
ဒါေပမယ္႔ ငါေႀကာက္တယ္..........ငါေႀကာက္ေနမိတယ္.............
" 1500 ထက္ပိုၿပီး ေတာအုပ္ႀကီးထက္ႀကီးေသာ ခ်စ္ၿခင္း "
နိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ႔မွာလား ?
နွစ္ကုန္ပုိင္းက်ရင္..........ဒီလိုေလးပဲေနရေတာ႔မယ္.......... :(ေႏြမိုးေဆာင္း
10.1.2012
No comments:
Post a Comment